Είναι μεγάλη υπόθεση στη ζωή να γνωρίζεις σοφούς ανθρώπους. Όχι εκείνους τους σοφούς που τους διαβάζεις μέσα από τις κορνίζες που έχουν πνίξει τους τοίχους τους…. Σου μιλάω για τους άλλους, τους αληθινούς σοφούς. Εκείνους που το βλέμμα τους προδίδει ηρεμία. Που δε θέλουν ν’ αποδείξουν τίποτε και σε κανέναν. Τους σοφούς που ποντάρουν τις στιγμές τους στην πράσινη τσόχα της ζωής. Τους σοφούς που μάχονται υπέρ των ελευθεριών.
Γι’ αυτούς τους σοφούς που ξέρω να μιλάω. Γιατί οι σοφοί αυτοί είναι άσωτοι. Γιατί σοφός για μένα είναι αυτός που δεν επιδίδεται σε χρήση περίτεχνων λέξεων, αλλά αφιερώνει τη ζωή του σε περίτεχνα νοήματα. Μας τα συλλαβίζει ένα μεσημέρι καλοκαιριού, κάτω από τον παχύ ίσκιο ενός πλατάνου, τρώγοντας καρπούζι και έτσι απλά μας μαθαίνει τη σημασία του «να δίνεις, αλλά να μη δίνεσαι». Σοφός είναι εκείνος που δεν κουνά το δάχτυλο του μπροστά στο πρόσωπο σου, αλλά σου μεταφέρει ή ακόμη και σου τραγουδά στίχους, έτσι ώστε να καταλάβεις πόσο μαγικό είναι να παραμένει για πάντα παιδί. Εκείνος που δεν σε παίρνει από το χέρι για να σε καθοδηγήσει στα συμπεράσματα της ζωής του, αλλά είναι δίπλα σου για να σου δείξουν χιλιάδες δρόμους, έτσι ώστε να διαλέξεις τον ιδανικό και να τον ανακαλύψεις μόνος σου.
Εκείνος που μπορεί να μην ξέρει να πετά, αλλά τα πόδια του δεν τα έχει «κολλημένα» στη γη. Ξέρει να «ανοίγεται» με ασφάλεια στο γαλάζιο, όχι του ουρανού, αλλά των ονείρων του. Και μη φανταστείς ότι σε παίρνει μαζί του. Σου δείχνει όμως τον τρόπο να ανοίξεις τα δικά σου φτερά και σου μαθαίνει τον τρόπο. Εκείνος που δεν σου ζητά να αναγνωρίζεις την αυθεντία του, αλλά θέτουν πρώτα τον εαυτό τους υπό αμφισβήτηση, για να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα.
Εκείνος που δεν φοβάται να μείνει σιωπηλός, γιατί μπορεί ακόμη και μέσα από αυτή να μιλήσει για όλα εκείνα που μπορούν να παρεξηγηθούν από τις λέξεις. Εκείνος που δεν νιώθει να απειλείται από την οποιαδήποτε άλλη φωνή, αντίθετα υπομένει με αφοσίωση για να καταφέρει να ακουστεί και να παραμείνει ζωντανή και η δική σου φωνή. Εκείνος που δεν θυμώνει, γιατί ξέρει να σέβεται τις σκέψεις των άλλων, γιατί ξέρει πως μόνο έτσι μπορεί να οδηγηθείς στα πιο μεγάλα. Εκείνος που θεωρώ πολύ πιθανό, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως μπορεί και να μην γνωρίζει πόσο σοφός είναι, αλλά έχει καταφέρει να βλέπουμε όλοι εμείς τη δύναμη που αντανακλά και να χαμογελάμε…
