Η φωνή του μαγεύει, σε ταξιδεύει στα ήρεμα νερά μιας … «Γαλάζιας Λίμνης», έτσι όπως τιτλοφορείται το τελευταίο του άλμπουμ με μουσικές δικές του, υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια της Λίνας Νικολακοπούλου. Ο διεθνούς αναγνώρισης Έλληνας τενόρος, Μάριος Φραγκούλης επισκέπτεται τον Βόλο τη Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου σε μία μεγάλη συναυλία και με αφορμή την έλευσή του μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ 102,5 και στον Ηλία Κουτσερή για το μουσικό του ταξίδι, την έμπνευσή του, τα τραγούδια του, αλλά και την ιδιαίτερη σχέση, γεμάτη αγάπη που έχει με το κοινό του Βόλου. Μάλιστα ο διάσημος καλλιτέχνης ανέφερε ότι υπήρχαν στιγμές που πραγματοποιούσε τα όνειρά του, στο ανοιχτό θέατρο «Μελίνα Μερκούρη»… Δίνοντας ένα μήνυμα, τονίζει ότι «πρέπει ως άνθρωποι να βρίσκουμε και τις όμορφες στιγμές της ζωής στους ανθρώπους μας, στο χρόνο που δίνουμε για τον εαυτό μας»…
Νιώθουμε αγωνιώδη αναμονή ως Βολιώτες για τη συναυλία σας. Πως είναι τα δικά σας συναισθήματα; Είχατε ήδη μία μεγάλη πορεία συναυλιών σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας αλλά και του κόσμου…
Ο Βόλος για μένα είναι ένας πολύ σημαντικός τόπος, που αγαπώ ιδιαίτερα λόγω της σχέσης που έχουμε πάντα, από την αρχή της πορείας μου, σε συναυλίες προσωπικές, σε θεατρικές παραστάσεις με το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου ως Διόνυσος στις Βάκχες του Ευριπίδη και φυσικά όλα μου τα όνειρα, που κάποιες φορές πραγματοποιούσα στο ανοιχτό θέατρο «Μελίνα Μερκούρη», όπου είχα τη χαρά να έχω πάντα μία πάρα πολύ δυνατή και γεμάτη αγάπη, σχέση με το κοινό του Βόλου.
Δύσκολη η διαδικασία παρουσίασης της «Γαλάζιας Λίμνης», να …μπορέσετε δηλαδή να εντάξετε αγαπημένα τραγούδια σε μια βραδιά. Τι διαλέξατε τελικά;
Είναι η πρώτη φορά μετά από περίπου 12 χρόνια απουσίας ως συνθέτης με τον «Κήπο των Ευχών», που εμφανιζόμαστε με τη Λίνα Νικολακοπούλου σ’ αυτό το μουσικό ταξίδι που ονομάζουμε «Γαλάζια Λίμνη», που στην ουσία είναι η δική μας, η ελληνική γαλάζια λίμνη, το απέραντο γαλάζιο, που βλέπουμε στις θάλασσές μας και θέλουμε να έχουμε στην ψυχή μας, αλλά όπως λέει και η Λίνα Νικολακοπούλου, σε στίχο της… «Μα σαν τη μάτωσαν, πορφυρό καμίνι κι όπως τη νόμιζαν δεν θα ‘ναι πια». Δηλαδή αν πληγώσεις κάποιον, μπορεί να μην είναι τόσο γαλάζια και ήρεμη η επιφάνεια ή ο βυθός αυτός της θάλασσας.
Έτσι λοιπόν, μαζί με τις δικές μας ανησυχίες, όλα αυτά που περνάμε τον τελευταίο καιρό ως Έλληνες στην Ελλάδα του τώρα, με όλα τα προβλήματα κοινωνικοπολιτικά, αλλά φυσικά και υπαρξιακά, γιατί πολλοί φίλοι μας φύγαν από τη χώρα μας, πάρα πολλοί μείναν χωρίς δουλειά, υπήρχε ένα αρνητικό κλίμα τα τελευταία χρόνια και προσπαθήσαμε μέσα από το τραγούδι, εδώ και πολλά χρόνια, να δώσουμε την ελπίδα και τη δύναμη και τη χαρά και την αγάπη στον κόσμο, όπως κάνει κι ο κόσμος σε μας, με το να βρίσκεται στις συναυλίες μας και να μας δώσει την ελπίδα να συνεχίσουμε να κάνουμε όμορφα πράγματα και δημιουργικά. Έτσι λοιπόν, αυτή η «Γαλάζια Λίμνη» έχει μέσα τραγούδια του Άρη Δαβαράκη που επίσης συνθέσαμε μαζί, ο οποίος είναι μέσα σ’ αυτή την εκλεκτή παρέα, ένα τραγούδι της Δάφνης Αλεξανδρή και φυσικά πολλά, γνωστά κι αγαπημένα τραγούδια του Μάνου Χατζηδάκι, του Μίκη Θεοδωράκη, του Λούτσι Ντάλα, αλλά και του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα που χάσαμε τόσο άδικα, αυτές τις ημέρες.
Μαζί μας θα είναι η Μυρτώ Βασιλείου, μια εξαιρετική νέα τραγουδίστρια, που πιστεύω ότι έχει όλα τα καλά και όλα τα «όπλα», να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής. Τραγουδάμε μαζί, τραγούδια της Χαρούλας Αλεξίου, της Δήμητρας Γαλάνη και της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Θα έχουμε και πολλές εκπλήξεις, τραγούδια που ο κόσμος θα σιγοτραγουδήσει και θα περάσει πολύ καλά.
Παρά τη διεθνή καριέρα και την πλούσια ενασχόλησή σας, δεν αφήνετε την Ελλάδα εκτός του προγραμματισμού σας. Είναι μία υπόσχεση στον εαυτό σας;
Έχω δώσει μία υπόσχεση εδώ και πολλά χρόνια, να μην θεωρούμαι ως ξενόφερτο προϊόν στην ίδια μου τη χώρα. Ταξιδεύω στην Ασία, στην Αμερική, ήμουν πρόσφατα στην Αργεντινή, σε όλη τη Λατινική Αμερική… Η Ελλάδα είναι πάντα στο μυαλό μου, στην ψυχή μου, στην καρδιά μου. Είμαι Έλληνας πέρα ως πέρα μέσα μου και σκέφτομαι ελληνικά. Σε όποια χώρα κι αν βρίσκομαι, είμαι ένας Έλληνας, ένα παιδί που έφυγε από τη χώρα του και προσπαθεί με διάφορες συνεργασίες, σε διάφορους τόπους να περάσει και το ελληνικό μήνυμα, αλλά και να μπορώ, παίρνοντας από αυτές τις εμπειρίες που έχω αποκομίσει στο εξωτερικό, να τις μοιράζομαι στην Ελλάδα με το ελληνικό μου κοινό, που είναι πάντα πιστό και πάντα δυνατό και πάντα μου δίνει πολύ μεγάλη ενέργεια, να παίρνω μαζί μου στις αποσκευές μου όταν φεύγω από την Ελλάδα και να ταξιδεύω στον κόσμο.
Με τη «δεύτερη» Ελλάδα, αυτή που την αποτελούν οι ομογενείς μας, ποια σχέση έχετε;
Πολύ μεγάλη και καλή σχέση.Μάλιστα πρόσφατα όταν έπαιξα στο Carnegie Hall, που έκανα το ντεμπούτο μου στη Νέα Υόρκη, ήρθαν όλοι οι Έλληνες, με ελληνικές σημαίες, ήρθαν οι Ελληνοαμερικάνοι να στηρίξουν το «παιδί» τους. Είναι πραγματικά πολύ συγκινητικό, γιατί ο απόδημος Έλληνας εκτιμά τις παραδόσεις και την Ελλάδα πολλές φορές περισσότερο από εμάς τους ίδιους. Ποτέ δεν θα ακούσεις έναν απόδημο Έλληνα να πει κάτι κακό για την πατρίδα του, λέμε πάντα, ότι όποια κι αν είναι αυτή δύσκολη φάση που περνά η χώρα, ότι θα περάσει και είναι μαζί μας και μας αγαπούν πολύ, τόσο που κλαίνε στην αγκαλιά μας.
Και πιστεύω πως ό,τι και να περνάμε, το ξεπερνάμε, γιατί έχουμε περάσει από πολλές δυσκολίες …Ξαφνικά θα βρούμε και το φως και την ελπίδα και τη δύναμη, να ξαναφέρουμε τα παιδιά μας στην Ελλάδα και πιστεύω να δοθούν πολλές ευκαιρίες στα νέα παιδιά να μπορούν να «δίνουν» στη χώρα τους και να μην αισθάνονται απογοητευμένοι.
Θέλει δουλειά και ταλέντο αυτό που κάνετε. Το δικό σας ειδικά, είναι πολυεπίπεδο, καθώς μιλάμε για όπερα, για μιούζικαλ, θέατρο, διεθνή δισκογραφία. Υπάρχουν σκέψεις και στόχοι που να έχει κατά νου ένας άνθρωπος, που έχει κάνει ήδη αρκετά, όπως εσείς;
Οι στόχοι δεν σταματούν ποτέ, γιατί το όνειρο συνεχίζει και μεγαλώνει. Όπως είναι το πάθος στη ζωή ενός ανθρώπου, όπως είναι η ανάσα που παίρνεις το πρωί και βλέπεις κάτι όμορφο μπροστά σου. Η δημιουργία, η έμπνευση κι αυτή η χαρά δεν μπορεί ποτέ να σταματήσει, εφόσον είσαι ένας άνθρωπος που στη δική μου περίπτωση, δυστυχώς ή ευτυχώς, αν το θεωρήσει κανείς ευχή ή κατάρα, ότι μπορεί να ασχοληθεί με τόσα πολλά και διαφορετικά είδη. Θα ήταν πιο εύκολο αν μπορούσα να ασχοληθώ μόνο με το θέατρο, ή το μιούζικαλ ή να είμαι μόνο ηθοποιός, αλλά πιστεύω ότι είναι ευχή να έχει τόσα διαφορετικά ταλέντα και εμπειρίες στα τόσα διαφορετικά είδη μουσικής και θεάτρου. Αυτά τα έχω σπουδάσει. Δεν τα έκανα τυχαία.
Πάντα αγαπούσα το θέατρο, γι’ αυτό και πήγα σε σχολή στο Λονδίνο και μετά από τρία χρόνια, όταν έπαιρνα το δίπλωμά μου, βρέθηκαν στο δρόμο μου κάποιοι υπότροφοι της «Μαρίας Κάλλας», που με σύστησαν στον Χρήστο Λαμπράκη, ο οποίος με έβαλε στον διαγωνισμό «Μαρία Κάλλας», κέρδισα την υποτροφία για τέσσερα χρόνια και ξεκίνησα τις σπουδές μου στο κλασσικό τραγούδι. Δεν ξεκίνησα αυτό που αγαπώ στη μουσική, να το κάνω τυχαία και κατά λάθος. Με πολύ σκληρή δουλειά, όπως φτιάχνεται το κάθε πρόγραμμα, αυτό που θα δει το κοινό στον Βόλο, είναι φτιαγμένο με πολλές ώρες ακρόασης, έμπνευσης…
Είναι η «Γαλάζια Λίμνη» που εμπεριέχει ποίηση, χορό, αγάπη και πολλά είδη μουσικής. Έτσι θεωρώ πρέπει να ζούμε και τη ζωή μας. Να υπάρχει αγάπη για τη γνώση, για το ύψιστο, το τέλειο, αλλά πρέπει και ως άνθρωποι να βρίσκουμε και τις όμορφες στιγμές της ζωής στους ανθρώπους μας, στο χρόνο που δίνουμε για τον εαυτό μας. Η Αγνή Μπάλτσα σε μια συνέντευξή της είχε πει «Αν δεν πάρουμε, δεν θα δώσουμε». Αν δεν ζήσουμε αυτές τις πολύτιμες στιγμές με τους φίλους μας, τη σχέση μας, τις οικογένειές μας, πως θα μπορέσουμε μετά να βγούμε στη σκηνή και να δακρύσει ο μέσα μας κόσμος; Πρέπει να υπάρχει η μικρή χαραμάδα που δημιουργούμε μεταξύ σκηνής και θεατή και πραγματικά γινόμαστε γέφυρες επικοινωνίας εμείς οι ερμηνευτές ώστε να μπορέσουμε το μήνυμα που περνάμε να είναι καθαρό, αγνό και να λέει ο κόσμος ότι πέρασε όμορφα.
Δεν περιμέναμε να είναι οι συναυλίες μας soldout. Φαντάζομαι ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη του κόσμου να ακούσει καλό, ποιοτικό τραγούδι. Ξέρει άλλωστε ότι εγώ δεν προδίδω ποτέ το κοινό μου και δεν θα παρουσιάσω ποτέ κάτι, που είναι δουλεμένο πολύ λίγο.
Κυκλοφορείτε και νέα δισκογραφική δουλειά, ως αποτέλεσμα των επιτυχημένων εμφανίσεών σας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τιτλοφορείται PS I Loveyou…
Υπάρχουν ηχογραφήσεις και στο Ηρώδειο. Είναι μια δισκογραφική δουλειά αλλιώτικη, μια από τις καλύτερες δισκογραφικές δουλειές. Σε ταξιδεύουν από το 1920 έως το 1960, μουσικές με πολλά έγχορδα, με γνωστά αμερικάνικα τραγούδια που τα ακούγαμε και ονειρευόμασταν να ξεφύγουμε από τα σύνορα και να γνωρίσουμε πολλούς πολιτισμούς του κόσμου. Όλα τα τα τραγούδια είναι αγαπημένα, ερωτικά από μιούζικαλ και γνωστές στιγμές.
