Ελπίζεις. Κρυφά μέσα μας όλοι αυτό κάνουμε καθημερινά για μικρά και ανούσια θέματα αλλά και για πράγματα με σπουδαία σημασία για μας. Μετά όμως τι γίνεται; Γιατί αυτό που λένε ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία μου μοιάζει για μύθος; Και αν εν τέλει και αυτή με δόξα και τιμή προς το θάνατο τραβά, ποιός ο λόγος να ελπίζουμε; Τώρα θα μου πείτε “βάλθηκες να μας μαυρίσεις την ψυχή;”. Όχι δεν το θέλω αυτό, πιστεύω όμως ότι μόνο με την ελπίδα δεν πάμε πουθενά. Έχετε ακούσει εσείς ποτέ τι γίνεται στο σοφό ρητό που λέει ο λαός μας “με βάρκα την ελπίδα…” να υπάρχει ελπίδα;
Όχι, απλά αρμενίζεις αιώνια και ατέρμονα και όπου να ναι θα σου έρθει και ναυτία. Γι αυτό η λύση είναι μία η ενεργητικότητα και όχι η παθητικότητα. Ο άνθρωπος έχει επιλογές πάντα είχε, έχει αυτό που λένε και το δίκαιο της κρίσης των γεγονότων. Ξεκινάμε λοιπόν από τα βασικά: Παρατηρούμε μία κατάσταση, την αντιλαμβανόμαστε, βλέπουμε τις επιλογές μας και μετά αποφασίζουμε για το τι θα πράξουμε. Προσοχή η κατάληξη αυτής της διαδικασίας έχει και συνέπειες οι οποίες πολλές φορές δεν θα μας είναι αρεστές παρόλα αυτά θα πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε. Όλη η ζωή μας είναι γεμάτη από επιλογές και σύμφωνα με αυτές ζούμε κιόλας. Δυστυχώς για το είδος μας στο παιχνίδι αυτό υπάρχει και η λογική που μερικές φορές είναι καλό να μπαίνει και πάνω από το συναίσθημα. Η λογική τώρα είναι μια μεγάλη και χαώδης θεωρία που ποτέ δεν την κατάλαβα γιατί δεν είναι κάτι αντικειμενικό. Όλοι έχουμε κάνει την πλέον κλισέ ερώτηση σε κάποιον: “Μα καλά το θεωρείς λογικό αυτό που κάνεις;” Και όταν η απάντηση είναι «ναι», μας καταλαμβάνουν οι δαίμονες και μας πιάνουν οι υστερίες. Αυτό ποτέ δεν κατάλαβα γιατί συμβαίνει αφού γι’ αυτό τον ρωτάμε τον άλλον, για να καταλάβουμε πώς σκέπτεται. Εξ’ άλλου, την απάντηση που εμάς θα μας κάνει ευχαριστημένους, δηλαδή το «όχι» είναι σίγουρο ότι δεν θα την πάρουμε αφού για να σκέφτεται έτσι («διαφορετικά») ο άλλος, αυτό που σκέφτεται του φαίνεται λογικό.
Επειδή σας μπέρδεψα και πιστέψετε με δεν φταίω εγώ αλλά αυτή η δαιδαλώδης επιστημονική πορεία που διαγράφει ο ανθρώπινος νους, έρχομαι να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα, απλό, λιτό και κατανοητό για όλους μας. Κατά πρώτον δεν πρέπει να κρίνουμε αρνητικά καταστάσεις για τις οποίες δεν κάνουμε κάτι ουσιαστικό για να τις αλλάξουμε ή, τουλάχιστον, για τις βελτιώσουμε. Κατά δεύτερον πρέπει να κάνουμε ψύχραιμα ο καθένας τις δικές του επιλογές και να είμαστε προετοιμασμένοι για το τι μέλει γενέσθαι.
Τα πράγματα είναι τόσο απλά αλλά και τόσο περίπλοκα συνάμα, αλλά αλλιώς δεν θα ήμασταν αυτό που είμαστε. Ο άνθρωπος είναι όν μυστήριο και έχει μία τάση να περιπλέκει τις καταστάσεις και τελικά να μπερδεύεται τόσο πολύ που ο γόρδιος δεσμός μοιάζει ένα πανεύκολο τεστ ρουτίνας μπροστά σε αυτόν τον κυκεώνα που βιώνει.
