Η μάχη της κάλπης τελείωσε, έστεψε με το δάφνινο στεφάνι τους νικητές, κέρασε πικρό φαρμάκι τους ηττημένους, ασχέτως που κανείς δεν παραδέχεται την ήττα, ορφανή γαρ, και οι ευχαριστίες δίνουν και παίρνουν. Πρωταγωνιστής λοιπόν των επινίκιων, μεταξύ των τριτοξάδελφων και πάσης φύσεως συγγενών είναι ο «απλός κόσμος». Μια επαναλαμβανόμενη φράση που συναντάται στα λόγια κάθε πολιτικού, στις αράδες κάθε ομιλίας των απανταχού πολιτευτών.
Καθώς λοιπόν άκουγα χθες από τηλεοράσεως τους πολιτικούς να αναλύουν τα αποτελέσματα, κάποιος ψέλλισε γι αυτόν τον έρμο τον «απλό κόσμο». Τον απλό κόσμο που δεν θα τον δεις σε κομματικές εκδηλώσεις, ούτε θα βρίσκονται σε ένα κοινό χειροκροτώντας τον ηγέτη. Εξ ορισμού ο «απλός κόσμος» είναι αυτός που δεν προσεγγίζει τα εκλογικά κέντρα, δεν έχει τον αριθμό του κινητού του υποψηφίου πολιτικού, δεν έχει καν όνομα ο «απλός ο κόσμος». Έχει μόνο ένα πολυπόθητο στοιχείο που όλοι το εκτιμούν στην προεκλογική περίοδο – τι είναι αυτό; Μα, το δικαίωμα της ψήφου. Ο «απλός ο κόσμος» είναι μια ψυχρή χειραψία και ένα ψεύτικο χαμόγελο στην αγορά, είναι ο άγνωστος που όλοι επιθυμούν διακαώς να κερδίσουν. Δεν έχει ιδιοτέλεια, δεν έχει συγκεκριμένο δόλωμα για να πιαστεί και δεν ξέρει κανείς ποιο καρότο θα ακολουθήσουν.
Είναι η ψήφος που ούτε εξαγοράζεται, ούτε αποσπάται εκβιαστικά και πελατειακά παρά μόνο κερδίζεται, με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, παρ’ όλα αυτά είναι συνειδητή ψήφος. Σε ένα άθροισμα δηλαδή ψηφοδελτίων και σταυρών το μέρος που είναι πιο ανεξάρτητο, και πιο σημαντικό αν θέλετε, αποκαλείται «ο απλός κόσμος».
Απλός επειδή δεν ζήτησε, απλός επειδή δεν αντάλλαξε την ψήφο του με ρουσφέτι, απλός επειδή διατήρησε τα κριτήριά του και δεν τα παρέδωσε σε έναν μηχανισμό. Αυτός λοιπόν ο ψηφοφόρος αποκαλείται «ο απλός κόσμος». Σε αντιδιαστολή με τους κουμπάρους, τους «υπασπιστές» των πολιτευτών, τα κομματόσκυλα και τα εξαγορασμένα φακελάκια της κάλπης, η ύπαρξη της πολιτικής σκέψης και η έκφρασή της στην κάλπη, είναι έργο του «απλού κόσμου»!
Η απαξίωση των πολιτικών ιδεολογιών, που άλλοτε συσπείρωνε τους ψηφοφόρους, η ανυπαρξία ηγετικών φυσιογνωμιών που επίσης ενέπνεε τους ψηφοφόρους και βέβαια η γενικευμένη αίσθηση της διαφθοράς καταστρέφουν κάθε προσπάθεια ορθής πολιτικής επιλογής. Και παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν να ευχαριστούν τον «απλό κόσμο».
Όσοι απέχουν από τους κομματικούς μηχανισμούς, και επιλέγουν να ανοίγουν μόνοι τους τον δρόμο τους, και να ανηφορίζουν πατώντας στα δικά τους πόδια, κάθε άλλο παρά, απλοί πρέπει να αποκαλούνται. Είναι οι ίδιοι «απλοί» πολίτες που δεν μεταφέρουν την οργή τους στην ψήφο τους, και δεν τιμωρούν ούτε προσπαθούν να φοβίσουν τα κόμματα με την αντιδραστική επιλογή τους. Είναι αυτή η μερίδα του λαού που στον ελεύθερό της χρόνο θα διαβάσει μια εφημερίδα, μια ιστοσελίδα, θα σχολιάσει ήπια και θα πάει τελικά να ψηφίσει με μόνο κριτήριο την αληθινή και ανεπηρέαστη πίστη σε έναν συνδυασμό, κόμμα, υποψήφιο.
Σταματήστε λοιπόν όλοι εσείς οι πολιτευτές πολιτικοί ή απλώς πολιτικάντηδες να χρησιμοποιείτε τη φράση αυτή και ας παραδεχτείτε ξεκάθαρα ότι αυτός είναι ο καλός ο κόσμος που σας ψήφισε, οι μόνες αξιόλογες ψήφοι που μαζέψατε, και πάνω από όλα είναι οι μόνοι ψηφοφόροι που δεν πρέπει να απογοητεύετε! Και τώρα δουλειά…
