Είναι να μην περάσεις από κομμωτήριο. Ναι, ξέρεις, εκεί που θα δεις μια καθηγήτρια να πιάνει κουβέντα με μια νοικοκυρά για το πώς φτιάχνουμε τα μελομακάρονα και μια διακεκριμένη δικηγόρο με την περιπτερούχο που θα κάτσουν για πάνω από τρεις ώρες στις διπλανές καρέκλες και θα αναλύσουν από το αν τους αρέσουν τα λαμπάκια που έβαλε ο δήμαρχος στην πόλη, μέχρι τον καιρό, τα προβλήματα που έχουν με τα παιδιά τους, άντε και στο τσακίρ κέφι θα κάνουν και κανένα πικάντικο σχόλιο για καμιά κοινή γνωστή. Την ίδια στιγμή, αρκετές κυρίες κρατούν την μύτη τους για να μην εισπνεύσουν την μυρωδιά από την λακ, ξεφυλλίζοντας ένα περιοδικό που είχε κυκλοφορήσει το 2013. Μου αρέσει η βουή ενός κομμωτηρίου.
Πέρα από τα πιστολάκια και τις φωνές των πελατισσών ότι δεν τους πέτυχε το χρώμα στη βαφή, λατρεύω να κρυφακούω συζητήσεις καθισμένη σε μια καρέκλα και να έρχονται χιλιάδες πληροφορίες, ειδήσεις και κουτσομπολιά στα αυτιά μου, έτσι, χωρίς να το περιμένεις. Τύφλα να έχουν τα καφενεία και τα τσιπουράδικα σου λέω. Κάθεσαι και κοιτάς το χρωματολόγιο και μέχρι να αποφασίσεις τι απόχρωση θα δώσεις τελικά στα μαλλιά σου, ακούς την κομμώτρια να μιλά με την πελάτισσα, έχοντας ύφος πολιτικού, που μόνο αυτός και κανένας άλλος δεν μπορεί να έχει δίκαιο. Και ακούς, για ακόμη μια φορά, το χιλιοειπωμένο και βαρετό πλέον ότι όλοι οι άντρες έχουν την ίδια μούρη, ότι μόνο τον εαυτούλη τους κοιτάνε και ότι αν κάτι δεν περιλαμβάνει μπάλα και ποτό, δεν συγκαταλέγεται στις άμεσες προτεραιότητές τους. Σε αυτό το σημείο, σου εφιστώ την προσοχή, αγαπημένε μου, μην κάνεις το λάθος και υπερασπιστείς το ανδρικό φύλο, σε βλέπω να φεύγεις από το κομμωτήριο με μαλλί πλατίνα, αν δεν σε έχουν αφήσει πατσί βέβαια.
Την ίδια ώρα, το κορίτσι που έχει πιάσει δουλειά για να μάθει τα κόλπα της καλής κομμώτριας, έρχεται και ξανάρχεται, ευγενικά πάντα να σε ρωτά αν θέλεις κάτι να πιεις, λες και εκεί μέσα μπήκε για να πάρει το βραβείο της καλής σερβιτόρας, απαντάς εξίσου ευγενικά ότι δεν θέλεις κάτι και έρχεται η ώρα για τα ουσιώδη. Δημοσιογράφος δεν είστε εσείς; Ναι, αποκρίνεσαι. Εσείς που έχετε τα μικρόφωνα γιατί δεν γράφετε για τα σκουπίδια που είναι γεμάτη η πόλη; Γιατί δεν λέτε ότι Βόλος δεν είναι μόνο Ιάσονος και Δημητριάδος;
Αχ, ας ήμουν εγώ δημοσιογράφος και σου έλεγα τι θα τους έσουρνα. Τι απαντάς; Ότι τα γράφουμε, αλλά κανείς δεν ακούει ή και αν τα ακούει προτιμά να μας βρίσει η δημοτική αρχή από το να λύσει το θέμα; Και για να αναθεωρήσουμε λίγο τον ορισμό του κομμωτηρίου. Είναι εκεί που βρίσκονται γυναίκες, που αποτελούν μια μικρή μικρογραφία της κοινωνίας μας που εννοεί να τα γνωρίζει όλα, να σχολιάζει τους πάντες και τα πάντα, άσχετα αν στην ουσία δεν γνωρίζει τίποτα. Η περμανάντ να πετύχει…
