Το καλοκαίρι φεύγει σιγά -σιγά κι είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε ακόμη ένα φθινόπωρο. Και βάζουμε πάλι νέους στόχους. Θα ξεκινήσουμε δίαιτα, γυμναστήριο και θα καταφέρουμε επιτέλους, να διαγράψουμε από την τεραστίων διαστάσεων λίστα μας, όσα μπορούμε να αλλάξουμε πάνω μας. Θα μας φέρει τύχη, για να πάρουμε εκείνη τη ριμάδα την προαγωγή. Θα ρίξει εμπρός στα πόδια μας τον μεγάλο και αξεπέραστο έρωτα, που μαζί του θα πορευτούμε στο μονοπάτι της ζωής μια για πάντα. Και όχι μόνο αυτά, θα μας κάνει και πλούσιους, αφού ακούσατε -ακούσατε, θα κερδίσουμε και το τζόκερ.
Η νέα εποχή θα είναι η καλύτερη. Κουραφέξαλα. Τα ίδια δε λέγαμε και για αυτήν που τώρα μας χαιρετά; Αυτή η αθεράπευτη μανία μας, να υπερφορτώνουμε κάθε μια αλλαγή, κάθε μια καινούργια εποχή, με όλο μεγαλύτερες και περισσότερες προσδοκίες, είναι απόλυτα καταστροφική. Φανταζόμαστε τον καινούργιο χρόνο, σαν έναν άλλο Άγιο Βασίλη. Με έναν τεράστιο κόκκινο σάκο και χιλιάδες δώρα για τον καθένα από εμάς. Κι εμείς σαν τα κακομαθημένα παιδάκια, περιμένουμε δίπλα από το τζάκι να μας φέρει το ένα και το άλλο, λες και μας τα χρωστούσε από πριν. Αυτή ακριβώς η τακτική, είναι που μας αφήνει τελικά με άδεια χέρια και με μια κλωτσιά στα πισινό. Γιατί ο χρόνος αγαπημένη μου αναγνώστη, δεν έχει σκοπό να σου προσφέρει τίποτα, αν εσύ δεν είσαι διατεθειμένος να το διεκδικήσεις. Είναι σα να έχεις πέσει στη θάλασσα και να φωνάζεις βοήθεια, χωρίς να κουνάς, ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι. Ποιος περιμένεις να σε σώσει;
Αν δεν αποφασίσεις να ξεκινήσεις τις αλλαγές και να μοχθήσεις για όσα θέλεις να έρθουν στη ζωή σου, μην περιμένεις κανέναν να στα φέρει σερβιρισμένα στο πιάτο. Και θα σου πω και το άλλο και ας με πεις παράλογη. Ευτυχώς που δε μας έρχονται όλα έτοιμα και στο πιάτο. Γιατί τότε η ζωή θα ήταν άνοστη κι εσύ, θα βρισκόσουν σε έναν καναπέ βαριεστημένος , να βλέπεις τηλεόραση όλη μέρα. Γι’ αυτό μη βιαστείς να κατηγορήσεις τη νέα εποχή, αν δεν σου χαρίσει όσα εύχεσαι και περιμένεις, προτού διπλοτσεκάρεις και σιγουρευτείς, ότι έκανες ότι καλύτερο μπορούσες για να τα έχεις στα χέρια σου. Οι ευθύνες για όσα ακόμη δεν κατάφερες να κάνεις δικά σου, δε βαραίνουν τόσο το χρόνο, όσο εσένα τον ίδιο. Δε φταίει καμιά εποχή ή κανένας χρόνος που δεν βρήκες τη μεγάλη αγάπη. Ίσως να φταίει το ότι την έψαχνες στο λάθος μέρος, ή με το λάθος τρόπο. Ούτε φταίει που δεν πέρασες ούτε τα μισά μαθήματα του έτους.
Φταίνε μερικά σφηνάκια, αλλά κι εσύ που δεν άνοιξες βιβλίο (μη τρελαίνεσαι, δεν είσαι και ο μόνος). Και σίγουρα δε φταίει, για τα τρία κιλά που πήρες από τα παγωτά που έτρωγες όλο το καλοκαίρι, την ώρα που έκαιγες την κάρτα του γυμναστηρίου περιχαρής. Αυτό που μπορεί να μας δώσει το νέο ξεκίνημα είναι ευκαιρίες. Ευκαιρίες που θα γίνουν αποφάσεις και ύστερα εμπειρίες. Ευκαιρίες που θα μας κάνουν να πλησιάσουμε αυτά που ονειρευόμαστε λίγο ακόμη. Για να πάρουμε όλη την ευχαρίστηση στο τέλος, πως μόνοι μας καταφέραμε να τα κερδίσουμε, χωρίς κανείς να χρειαστεί να μας τα φέρει, τυλιγμένα με χρυσή κορδέλα.
