Συζητήσεις επί συζητήσεων, καφέδες πάνω στους καφέδες και το θέμα να μένει πάντα ανοιχτό. Ένας φίλος μου είναι μόνος. Γιατί ο φίλος μου είναι μόνος; Θυμίζει λίγο προβλήματα μαθηματικών, άλλο που δεν έχει τόσα στοιχεία. Καλά μπορεί κι όχι, λες και τα πήγα ποτέ καλά με τα μαθηματικά. Κι εκεί που νομίζω ότι η συζήτηση για τα ερωτικά του έλαβε τέλος –τσουπ!– μου πετάει ένα «Αφού όλες οι καλές είναι πιασμένες!».
«Ναι, κι οι υπόλοιπες που ξέμειναν, ηλίθιες και βλαμμένες.» Κοιτάω με μισό μάτι τόσο τον Πέτρο, όσο τις γενικότητες και το τσουβάλιασμα, ενώ ταυτόχρονα αντιλαμβάνομαι ότι η κουβέντα έχει μέλλον. Θα πάρω και τοστάκι. Αρχικά, προσδιόρισε μου το «καλή».
Τι πάει να πει καλή; Κι οι «υπόλοιπες» που λες, τι είναι; Λιγότερο καλές, κακές; Κι έπειτα κατηγοριοποίησε και τον εαυτό σου. Πού ανήκεις για τι είσαι. Ωραία δεν είναι, ε; Εκτός κι αν εκεί χωράς εξαιρέσεις. Κι αργότερα έρχομαι και σου λέω ότι όπως εύκολα υιοθετείς τέτοια κλισέ και απόψεις, έτσι θα μπορούσε κι ο άλλος, ο οποιοσδήποτε άλλος να σου πει ότι κι εσύ για να μην είσαι πιασμένος δεν είσαι δα και τόσο καλός, τι θα μου πεις; Ναι, στις μέρες μας είναι δύσκολο να βρεις κάποιον σωστό με τα υποκειμενικά σου σωστά και λάθη, να συγχρονίσετε επιθυμίες, να ταιριάζετε και τα σχετικά. Γιατί όμως ο λόγος που δε βρίσκεις να είναι μονίμως κάποιος άλλος που καπαρώνει αυτήν την σωστή πρώτη; Μου θυμίζει τη νέα μόδα της τηλεόρασης, όπου ο πιο γρήγορος κερδίζει το δώρο.
Όπου δώρο, το κελεπούρι και πιο γρήγορος εκείνος που αντιλαμβάνεται πρώτος ότι είναι μόνο του και επιχειρεί να το κερδίσει. Άλλο που με τα δικό σου σκεπτικό η νίκη είναι δική του. Κι αυτό που νομίζεις ότι οι υπόλοιπες που περισσεύουν –μιλάμε γι’ ανθρώπους και περισσεύματα πάντα ε– είναι βλαμμένες, λιγότερο ικανές για σχέση, πονεμένες από πρώην, τεμπέλες κι ό ,τι αρνητικό σου ‘ρχεται στο νου, να το σταματήσεις. Λες κι έχεις γνωρίσει όλους τους υπόλοιπους για να ‘χεις σχηματίσει κι άποψη. Βασικά λες κι είμαστε σε θέση να κρίνουμε τους άλλους.
Καλά, όχι ότι είμαι να μ’ ακούσεις. Τώρα όσο για το ποιος ο λόγος που θεωρείται ο χ, ψ, ω κελεπούρι είναι πάλι καθαρά δικό σου θέμα. Ελπίζω μόνο να μην είναι με βάση κοινωνικά κριτήρια, βλέπε οικονομική επιφάνεια και τα σχετικά. Συνεχίζω. Τα καλά παιδιά από σπίτι και για σπίτι, ορίστε μ’ έκανες σαν τα μούτρα σου και κατηγοριοποιώ, δε σημαίνει ότι είναι μονίμως σε σχέση. Είναι σε σχέση όταν βρουν τον κατάλληλο άνθρωπο για να μοιράζονται μαζί το χρόνο τους και τη ζωή τους. Δε θα πιαστούν στη φάκα από ένα κομματάκι τυρί. Δεν είναι ότι δεν τις προλαβαίνεις. Μήπως αργείς να τις καταλάβεις ή ακόμα χειρότερα δεν μπορείς να τις διακρίνεις στην πληθώρα επιλογών; Μήπως είναι ώρα ν’ αλλάξεις παιχνίδι; Ας πούμε να πας στο παιχνίδι των ευκαιριών και του «δώσε χρόνο»; – λέω εγώ τώρα.
