Πριν μερικά χρόνια είχε διαβάσει, μια ατάκα κάποιου σοφού ηλικιωμένου, που τότε, αγαπημένε μου αναγνώστη, δεν στο κρύβω, με είχε προβληματίσει ιδιαίτερα. Έλεγε λοιπόν την εξής φιλοσοφία: «Αν θέλεις να ζεις, μάθε να ακούς τα θέλω σου κι όχι τα πρέπει των υπολοίπων ανθρώπων!». Γίνεται κάτι τέτοιο; είχα αν αναρωτηθεί τότε.
Και μέχρι να καταλάβω τι ακριβώς ήθελε να πει αυτός ο σοφός άνθρωπος, μου πήρε κάποια χρόνια, έτσι ώστε να έρθω αντιμέτωπη με την αλήθεια, πρόσωπο με πρόσωπο. Τότε, συνειδητοποίησα πόσο δίκαιο έχει, γιατί όπως και να το πεις, όλοι μας, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο, κάνουμε το αντίθετο. Έλα, μη κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλο σου. Έτσι δεν είναι; Η μοναδική μας έννοια, είναι να μας αποδεχτεί ο άλλος, και ας προσποιούμαστε κάτι το οποίο δεν είμαστε, και ας βάζουμε τη μάσκα κρύβοντας το αληθινό μας πρόσωπο, και ας ξέρουμε ότι δεν είμαστε «εμείς» αυτό που δείχνουμε, αλλά κάτι που μπορεί να είναι πολύ μακριά από τον εαυτό μας. Δεν μας πειράζει, αρκεί να μας δεχτούνε οι γύρω.
Ξέρεις κάτι αγαπημένε μου; Έχω καταλήξει στο εξής απλό συμπέρασμα. Πως είναι εντελώς άσκοπο να προσπαθούμε να δείξουμε κάτι που δεν είμαστε. Δεν υπάρχει λόγος να «παλεύουμε» με κάτι το οποίο νομίζουμε ότι είμαστε ή προσπαθούμε να γίνουμε, ενώ μέσα μας βαθιά ο αληθινός μας εαυτός φωνάζει για «φτου ξελευτερία». Αλήθεια, δεν σκέφτηκες ποτέ ότι ο εαυτός σου είναι πολύ καλύτερος από αυτό που προσποιείσαι, απλά για να γίνεις αρεστός σε κάποιους; Και τα όνειρά σου; Εκείνα που πέφτεις στο κρεβάτι και σκέφτεσαι ότι θέλεις να κάνεις; Τι θα γίνουν όλα αυτά;
Δεν θα τα κάνεις επειδή σε κάποιον δεν σ’ αρέσει; Κάνε μου μια χάρη, σε παρακαλώ. Άσε τους άλλους και κοίταξε λίγο το μέσα σου. Πραγματοποίησε τα θέλω σου και μην ξαναλλάξεις χαρακτήρα για κανέναν και για τίποτα. Χαμογέλα, κλάψε, κάνε ότι λέει η καρδιά σου, αρκεί να είσαι ΕΣΥ. Στο έχω ξαναπεί. Δεύτερη ζωή δεν έχει, το έχεις καταλάβει; Στον μόνο που χρωστάς, είναι στον εαυτό σου. Γι αυτό, επειδή η ζωή ξέρει να παίζει παιχνίδια, ξέρει ποιους μας φέρνει, ξέρει γιατί μας βασανίζει και αν εμείς προσπαθούμε από καρδιάς και όχι για να «δειχτούμε», έχεις καιρό να αναθεωρήσεις ποιο είναι το σωστό και το λάθος. Σταμάτα λοιπόν να νιώθεις φοβισμένος, ξύπνα και βγάλε από μέσα σου τον καταπιεσμένο άνθρωπο που κρύβεις. Απελευθέρωσε τα θέλω σου και άσε να βγει στην επιφάνεια αυτό που είσαι. Στο γράφω, για να το ακούω και εγώ. Γι αυτό ας αγαπηθούμε, ας χαμογελάμε, ας χαλαρώσουμε, ας πιστέψουμε στην αξία μας και να δεις που όλα τότε θα είναι πιο όμορφα…
