Τον Χρήστο Μάρτζο, δεν τον ήξερα, και πιθανώς να μην τον γνώριζα ποτέ αν δεν έβλεπα το συγκινητικό του μήνυμα που κοινοποίησε στο Facebook ο Πρόεδρος του Γηροκομείου Βόλου, Παύλος Πάνος.
Συγκλονισμένος, όπως οι περισσότεροι, από τη φωτογραφία του άψυχου κορμιού του 3χρονου Άιλαν, του νήπιου που πνίγηκε όταν η βάρκα στην οποία επέβαινε και επιχείρησε να περάσει στην Κω αναποδογύρισε και που ξεβράστηκε στις ακτές του Μποντρούμ. Η αλήθεια είναι πως εικόνα αυτή θα στοιχειώνει την ευρωπαϊκή ιστορία. Και όχι μόνο. Ίσως και τα όνειρα πολλών από εμάς. Οι περισσότεροι δηλώνουν εξοργισμένοι καλώντας τους ηγέτες να πράξουν επιτέλους κάτι για να σταματήσει αυτή η φρίκη. Φτάνει όμως αυτό; Ο Χρήστος Μάρτζος θεωρεί πως όχι. Και έτσι πήρε μια πρωτοβουλία που προσωπικά με ευαισθητοποίησε. Γράφει στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook «O Ford είπε κάποτε πως “Η φήμη σου δεν χτίζεται πάνω στα πράγματα που ΘΑ ήθελες να πράξεις, παρά μόνο σε όσα έπραξες”
Έμενα, λοιπόν, να με συγχωρήσετε…
Δεν μπορώ πλέον να είμαι ένας απλός παρατηρητής, κάποιος που καταγράφει και σχολιάζει το μεγαλύτερο σύγχρονο ανθρώπινο δράμα να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του…
Η ανθρωπιά μου μετριέται στον βαθμό της ευαισθησίας, των “αντανακλαστικών” αλλά και των πράξεων μου…
Και για αυτό τον λόγο ζήτω την βοήθεια όλων όσων μπορούν κι έχουν την γνώση, τον τρόπο, τις “γνωριμίες”…να με βοηθήσουν σε κάτι…
Είμαι έτοιμος και διατεθειμένος να φιλοξενήσω, για όσο διάστημα χρειαστεί, μέχρι τέσσερις Σύριους συνανθρώπους μας (2 Ενηλίκους με 2 παιδιά).
Δεν θέλω Like και “μπράβο”-bullshit, θέλω μόνο σχόλια από όσους ξέρουν πως να το κάνω.
Θα πάω να τους παραλάβω ο ίδιος από τον Βόλο…(ΚΤΕΛ, Σ. Σταθμό, οπουδήποτε).
Νομίζω πως μετά την κόλαση που περάσανε τους αξίζει ο παράδεισος που λέγεται Πήλιο!
Αυτό μπορώ, αυτό θα κάνω…».
Μετά από αυτό τι μπορείς να προσθέσεις; Μπροστά στην ευαισθησία αυτού του ανθρώπου δεν χωρά ούτε μισή λέξη. Γιατί στη φιγούρα από αυτό το αθώο πλασματάκι μπορεί ο καθένας να δει το γιο του. Στο πλάνο βάζω και δυο γονείς. Που κλαίνε για τον άγγελο που μπορεί να γλίστρησε από την αγκαλιά τους, που τον αναζητούν, που σπαράζουν για το χαμό του, αλλά και για τα όνειρα που έκαναν για εκείνον, να έχει ένα πιο λαμπρό μέλλον. Μια καλύτερη ζωή. Και αφού λοιπόν ο Χρήστος Μάρτζος έκανε την αρχή, με τον Παύλο Πάνο να δηλώνει και εκείνος πρόθυμος να φιλοξενήσει μετανάστες στο σπίτι του, δηλώνω και εγώ αλληλέγγυα στην προσπάθεια τους, βοηθώντας με όποιο τρόπο μπορώ, έτσι ώστε για λίγες ημέρες, μια οικογένεια να νιώσει πως είναι να ζεις σαν άνθρωπος. Έτσι, σαν τρισάγιο στη μνήμη του Άιλαν…
