Αρκεί μια στιγμή, αγαπημένε μου αναγνώστη, ή για να είμαι ακριβής, μια θεατρική παράσταση, για να συνειδητοποιήσεις πως κάτι λάθος έχεις κατανοήσει, πως τα πράγματα ίσως και να μην είναι έτσι όπως εσύ τα βλέπεις μόνο, πόσο εγωιστής μπορεί να είσαι κάποιες φορές και πόσο επιπόλαια ζεις τη ζωή σου.
Η συγκλονιστική παράσταση με τη Νένα Μεντή, που αφορούσε στη ζωή της μεγάλης Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, της μεγάλης αυτής στιχουργού και ποιήτριας του Eλληνικού τραγουδιού με συγκλόνισε. Μικρασία, ξεριζωμός, ανέχεια, ορφάνια, όλα αυτά μπροστά στα μάτια μου, μέσα από τις διηγήσεις της, που μου έφερναν και μένα στο μυαλό πρόσωπα και καταστάσεις. Και ήταν εκείνη η στιγμή, μέσα από τα δάκρυα που έτρεχαν, να συνειδητοποιώ μέσα από το δράμα της πρωταγωνίστριας, πόσο τυχερή μπορεί να είμαι που ζω, ανάμεσα σε όσους αγαπώ και πως κάθε μέρα που ξημερώνει και βλέπω το φως, πρέπει να νιώθω ευγνώμων.
Ακούγοντας την εξιστόρηση γεγονότων, βιωμάτων, κακουχιών, προβλημάτων, απωλειών, σκέφτηκα πως ναι, και εμείς μπορεί κάποιες στιγμές να περνάμε δύσκολα, μπορεί να απελπιζόμαστε, να έχουμε αγωνίες και να βλέπουμε τη ζωή «μαύρη», αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μας επιτρέπουμε να πέφτουμε ή αν κάποια στιγμή λυγίζουμε να βρίσκουμε το θάρρος να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας. Δεν ξέρω τι έχει γραμμένο η μοίρα του καθένα μας, αν πιστεύεις βέβαια στη μοίρα και όχι στο ότι στο χέρι μας είναι να καθορίσουμε το τι και πότε θα μας συμβεί, αλλά έχω την εντύπωση, και πιο πριν από μένα σίγουρα άλλοι τόσοι, πως καθετί που γίνεται στη ζωή μας, ακόμη και το να βρεις το χρόνο για να πας να δεις ένα θέατρο, για κάποιο λόγο γίνεται. Κάτι θα δεις, κάτι θα μάθεις, κάτι θα σου κινήσει το ενδιαφέρον, θα σε προβληματίσει και μπορεί και να σε βοηθήσει κιόλας να δεις λίγο διαφορετικά τα πράγματα.
Γι αυτό, καλό θα είναι, όσο μπορούμε, ακόμη και άσχημα να μας βρίσκουν, να τα αποδεχόμαστε, να βρίσκουμε την καλή τους πλευρά και να συνεχίζουμε. Ποτέ κανείς δεν έχει αγγίξει το τέλειο. Σε αυτή τη ζωή ήρθαμε για κάποιο λόγο, και ακόμη και αν δεν τον έχουμε ανακαλύψει, καλό θα ήταν να τον ψάξουμε. Εκεί έξω, υπάρχουν εκατομμύρια σοβαρά προβλήματα, πέρα από τα λεφτά, την επιδειξιμανία, την ομορφιά. Κάποιοι συνάνθρωποι μας, αδυνατούν να χαμογελάσουν, να χαρούν, να αγαπήσουν, να προσπαθήσουν, να πετύχουν, να βγουν εκεί έξω και να νιώσουν αυτά που ίσως εσύ και εγώ να νιώθουμε, όμορφα ή άσχημα. Γι αυτό, αγαπημένε μου, πριν αρχίσουμε την γκρίνια την επόμενη φορά που θα δυσανασχετήσουμε με κάτι, ας σκεφτούμε πόσο τυχεροί μπορεί να είμαστε…
