Πως μπορείς και γράφεις καθημερινά; με ρωτάτε πολλοί από εσάς. Δεν είναι εύκολο. Κάθε μέρα να έχεις να μοιραστείς κάτι με τον άλλο. Και λέω εύκολο, όχι γιατί δεν έχεις τι να πεις, προς Θεού, η καθημερινότητα μας δίνει εκατοντάδες ερεθίσματα, που μας προβληματίζουν, μας δυσαρεστούν, μας χαροποιούν και θέλουν να τα μοιραστούμε. Και χαίρομαι που έχω αυτή τη δυνατότητα.
Που δεν τα κρατάω μέσα μου. Που έχω την ευκαιρία να μοιραζόμαστε όλα αυτά που άλλοτε με κάνουν να αγανακτώ και άλλα να με κάνουν να σκάω από χαρά. Τελευταία, παρατηρώ ότι όλο και περισσότερος κόσμος γράφει. Και είναι υπέροχο αυτό. Αρκεί όμως να μην μένουμε στα γραπτά ή τα λόγια και να προχωράμε σε πράξεις. Διαβάζω, συμπολίτες μου, να γράφουν ολόκληρα κατεβατά, να έχουν άποψη, να έχουν ιδέες, που μένουν όμως στα χαρτιά. Βλέπω να καταναλώνεται τόνος μελάνι, για να μπορώ εγώ και εσυ να εκφραζόμαστε, αγαπημένε μου αναγνώστη. Βλέπω ανθρώπους να εκφράζονται μέσω social media, μέσω στίχων, μέσω γκράφιτι στους τοίχους, μέσα από μηνύματα σε κινητά και e-mail. Λόγια, λέξεις, γράψιμο. Γενικώς και ειδικώς. Και δεν το λέω έτσι. Βλέπω πως αντιδράμε έξω, στην καθημερινή μας ζωή. Πρόσφατο παράδειγμα.
Ηλικιωμένος άντρας, έχει χάσει την ισορροπία του, έχει πέσει στο δρόμο και δεν σπεύδει κανείς να τον βοηθήσει. Φωνάζει, κλαίει και γύρω- γύρω να κοντοστέκονται περίεργοι περαστικοί, χωρίς να αντιδρούν, χωρίς να πάνε να τον σηκώσουν, χωρίς να κάνουν ένα τηλέφωνο στο ΕΚΑΒ. Μόνο ένας έτρεξε κοντά του, οι υπόλοιποι γύρισαν το βλέμμα τους αλλού και συνέχισαν τη ζωή τους, σαν να μην είχαν δει ποτέ το περιστατικό. Κοινώς τον έγραψαν. Είναι ένα μόνο παράδειγμα από την καθημερινότητα. Και σκέφτομαι, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως ωραία τα γράφουμε, ωραία τα λέμε, ωραία είναι να κουνάμε το δάχτυλο μας στους γύρω μας, πιστεύοντας ότι εμείς είμαστε οι μόνοι σωστοί, παραδίδοντας μέσα από τα γραπτά μας διάφορα μαθήματα. Πιστεύουμε ότι αν τα γράψουμε, θα γίνουν κιόλας. Έχουμε την εντύπωση, πως με τις ατάκες και τα ευχολόγια θα πάει μπροστά αυτή η πόλη, η χώρα, ο κόσμος. Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη τα πληκτρολόγια και τον στυλό, ας βάλουμε στην άκρη χαρτιά και ας δούμε πως μπορούμε να κάνουμε καθημερινά μια πράξη καλή, που θα βοηθήσει κάποιον συνάνθρωπό μας. Μετά, έχουμε όσο χρόνο ελεύθερο θέλουμε για να γράψουμε. ..
