Βλέπω στο ημερολόγιο μου να γράφει 1η Ιανουαρίου 2016 και δεν το πιστεύω. Σκέφτομαι, αν τη συγκεκριμένη ημέρα θα τη θυμόμαστε κάποτε, μετά από πολλά χρόνια, για τον οποιοδήποτε λόγο. Αν το σκεφτείς και εσύ, αγαπημένε μου αναγνώστη, στο μυαλό σου έχει σίγουρα αποτυπωθεί τουλάχιστον μια Πρωτοχρονιά, από τη μέχρι τώρα ζωή σου, κάτι που συνέβη εκείνη την ημέρα και δεν φεύγει με τίποτα από τη μνήμη σου. Μια Πρωτοχρονιά που είτε κάτι καλό, είτε κάτι άσχημο συνέβη. Πρωτοχρονιά μπορεί να γνώρισες τον έρωτα της ζωής σου. Που την συνάντησες για πρώτη φορά και σου χαμογέλασε. Που ήρθε στον κόσμο το πρώτο σου παιδί. Που είχες βγει με φίλους σου και ήπιες τόσο πολύ που σε πήρε ο ύπνος στα σκαλοπάτια του σπιτιού σου. Που έχασες ένα δικό σου πρόσωπο. Αλήθεια, πότε ήταν 2000, τότε που γιορτάσαμε με Millennium.
Πότε πέρασαν τόσα χρόνια; Πότε ήταν που η βασιλόπιτα μας πάνω έγραφε 1995; Πάντα, τέτοιες μέρες, κάνουμε τον απολογισμό μιας ολόκληρης χρονιάς, ίσως και μιας ζωής. Θέτουμε στόχους, που ανάθεμα και αν πραγματοποιούμε έναν, κάνουμε όνειρα, που μετά βίας κάποια βλέπουμε να παίρνουν σάρκα και οστά. Και κάθε χρόνο, ορκιζόμαστε ότι δεν πρόκειται να προγραμματίσουμε τίποτα, αλλά έλα που δεν γίνεται. Και έτσι πάλι θα θέσουμε στόχο να χάσουμε εκείνα τα κιλά που πήραμε το 1990 και δεν έφυγαν ποτέ από πάνω μας, θα κόψουμε το τσιγάρο, δεν θα βρίζουμε, θα βοηθάμε τον συνάνθρωπο, θα προσπαθήσουμε να μην έχουμε νεύρα, να έχουμε περισσότερη υπομονή.
Πρώτη μέρα του χρόνου και επιζητάς να ζήσεις τη ζωή σου σα να μην υπάρχει αύριο, αλλά στο τέλος κοντοστέκεσαι γιατί συνειδητοποιείς ότι την επόμενη ημέρα θα πρέπει να σηκωθείς για να πας στην δουλειά, αφού είναι εργάσιμη. Θυμάσαι; Ήταν ξημέρωμα Πρωτοχρονιάς όταν με την παρέα σου συζητούσες φιλοσοφικά ζητήματα του στυλ «που πάμε», «αν υπάρχει ζωή μετά θάνατο», «αν μας ψεκάζουν» και δεν σε ένοιαζε να σκεφτείς τίποτα άλλο. Ήταν η πρώτη μέρα μιας νέας χρονιάς που όλα φάνταζαν όμορφα και καινούργια. Και έτσι ήταν. Ας κρατήσουμε το δεδομένο, που είναι ότι κάθε Πρωτοχρονιά, κουβαλά μέσα της την ιστορία σου που προφανώς και δεν μπορείς να αγνοήσεις, ούτε να πετάξεις. Αλλά για πες μου τώρα, μεταξύ μας, αγαπημένε μου, επειδή πολλά «θα» είδες να μην πραγματοποιούνται και πολλά όνειρα να μένουν στο συρτάρι του μυαλού σου, ποια απ’ όλες εκείνες τις μοναδικές Πρωτοχρονιές που έχεις ζήσει, την ξεχωρίζεις απ’ όλες τις υπόλοιπες και δεν πρόκειται να την ξεχάσεις ποτέ; Καλή χρονιά να έχουμε…
