Μια από τις βασικές δικαιολογίες/αιτιάσεις των εκπροσώπων της Κυβέρνησης αναφορικά με το κύμα ακρίβειας που πλήττει την χώρα μας και έχει καταστήσει για μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας τον.. βίο αβίωτο είναι ότι “παντού στην Ευρώπη οι πληθωρισμός εκτινάσσεται” και ότι “ φταίει ο πόλεμος για ό,τι μας συμβαίνει”. Τι γίνεται όμως στην Ευρώπη και πόσο εύκολα ή δύσκολα βγαίνει ο μήνας για έναν Ευρωπαίο;
Με βάση πίνακα που παρουσίασε η εφημερίδα τα “ΝΕΑ” με τις αναλυτικές τιμές του καλαθιού σε Ευρωπαϊκές χώρες , η συνολική αξία των “βασικών αγαθών” για τις ανάγκες μιας οικογένειας ανέρχεται σε 54,3 ευρώ. Εύκολα θα διαπιστώσει κανείς ή θα το ακούσει από τα ενθουσιώδη χείλη γνωστού Υπουργού με αγάπη στις τηλεπωλήσεις βιβλίων και τον λαϊκισμό ότι αυτή η τιμή βρίσκεται κάτω από το μέσο όρο της τιμής στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο οποίος ανέρχεται στα 57,65 ευρώ. Το πραγματικό πρόβλημα ανακύπτει αν κανείς με μια απλή μέθοδο των τριών δει την αναλογία αυτής της τιμής στον κατώτατο – μικτό όπως καταγράφεται- μισθό της εκάστοτε χώρας. Έτσι για την Ελλάδα το βασικό καλάθι του νοικοκυριού θα κοστίσει το 7% του βασικού μισθού ήτοι 774 ευρώ( υπολογισμένα με βάση 14 μισθούς/έτος). Την ίδια ώρα στην “ακριβή” Γαλλία τα 79.95 ευρώ που θα ξοδευτούν αντιστοιχούν μόλις στο 4,98 % του βασικού μισθού του Γάλλου πολίτη ( 1603 ευρώ ). Αντίστοιχα φαινόμενα έχουμε και σε άλλα πάγια έξοδα όπως το ρεύμα, ή ακόμα εσχάτως στην Ελλάδα οι τιμές των ενοικίων. Αναφορικά δε με τα καύσιμα κίνησης εκεί οι διαφορές είναι χαώδεις ακόμη και σε απόλυτα νούμερα με την τιμή της βενζίνης/ανά λίτρο να ξεπερνάει διαρκώς στην χώρα μας τα 2 ευρώ όταν την ίδια ώρα στην Γαλλία βρίσκεται λίγο πάνω από το 1.60, ενώ στην πολύ πιο “όμοια” με εμάς Πορτογαλία στο 1,80 ( τιμές 7/11/2022)
Δεν παύει βέβαια το τσουνάμι ακρίβειας να αγγίζει κάθε χώρα της Ε.Ε. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης του Ινστιτούτου Eurofound οι ονομαστικές αυξήσεις στον κατώτατο μισθό γίνονται φύλο και φτερό από τον πληθωρισμό με αποτέλεσμα η πραγματική αγοραστική δύναμη συνεχώς να φθίνει. Αυτό βέβαια δεν ισχύει – και αποτελεί σίγουρα και μια γενναία και αναγκαία πολιτική πρόταση- για τις χώρες με μηχανισμούς αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής. Τέτοιες χώρες την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές αποτελούν η Γαλλία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο. Την ίδια στιγμή Πορτογαλία και Ισπανία ήδη εδώ και μήνες αποσύνδεσαν την τιμή χονδρεμπορικής ρεύματος από την χρηματιστηριακή τιμή του φυσικού αερίου δίνοντας ανάσα, παρά τον επίσης υψηλό πληθωρισμό, στους πολίτες τους. Ένα μοντέλο το οποίο επίσης αποτελεί πολιτική τομή και πρόταση να ακολουθήσει και η χώρα μας.
Σε κάθε περίπτωση στην μέγγενη της ακρίβειας και “του μήνα που δεν βγαίνει” στην οποία έχουμε βρεθεί δεν θα πρέπει να πειθόμαστε από δραματικές κορώνες μιας Κυβέρνησης που δεν θέλει και δεν μπορεί, “Ευρωπαϊκού καθολικού τέλματος” χωρίς να κοιτάμε τι συμβαίνει όντως στην Ευρωπαϊκή μας γειτονιά. Αν είμαστε Ευρωπαίοι στα προβλήματα, σίγουρα επιβάλλεται να γίνουμε και στις λύσεις και αυτό είναι κατά πρώτο και κύριο λόγο απόφαση και έργο Κυβερνητικής πολιτικής που έχει ως πρώτο και κύριο άξονα την ευημερία των πολιτών.
