Ξύπνα αγαπημένε μου. Δεν είναι ώρα για ύπνο. Αρκετά δεν νομίζεις ότι βουτηχτήκαμε στην αδράνεια; Αρκετά δεν αφήσαμε και χάσαμε τους εαυτούς μας; Πες μου. Το πρωί όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη σου τι αντικρίζεις; Αναγνωρίζεις τον εαυτό σου; Μη βιαστείς να μου απαντήσεις. Ίσως να ξέρω ήδη την απάντηση σου. Σου λέω εγώ, εκ πείρας. Όχι. Δεν τον αναγνωρίζεις. Τόσο απλά, τόσο ειλικρινά, τόσο απόλυτα, όχι.
Δεν αναρωτήθηκες μέχρι σήμερα που πήγε εκείνο το πλάσμα που ονειρευόταν; Που πάλευε. Που διεκδικούσε. Εκείνη η γνώριμη προς εσένα φιγούρα που δεν το έβαζε κάτω, δεν λύγιζε, δεν έσκυβε ούτε στιγμή το κεφάλι, δεν γυρνούσε το κεφάλι όταν έβλεπε συνάνθρωπο του να αδικείται, αντιθέτως αναλάμβανε τις ευθύνες του. Και για πες μου. Πότε ήταν η τελευταία φορά που έβαλες τον εαυτό σου μπροστά για να υπερασπιστείς το δίκαιο το δικό σου ή κάποιου άλλου; Κάποτε έλεγες πως θα προστάτευες τους αδύνατους. Τότε, που ακόμη ονειροβατούσες, πάλευες και ήθελες να κάνεις τον κόσμο δικό σου.
Που χάθηκε αυτή η ψυχή; Γιατί δεν μπορεί, κάπου θα είναι κρυμμένη. Μήπως την έθαψες εσύ κάπου; Μήπως την τοποθέτησες κάπου, έβαλες από πάνω κούτες με φόβους και δεν φαίνεται; Βολεύτηκες ε; Δείλιασες μήπως; Το θέμα είναι ότι άλλαξες. Και ούτε εσύ δεν σε αναγνωρίζεις πλέον. Και αφού ξέρεις ότι δεν σου αξίζει να είσαι έτσι, γιατί το συνεχίζεις; Πως σε κατάφεραν και σου την έφεραν έτσι οι καταστάσεις, τα πρόσωπα, η καθημερινότητα; Γιατί δεν κάνεις κάτι για να τα αλλάξεις; Μα, αγαπημένε μου, κάνε κάτι για ν’ αλλάξεις ο ίδιος. Ψάξε μέσα σου. Αναγνώρισε τα λάθη σου. Δες τι πήγε λάθος και δώσε κλώτσο να γυρίσεις σελίδα. Τι; Δεν γίνεται; Είναι αργά; Ποιος τα λέει αυτά; Η ιστορία έχει αποδείξει το αντίθετο. Τι και αν σε πάτησαν από κάτω; Τι και αν ηττήθηκες; Θα μείνεις έτσι; Να κλαις; Θα βολευτείς σε μια δυστυχία που είμαι σίγουρη ότι γνωρίζεις πως δεν σου αξίζει; Έχω μια ιδέα. Δεν ξέρω αν θα σου αρέσει.
Θέλεις να αλλάξουμε μαζί; Αφού δεν μας αρέσει αυτό που βλέπουμε. Δεν μας αρέσει έτσι όπως ζούμε. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που έχουν την ανάγκη μας. Να δεις, που αν ενωθούμε όλα μπορούν ν’ αλλάξουν. Ξέρω, δεν είναι εύκολο. Όμως δεν είναι πιο όμορφο να κατακτάς κάτι που δεν σου χαρίζεται απλόχερα; Αν δεν τολμήσουμε, δεν θα μάθουμε ποτέ. Αν δεν αποτινάξουμε από πάνω μας την μιζέρια και τον ωχαδελφισμό μας , τίποτα δεν θα γίνει. Ας κάνουμε την προσπάθεια μας, ας διεκδικήσουμε το καλύτερο που μας ανήκει, που το δικαιούμαστε. Τι λες;
