Και έρχεται ο Κοντονής, υφυπουργός αθλητισμού, σου διακόπτει το πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκα, μετά και τα όσα έχουν διαδραματιστεί σε αγωνιστικούς χώρους, αλλά και στο ίδιο το Δ.Σ. της Σούπερ Λίγκα. Ε, και; Σκέφτομαι με τα απλό μου το μυαλό. Σκέφτεται κανείς ότι πρόκειται να αλλάξει κάτι στο ελληνικό πρωτάθλημα; Αν με ρωτάς, προσωπικά, έχοντας δει την όλη κατάσταση, πιστεύω πως όχι. Μακάρι να διαψευστώ. Μακάρι η νέα κυβέρνηση να μπορέσει να βάλει ένα τέρμα σε όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια που λαμβάνουν χώρα στο ποδόσφαιρο, και γενικότερα στον αθλητισμό. Αλλά φταίμε και εμείς. Ναι, φταίμε. Πόσο χαζός πρέπει να είναι ένας άνθρωπος για να παθιάζεται, να βρίζει και να βρίζεται, να ματώνει και να ματώνεται, για κάτι που είναι στημένο; Τι άλλο πρέπει να δουν αυτοί οι παθιασμένοι για να καταλάβουν ότι τους δουλεύουν ασύστολα; Μηδέν εγωισμός; Άλλο αυτοί που παρακολουθούν από αγάπη, ως ένα σημείο το καταλαβαίνω.
Θεωρητικά είναι ένα καλό άθλημα. Όσο χαζό και να φαίνεται για κάποιον που δεν γνωρίζει πράγματα.
Ας πούμε, εμένα μου αρέσει πολύ ο τάδε τραγουδιστής. Πάντα έλεγα ότι αν ποτέ ερχόταν στο Βόλο, θα πλήρωνα όσο και αν ήταν το εισιτήριο. Τότε που μπορεί και να είχαμε. Αλλά… αν ήξερα, αν γνώριζα πως αυτή η φωνή όσο και αν με μαγεύει, είναι playback, δεν θα πήγαινα να τον δω. Ίσως να τον παρακολουθούσα στην τηλεόραση. Και σας μιλάω για τρελή αδυναμία. Δεν θα φαινόμουν ανόητη στα μάτια ενός ανθρώπου που έχει σε υπόληψη τον εαυτό του;
Μας έγινε τόσο συνήθεια να μας πετάνε τη χλαπάτσα στη μούρη και να λέμε και ευχαριστώ;
Αποκαλύψεις επί αποκαλύψεων και όμως… εκεί! Είναι η ίδια λογική που βρίζεις το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία αλλά μετά πας και τους ψηφίζεις. Θα πει κάποιος, «δεν είναι το ίδιο πράγμα». Αυτοί κυβερνούν. Γιατί αυτοί που έχουν ως κύρια ενασχόληση το ποδόσφαιρο και τα συναφή, δεν κυβερνούν με άλλο τρόπο; Εδώ μέχρι και δήμαρχοι εκλέγονται.
Σαφώς είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, αλλά με εμάς έχει ξεφύγει το πράγμα. Δεν είναι η ανάγκη ότι ανήκεις σε μια ομάδα. Είναι η αίσθηση ότι βλέπεις, παρακολουθείς, πληρώνεις αδρά πολλές φορές, για να σου προσφέρουν στο πιάτο κάτι που ξέρεις ότι είναι σάπιο, αλλά το τρως με μεγάλη όρεξη και βουλιμία. Εάν αυτό δεν ενέχει μια μορφή ψυχολογικής ασθένειας, τότε χάνουμε και το νόημα της ψυχολογίας.
Μεγάλο δείγμα της παρατήρησής μου, η αρκετά μεγάλη απαξίωση που νιώθουν οι άνδρες για το άθλημα. Παρ’ όλα αυτά, «κολλημένος με την μπάλα;».
