Πόσο εύκολο να είναι να βρεις ανθρώπους που να σε σέβονται και να σε αγαπούν γι αυτό που είσαι, ή να σ’ εκτιμούν και να στο δείχνουν, παρ’ όλο αυτό που είσαι; Να πεις ότι, ναι ρε φίλε, συνάντησα στη ζωή μου ανθρώπους που παραμέρισαν κάποια στιγμή το εγώ τους και στρίμωξαν λίγο τα δικά μου προβλήματα. Ανθρώπους που είναι εκεί για σένα, και σε στηρίζουν, παρ’ όλα τα στραβά και τα ανάποδα σου. Που δεν σου υπενθυμίζουν τις χαζομάρες και τα λάθη σου, ούτε βέβαια προσπαθούν ν’ αλλάξουν τον χαρακτήρα σου. Σε δέχονται ακριβώς έτσι όπως είσαι.
Μεγάλο πράγμα, αγαπημένε μου αναγνώστη, να συμπορεύεσαι σε αυτή τη ζωή με ανθρώπους που σε κοιτούν στα μάτια, σε εμπιστεύονται, που δεν σε «θάβουν» πίσω από την πλάτη σου, που δεν θέλουν το κακό ούτε του μυρμηγκιού, που δεν χαίρονται όταν ο συνάνθρωπος τους αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα. Ανθρώπους που μπορείς μαζί τους να ονειρεύεσαι, να λες αυτά που νιώθεις μέσα σου και να σου ανοίγουν και εκείνοι την καρδιά τους, έτσι, χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Ανθρώπους ασυμβίβαστους, που αντιδρούν στο άδικο και το πολεμάνε με όλους τους τις δυνάμεις.
Που δεν σταματάνε στο πρώτο εμπόδιο που θα βρεθεί μπροστά τους, αλλά αποδεικνύονται «παλικάρια» ακόμη και σε μεγάλες φουρτούνες αν βρεθούν. Ανθρώπους που δεν κρίνουν, αλλά κρατάνε χαμηλά το προφίλ τους γιατί γνωρίζουν ότι τα πάντα είναι δανεικά σε αυτή τη ζωή. Που ακόμη και σκάρτα να τους έχουν φερθεί, εκείνοι συνεχίζουν να λειτουργούν με βάση την καλοσύνη τους. Ανθρώπους που δεν θα σκεφτούν ποτέ να σε πληγώσουν. Που μ’ ένα σου τηλεφώνημα, σε μια δύσκολη στιγμή θα τρέξουν και θα έχουν ανοιχτή την αγκαλιά τους για να σε κλείσουν μέσα.
Τι τυχεροί όσοι έχουμε υπάρξει με τέτοιους ανθρώπους. Γι αυτό, εκείνο που πρώτα πρέπει να κοιτάμε, είναι να βρίσκουμε ανθρώπους που είναι όμορφοι. Στο μέσα τους. Και αν δεν τους βρούμε, να συνεχίζουμε το ψάξιμο. Κάπου εδώ γύρω θα είναι, δεν μπορεί. Είμαι σίγουρη. Και ξέρεις, όταν τους βρούμε, να κάνουμε τα αδύνατα – δυνατά για να τους κρατήσουμε, να μην νιώσουν ούτε μια στιγμή μοναξιά. Να τους θαυμάζουμε, να τους αγαπάμε και να τους το λέμε. Κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Να τους το λέμε, και να τους το δείχνουμε. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι ξεχωριστοί και λίγοι, πολύ λίγοι πλέον…
