Το ίντερνετ έχει κατακλυστεί από σχόλια συμπαράστασης προς τον φίλαθλο της Κρήτης που βρίσκεται κλινικά νεκρός στην εντατική θεραπεία νοσοκομείου, μετά τα επεισόδια που σημειώθηκαν σε ποδοσφαιρικό αγώνα. Πρόκειται για έναν 47χρονο που υπέστη βαριά εγκεφαλική αιμορραγία, πιθανότατα από ρήξη ανευρύσματος, έχοντας πέσει θύμα ξυλοδαρμού κατά τη διάρκεια των επεισοδίων που στιγμάτισαν την αναμέτρηση της Γ’ Εθνικής στο γήπεδο της Νέας Αλικαρνασσού Ηρακλείου. Και μπορεί για τα επεισόδια να έχουν συλληφθεί τρία άτομα, διάβασε ηλικίες, αγαπημένε μου αναγνώστη, 22, 24 και 27 ετών, και να αναζητείται ακόμη ένα άτομο, την ίδια στιγμή όμως διαπιστώνω το πόσο υποκριτές είμαστε.
Προφανώς, και σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει να βρίσκεται σε αυτή τη θέση. Να κρέμεται η ζωή του από ένα μηχάνημα. Να ξυπνάς μια μέρα, μια όμορφη Κυριακή, να κανονίζεις με τους φίλους σου να πας να παρακολουθήσεις την αγαπημένη σου ομάδα να αγωνίζεται και να καταλήγεις να βρίζεσαι , να χτυπιέσαι και να φτάνεις στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα, που μπορεί να σου στοιχίσουν τη ζωή.
Το γεγονός όμως ότι με το άκουσμα της είδησης ευαισθητοποιηθήκαμε σε τέτοιο σημείο όλοι και με κροκοδείλια δάκρυα δεν μπορούμε να κρατήσουμε την οργή μας για τα γεγονότα αυτά που συμβαίνουν στα γήπεδα, μόνο υποκριτικό το βρίσκω.
Αλήθεια, που ήταν όλοι αυτοί που σήμερα καταδικάζουν τέτοιες ενέργειες, όταν πριν από λίγο καιρό ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΛ έβγαζε ανακοίνωση και καθύβριζε την πόλη του Βόλου προκαλώντας την οργή των πολιτών και των οπαδών του Ολυμπιακού; Γιατί κανείς δεν βγήκε να καταδικάσει το γεγονός ότι αντί να δώσει τις προσκλήσεις που δικαιούνταν για να παραβρεθούν μέλη του Δ.Σ. της ΑΕΛ στον αγώνα Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, εκείνος προτίμησε να τις δώσει σε οπαδούς της ομάδας του, κάτι που είχε ως συνέπεια να προκληθούν και στο τέλος επεισόδια, χωρίς ευτυχώς συνέπειες;
Που είναι όλοι αυτοί που νοιάζονται για την ανθρώπινη ζωή και τους φιλάθλους, αλλά και το καλό του ποδοσφαίρου, να καταδικάσουν τις συμπεριφορές, τις ανακοινώσεις και τις πρακτικές ορισμένων που με τον τρόπο τους δυναμιτίζουν τους οπαδούς των ομάδων και καταλήγουν να ανοίγουν τα κεφάλια τους, αντί να χαίρονται που βλέπουν τις ομάδες τους να αγωνίζονται; Και για να μην νομίζετε ότι αφήνω απ’ έξω τους δημοσιογράφους, προφανώς και εμείς έχουμε ευθύνη για το πώς, τι λέμε και τι γράφουμε, αν δυναμιτίζουμε καταστάσεις ή προσπαθούμε να δείξουμε με τον τρόπο μας ότι όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο, πρόκειται απλά για ένα παιχνίδι 90 λεπτών, που το μόνο που θα πρέπει είναι να μας ψυχαγωγεί και όχι να μας πωρώνει σε τέτοιο βαθμό, που να φτάνουμε σε σημείο που να χάνονται ανθρώπινες ζωές. Μη κλαίμε τώρα λοιπόν πάνω από χυμένο γάλα, ας προσέχουμε για να έχουμε…
