Βρωμάει και ζέχνει, θα μου πεις, αγαπημένε μου αναγνώστη, και ίσως οι χαρακτηρισμοί αυτοί να μην ανταποκρίνονται 100% στην πραγματικότητα που βιώνουμε, ειδικά τις τελευταίες ημέρες στην πόλη.
Και μπορεί στους κεντρικούς δρόμους της πόλης η κατάσταση να δείχνει καλύτερη, αλλά αν κάνεις μια βόλτα προς Νέα Ιωνία, σε κάτι στενά, γύρω από τον Κραυσίδωνα, σε γειτονιές μέσα στην πόλη, θα αναρωτηθείς και εσύ, όπως και εγώ, καλά πότε πέρασε τυφώνας από το Βόλο και δεν το καταλάβαμε; Θα μου πεις, και ως ένα σημείο είναι αλήθεια, ο πολύ δυνατός αέρας της προηγούμενης εβδομάδας έφερε τα πάνω – κάτω, αλλά δεν είναι μόνο τα φύλλα που έπεσαν από τα δέντρα, ούτε οι σακούλες που πηγαίνουν και έρχονται, και αν φυσήξει λίγο μπορεί να σου έρθει και καμία καπέλο.
Χθες, περπατώντας ή για να είμαι πιο ακριβής, προσπαθώντας να περπατήσω στην οδό Παπαδιαμάντη, κόντεψα δυο φορές να πέσω. Μια όταν προσπάθησα να αποφύγω τα εκατοντάδες κουτάκια από αναψυκτικά που ήταν διάσπαρτα πάνω στο πεζοδρόμιο και τη δεύτερη, όταν γλίστρησα από τα επίσης εκατοντάδες νεράντζια που έχουν πέσει από τα δέντρα, που σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα φύλλα από τα δέντρα και τα σκουπίδια κάθε είδους, κάνουν αδύνατο το περπάτημα. Πολλά είναι και τα παράπονα που δεχόμαστε καθημερινά και από συμπολίτες για τους κάδους, που λόγω και των ανεβασμένων θερμοκρασιών κάνουν την κατάσταση ανυπόφορη.
Βρωμάνε, η αλήθεια είναι αυτή και δεν μπορούμε να την ωραιοποιήσουμε. Ακόμη και για λίγα λεπτά να περάσεις από έναν κάδο σου έρχεται να λιποθυμήσεις από την μπόχα και το στομάχι σου ανακατεύεται. Κλείσεις, δεν κλείσεις τη μύτη σου, ως «όπλο» απέναντι στις άσχημες μυρωδιές, το πρόβλημα δεν λύνεται. Μια κυρία, προχθές, σχεδόν έκλαιγε, όταν μου τηλεφώνησε να μου πει το παράπονο της, πως ο κάδος βρίσκεται ακριβώς έξω από το παράθυρο της, και είναι αναγκασμένη να μένει ταμπουρωμένη μέσα σπίτι, αφού δεν τολμάει να ανοίξει τα παράθυρα. «Κάποιος να έρθει να τους πλύνει, δεν μπορώ να περάσω ένα καλοκαίρι κλεισμένη μέσα στους τέσσερις τοίχους» ήταν η έκκληση της προς εμάς, θεωρώντας πως μπορούμε να επηρεάσουμε την υπηρεσία καθαριότητας, έτσι ώστε κάποιος να ενδιαφερθεί και να λύσει το πρόβλημά της.
Γνωρίζουμε και κατανοούμε πως ο δήμος δεν έχει ούτε το προσωπικό, ούτε και τα μέσα για να ανταποκριθεί στις μεγάλες απαιτήσεις που έχει η πόλη. Χρήματα δεν υπάρχουν, υποτίθεται ότι λόγω της οικονομικής κρίσης τα απορρίμματα έχουμε μειωθεί κατά 40%, αλλά μετά λύπης μου θα το ξαναγράψω. Η πόλη βρωμάει και σε μια εποχή που οι τουρίστες μας επισκέπτονται, αλλά και εμείς δεν έχουμε καμία διάθεση να ζούμε σε μια ζούγκλα από σκουπίδια, ας επιληφθεί κάποιος του θέματος. Κρίμα είναι…
