Και ξυπνάς μια μέρα αντιμέτωπος με δημοψήφισμα. Ο εκβιασμός των Ευρωπαίων προς την ελληνική κυβέρνηση, των “θεσμών” και “εταίρων” μας, που καθημερινά χρόνια τώρα καθορίζει τις ζωές μας, γίνεται εκβιασμός για τον ίδιο τον ελληνικό λαό, τον Έλληνα οικογενειάρχη και συνταξιούχο, τον νέο ή άνεργο, ο οποίος καλείται να απαντήσει με ένα «ναι» ή ένα «όχι» για τη ζωή του! Με άλλα λόγια, καλείται ο ελληνικός λαός, “κυρίαρχα” και “υπεύθυνα” να αποφασίσει για την ταφόπλακα που θα του ρίξουν οι νεκροθάφτες του.
Γιατί ταφόπλακα για το παρόν και το μέλλον του θα είναι οποιαδήποτε από τις δύο λύσεις, παραμονή ή έξοδος από την ευρωζώνη. Γεγονός είναι πως δεν θα περίμενε κανείς μέσος πολίτης αυτής της χώρας να φτάσουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο. Οι περισσότεροι ίσως θα πίστευαν, όπως εγώ, πως η ελληνική πλευρά θα συμβιβαζόταν κατά μεγάλο μέρος στις απαιτήσεις των δανειστών, οι οποίοι, όμως, θα έδειχναν και την κατάλληλη ευελιξία, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να φανεί στο ύψος των περιστάσεων, να μπορέσει -με δυσκολίες μεν- να έχει την ευκαιρία να ορθοποδήσει. Όχι. Η διάθεση των ευρωπαίων νεκροθαφτών μας, συμπεριλαμβανομένου και του ΔΝΤ, είναι τέτοια που φανερώνει ειλημμένη απόφαση για έξοδο της χώρας μας από την Ευρωζώνη. Γιατί για κάθε νέο «ναι» της ελληνικής πλευράς σε νέες απαιτήσεις των δανειστών, οι τελευταίοι ερχόντουσαν με νέες, αυξημένες απαιτήσεις, ακόμη πιο παράλογες και προκλητικές από τις τελευταίες. Και τώρα, ο ελληνικός λαός καλείται, όχι να επιλέξει μεταξύ της λύσης ή του αδιεξόδου, μεταξύ ακόμη του γκρεμού ή του ρέματος, αλλά να εκτελέσει την ειλημμένη απόφαση της Ευρώπης και του ΔΝΤ να πέσει στον γκρεμό. Για το αν θα πέσει στον γκρεμό του “ευρώ” ή της “δραχμής”… Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις, σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Μόνο σενάρια μπορεί να κάνει κανείς…
Αυτές τις μέρες, εάν τελικά γίνει το δημοψήφισμα και δεν αποσυρθεί όπως ακούγεται η πρόταση-τελεσίγραφο των “θεσμών”, θα ειπωθούν πολλά, από ανθρώπους που δεν μπορούν να επιδείξουν ψυχραιμία και υπευθυνότητα, από πολλούς που εξυπηρετούν συμφέροντα εκατέρωθεν, και, κυρίως, από ανθρώπους που δεν έχουν την παραμικρή γνώση περί της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Θα εξακολουθεί να υφίσταται η πρόταση και θα γίνει δημοψήφισμα; Θα αποσυρθεί η πρόταση και θα πάμε σε εκλογές; Χειρότερο και από τα όσα θα ακουστούν, από τις επιπτώσεις σε κάθε επίπεδο του δημόσιου και ιδιωτικού βίου (αν έρθουν), χειρότερα και από την αλλαγή νομίσματος, του πληθωρισμού, της ακρίβειας και κάθε άλλου δεινού, όμως, είναι η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για το τι σου ξημερώνει. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που πεθαίνει καθημερινά. Κάθε ένας από εμάς, όμως, θα πρέπει να βάλει ένα μικρό λιθαράκι για να την αναστήσουμε. Και μαζί να αναστήσουμε τις ζωές μας…
