Κάποτε, μάγκας θεωρούνταν αυτός που κυκλοφορούσε με το σακάκι ριγμένο στους ώμους, που έπαιζε το κομπολόι του στο καφενείο, που του άρεσε να ακούει στο ραδιόφωνο ρεμπέτικα τραγούδια, που πήγαινε γενικότερα κόντρα σε κάθε τι συμβατικό. Και να που βρισκόμαστε στο 2016, που η λέξη μαγκιά έχει χάσει παντελώς την έννοιας της, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να συνοδεύει συμπεριφορές αχρείες. Τύποι που σε βρίζουν στα φανάρια, υπάλληλοι που ξεσπάνε πάνω τα νεύρα τους, παιδιά που κάνουν bulling σε συμμαθητές τους για να φανούν εκείνα τα δυνατά. Κι όμως, τη λέξη μαγκιά, αγαπημένε μου αναγνώστη, εξακολουθώ να την έχω κάπως αλλιώς στο μυαλό μου. Αυθεντική. Μεγάλη.
Δεν την μπλέκω με την τσάμπα μαγκιά, που εκτός από απύθμενο θράσος, ημιμάθεια και αγένεια, δεν αντιπροσωπεύει τίποτα άλλο. Να, για παράδειγμα, αν δεν είναι μάγκας κάποιος που παρατάει κάτι σίγουρο, απλά για να κυνηγήσει το όνειρο του δεν είναι μάγκας; Αυτός που ρίχνει ένα φάσκελο σε κάθε τι που δεν τον ικανοποιεί πια, για να ψάξει να βρει την ευτυχία, δεν είναι; Αυτός που θα παλέψει για να πετύχει το ανέφικτο, και ας πέφτει, κι ας ματώνει, αλλά το λέει η καρδιά του και συνεχίζει, δεν είναι; Μαγκιά είναι να προσπαθείς για κάτι που ξέρεις ότι μπορεί και να μην το πετύχεις, αλλά θα το προσπαθείς, γιατί έτσι το λέει η συνείδηση σου, το μυαλό σου, η τρέλα σου.
Είναι να λαμβάνεις τα μηνύματα που σου στέλνει το σύμπαν και οι γύρω σου, αλλά στο τέλος να επιλέγεις αυτό που λέει το μέσα σου, έστω κάνοντας και λάθη. Είναι να διαθέτεις κότσια να διαχειρίζεσαι καταστάσεις, όταν οι υπόλοιποι γύρω σου κάνουν τον ανήξερο. Είναι να μην πουλάς μούρη και τσαμπουκά, αλλά το πάθος που κρύβεις μέσα σου να το διοχετεύεις για να υπερασπιστείς τον αδύναμο συνάνθρωπο σου. Να μην γυρνάς το κεφάλι σου σε κάτι δύσκολο, ακόμη και αν αυτό μπορεί να μην σε αφορά. Να πηγαίνεις κόντρα, να μην είσαι ένα με τη μάζα, να προσπαθείς για το καλύτερο, ακόμη και αν οι συνθήκες δεν ευνοούν κάτι τέτοιο. Μαγκιά είναι να θέλεις να γνωρίσεις ποιος είσαι στ’ αλήθεια και να σε αγαπήσεις παρ΄όλα τα κακά που ξέρεις ότι έχεις. Να μην εξαρτάται από κανέναν και τίποτα. Να νιώθεις δυνατός και να αγαπάς με όλο σου το είναι, χωρίς να περιμένεις ανταπόκριση. Να ζητάς συγνώμη, να λες ευχαριστώ, να εκφράζεσαι όπως σου λέει η καρδιά σου και να προτιμάς να πληγωθείς παρά να πληγώσεις. Να είσαι «πολεμιστής», να μη βολεύεσαι, να μην λες ψέματα. Μεγάλο πράγμα να είσαι μάγκας, ειδικά στις μέρες μας, που τα πιστεύω και οι ηθικές αξίες φθίνουν.
Κι όμως, είναι τόσο όμορφο να βλέπεις να εξακολουθούν να υπάρχουν γύρω μας μάγκες, με όλη τη σημασία της λέξεως, μάγκες με ψυχή. Ψυχή να ζουν, ν’ αγαπάνε, να μαθαίνουν και να διδάσκουν σε όλους εμάς τους υπόλοιπους τι ωραία είναι να ζεις με καθαρή ψυχή και ματιά.
