Έρωτας είναι όταν ακούς την πιο μελαγχολική μουσική του κόσμου και αυτό δεν σε κάνει να αναζητάς το πλησιέστερο ξυράφι. Είναι τα κοριτσίστικα χαμόγελα που μοιράζεις μεγάλη πια μα με τρόπο τέτοιο που σε κάνει να μη φαίνεσαι αστεία. Έρωτας είναι όταν πάνω στα πλήκτρα σου πεταρίζουν πεταλούδες. Πολύχρωμες. Και ζωηρές. Και άρα ερωτευμένες.
Έρωτας είναι να είσαι σε κίνηση, σε θόρυβο και να δίνεις σ’ όλο αυτό το χάλια σκηνικό τους ρυθμούς που μέσα τους τον «βρίσκεις». Είναι όταν το χάρτινο το φεγγαράκι, είναι απλώς η επόμενη στάση. Για λίγο…
Έρωτας είναι να κρατάς σημειωματάριο όταν μιλάει. Να τον παρατηρείς όταν ανεβάζει το φερμουάρ του μπουφάν του. Τα πώς του όλα… έρωτας είναι.
Έρωτας είναι το γρανάζι εκείνο το ένα που δεν αντιγράφεται και που δίχως του είναι όλα στην ακινησία την απόλυτη.
Έρωτας είναι τα 3 λεπτά για 2 χαμόγελα διαρκείας. Η τρέλα που κουβαλάει. Μα πριν απ’ όλα έρωτας είναι ο έφηβος μέσα του. Και αν θέλεις, πιο έρωτας από έρωτα είναι η δύναμή σου αυτόν τον έφηβο να τον τραβάς εσύ μόνη σου στην επιφάνεια για να τον ζήσεις.
14 Φλεβάρη σήμερα, και όσο και αν δεν πιστεύουμε στην γιορτή των ερωτευμένων, όλοι μας, κάπου βαθιά έχουμε την ανάγκη να τον γιορτάσουμε. Περισσότεροι ίσως αυτοί που για κάποιο λόγο φέτος είναι μόνοι. Μια βόλτα στο κέντρο του Βόλου και χαζεύω τις βιτρίνες. Ανθοπωλεία, καταστήματα με είδη δώρων και εσώρουχα, κοσμηματοπωλεία, φουλ στο κόκκινο. Φτερά και πούπουλα, κατακόκκινα τριαντάφυλλα, τεράστια αρκουδάκια, κεριά. Προσφορές για μια νύχτα στο ξενοδοχείο, με τζακούζι και συνοδεία κρασιού, καλέσματα σε εστιατόρια για δείπνο υπό τον ήχο ερωτικής μουσικής.
Δυο κορίτσια, εκεί γύρω στην εφηβεία, κάθονται και κοιτάζουν μια βιτρίνα στολισμένα Αγιοβαλεντινάτικα. Προσπάθησα να φέρω στο μυαλό μου τον πιθανό διάλογό τους, αλλά δεν τα κατάφερα. Οι εποχές έχουμε βλέπεις αλλάξει, αγαπημένε μου αναγνώστη.
Όσο για μένα; Όσο χρόνια και αν περάσουν, θα εξακολουθεί να μου αρέσει η εικόνα των ανθρώπων που θα κρατούν ανθοδέσμες έτοιμες κάπου να δοθούν, των ματιών εκείνων, που σου λένε ξεκάθαρα πως πιστεύουν στο «για πάντα», να δράττομαι της ευκαιρίας, έστω και για μια μέρα να κάνω κάτι διαφορετικό, μα πιο πολύ ξέρεις τι; Μου αρέσει που γνωρίζω πλέον πως ο έρωτας είναι κάτι το μαγικό, το ανατρεπτικό, το μεγαλειώδες, που μόνο αν αφεθείς μπορεί να ξετυλιχτεί μπροστά σου. Οι αιώνιοι όρκοι της αγάπης, γραμμένοι με στυλό, μαρκαδόρους, σπρέι σε θρανία ή τοίχους επιβεβαίωση ότι είμαστε τελικά εκείνοι που νιώθουμε ακόμη. Χρόνια πολλά!
