Αρκεί μια απλή βόλτα στα πέριξ για να κατανοήσεις γιατί η ανάπτυξη δεν μένει εδώ… Και για να είμαστε και ειλικρινείς, πότε δεν έμενε. Αυτά που σε κάνουν πολιτισμένο άνθρωπο, δεν είναι ένα ζευγάρι παπούτσια με κόκκινο πάτο και μυαλό άστα να πάνε. Ούτε, από την άλλη, μια ακατάσχετη ενασχόληση με την κουλτούρα να φύγουμε, βλέμμα μπλαζέ και στίχοι ποιητή Φανφάρα. Αν θες να λέγεσαι πολιτισμένος τα μικρά είναι αυτά που σε χαρακτηρίζουν. Είναι βέβαιο ότι αν δεν βρίσκεσαι ακόμα στην εποχή του χαλκού, δεν περιμένεις , σαν κομάντο, να ανοίξει η πόρτα του λεωφορείου. Άμα έχεις νταλκάκες και ανάβεις το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο, έχοντας ξεχειλίσει το τασάκι του αυτοκινήτου σου με γόπες, βάλε τη Νικολούλη να σου βρει ένα κάδο σκουπιδιών να αδειάσεις τους νταλκάδες σου. Ή στείλε πακέτο στη Βίκυ Χατζηβασιλείου και κάποιος θα βρεθεί να σε αγκαλιάσει και να κλάψει που ποτέ δεν έγινες άνθρωπος.
Τα φέρνει έτσι και αυτή η καθημερινότητα και βρίσκεσαι και πηγαίνεις να κάνεις τα ψώνια σου από το σούπερ μάρκετ. Μην παρκάρεις όμως στις θέσεις αναπήρων, δεν αφορά τους κοινωνικά καθυστερημένους. Επίσης, σε αυτό τον τόπο, είναι αλήθεια ότι πολλοί πιστεύουμε στο «μάτι», αλλά είναι ηλίθιο να φτύνεις στο πεζοδρόμιο. Μη το φοβάσαι δεν ματιάζεται. Οι βιομηχανίες χαρτομάντιλων κλέφτες θα γίνουν; Και αν σε γαργαλάει ο λαιμός σου πάρε μια παστίλια για τον πόνο του άλλου και μην κάνεις το δρόμο λιμνούπολη.
Και όταν πάλι σε πιάνει λιγούρα και τρως τα ωραία σου τα πατατάκια, τις τσίχλες και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, πες μου πόσο πολύ ζεματάει το περιτύλιγμα που δεν αντέχεις να το κρατήσεις και φροντίζεις να γίνει εικαστικό δρώμενο στα ήδη έρμα πεζοδρόμια; Αυτά είναι μόλις από τα ελάχιστα που συναντώ στο δρόμο και πραγματικά αναρωτιέμαι, αγαπημένε μου αναγνώστη, πότε επιτέλους θα μας έρθει εκείνη η θεία φώτιση για να γίνουμε άνθρωποι και όχι απλά να έχουμε το όνομα, χωρίς να έχουμε τη χάρη;
Για ποια ανάπτυξη μπορούμε να μιλάμε και από που την περιμένουμε να έρθει, όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε υπανάπτυκτοι; Μήπως ξεχνάμε ότι απ’ τα μικρά και τα ασήμαντα ξεκινάει η εξέλιξη μιας κοινωνίας; Αν ορισμένοι δυσκολεύονται να ανταποκριθούν, ας πάρουν ρόπαλο και ας γυρίσουν πίσω στις σπηλιές. Και όταν επιτέλους ανακαλύψουν και πάλι τον τροχό που ονομάζεται «ευγένεια» και «σεβασμός» προς τον εαυτό τους και τους γύρω τους, ας γυρίσουν και τότε ναι είμαι σίγουρη ότι η ανάπτυξη δεν θα είναι μακριά…
