Πόσο εύκολα λέμε «ναι». Χωρίς να το πολυσκεφτούμε, αρκεί να μην χαλάσουμε την καρδιά του άλλου, ας μην το θέλουμε και πολύ, ας το κάνουμε από φόβο για να μην μας κακοχαρακτηρίσει κάποιος. Λέμε εύκολα «ναι», για να ξεφορτωθούμε κάποιον, για να μην χάσουμε κάποιον άλλο, για να διατηρήσουμε καλές επαγγελματικές σχέσεις. Και αναρωτιόμουν, επειδή πολλές φορές τυγχάνει να γίνομαι και εγώ εύκολο «θήραμα», τι νομίζουμε ότι πετυχαίνουμε κάνοντας τα χατίρια του καθένα, σκορπώντας ολόγυρα «ναι», εκτός από το να «φορτώνουμε» τους εαυτούς μας; Γιατί να πεις «ναι» στη πρόσκληση για έξοδο, όταν το μόνο που θέλεις είναι να πας στο σπίτι σου και να κοιμηθείς;
Γιατί να πεις «ναι» σε κάτι που θα σου ζητήσει ένας συνάδελφος, ενώ γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι ήδη έχεις πολύ δουλειά και μετά βίας τα βγάζεις πέρα; Γιατί να πεις «ναι» στο να αναλάβεις την φύλαξη του παιδιού της κολλητής σου, όταν εκείνη την ημέρα είχες υποσχεθεί να την αφιερώσεις εξ ολοκλήρου στον εαυτό σου; Πες και κανένα «όχι», αγαπημένε μου ή αν δε θέλεις εξ αρχής να είσαι αρνητικός αρκέσου σε ένα «θα δούμε» ή «δώσε μου λίγο χρόνο να το σκεφτώ». Και στο λέω, γιατί, είμαι σίγουρη ότι οι άνθρωποι που πραγματικά σε αγαπούν και σε νοιάζονται, ακόμη και αν τους αρνηθείς κάτι, δεν πρόκειται να πάψουν να σε εκτιμούν ή να σε αγαπήσουν λιγότερο. Δεν χρειάζεται να γεμίζεις εσύ με άγχος για να μπορέσεις να είναι όλοι γύρω σου τρισευτυχισμένοι, έχοντας ικανοποιήσει όλα τους τα αιτήματα.
Το θέμα είναι να πεις «ναι» και να το νιώθεις, όχι να το λες καταναγκαστικά. Να λες «ναι» και να βγαίνει από την ψυχή σου. Να λες «ναι» και να το υποστηρίζεις με όλη σου τη δύναμη. Γιατί θες να το κάνεις. Αλλά, επειδή συχνά –πυκνά, το συζητώ και με την παρέα μου δηλαδή, μπαίνουμε στο τριπάκι να λέμε «ναι» για να μην κακοκαρδίσουμε κάποιον δικό μας άνθρωπο, ας μην το κάνουμε, μόνο και μόνο γι αυτό. Ας μην πούμε «ναι» για να γίνουμε αρεστοί, για να μας συμπαθήσει κάποιος. Ας μην πούμε «ναι» για να μην μας παρεξηγήσει ο άλλος. Πίστεψε με, δεν πρόκειται να σε συμπαθήσει ή να σε σεβαστεί κάποιος περισσότερο επειδή θα πεις και ένα «όχι». Ίσα – ίσα, θα εκτιμήσει την αλήθεια σου και δεν θα σε βάλει στην κατηγορία των ακατάδεκτων. Το ζητούμενο, αγαπημένε μου, είναι να επιλέγεις πότε και που θα πεις το «ναι» και αλλοίμονο αν περιμένεις να σε κρίνουν και να σε κατακρίνουν επειδή πρώτα απ’ όλα βάζεις τα θέλω και τις δικές σου ανάγκες σε προτεραιότητα. Εκείνοι που σε αγαπούν, αυτό θέλουν για σένα, και μη φοβάσαι, δεν πρόκειται να σε παρεξηγήσουν.
