Μεγάλο προτέρημα να είναι κάποιος ειλικρινής. Συστατικό που είναι απαραίτητο για τις αναμεταξύ μας σχέσεις. Πολλές φορές έχω ακούσει ανθρώπους να υπερασπίζονται ότι είναι ειλικρινείς γι αυτό έχουν καταλήξει να είναι μόνοι τους. Άνθρωποι που δεν μασάν τα λόγια τους, τα λένε έξω από τα δόντια και όποιον πάρει ο χάρος. Αλήθεια, αυτοί οι άνθρωποι, έχουν αναρωτηθεί πραγματικά τι σημαίνει να είναι κάποιος ειλικρινής; Ποια είναι τα όρια της ειλικρίνειας; Από ποιο σημείο και μετά ξεπερνάμε την ειλικρίνεια και πάμε σε αυτό που ονομάζουμε αγένεια; Υπάρχει τεράστια διαφορά νομίζω, αγαπημένε μου. Το να μπω στη διαδικασία να πω τη γνώμη μου, χωρίς να μου ζητηθεί, το να σχολιάσω κάτι χωρίς κάποιος πρώτα να με έχει ρωτήσει, το να εκφραστώ, χωρίς το θέμα να με αφορά, ε, συγνώμη αλλά αυτό δεν είναι στα πλαίσια της ειλικρίνειας.
Δεν μας δίνει κανείς το δικαίωμα να προσβάλλουμε ή να υποτιμήσουμε κάποιον. Ναι να είμαστε αληθινοί, να μιλάμε με ευθύτητα, να είμαστε αξιόπιστοι. Ναι να είμαστε αυθεντικοί και γνήσιοι. Όμως δεν νομίζεις ότι θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στον τρόπο που εκφραζόμαστε; Υπάρχει τρόπος να λες τα πράγματα. Με τον να προσβάλλεις τον άλλον δεν καταφέρνεις τίποτα. Το να κάνεις ένα αρνητικό σχόλιο για τους γύρω σου ή το να ανοίγεις το στόμα σου χωρίς να το σκεφτείς πρώτα στο μυαλό σου, μόνο παρορμητικό σε χαρακτηρίζει και τίποτα άλλο, χώρια που ρίχνει «δηλητήριο» στις διαπροσωπικές σου σχέσεις. Καλή η ειλικρίνεια, αλλά νομίζω και λίγη ευγένεια δεν βλάπτει, ούτε λίγη διακριτικότητα. Με το να κρίνουμε κάποιους δεν τους βοηθάμε να γίνουν καλύτερα. Αν όμως τους πούμε την αλήθεια με άλλο τρόπο και την στήριξη μας θα τους δείξουμε με αυτό τον τρόπο και ίσως και να τους κάνουμε να δούμε με μια άλλη οπτική το θέμα που τους απασχολεί.
Καλή η ειλικρίνεια, αλλά ας δείχνουμε και τον απαραίτητο σεβασμό, ότι υπολογίζεις τον άλλο, ότι δεν τον κοροϊδεύεις, ότι δεν είναι στις προθέσεις σου να τον στεναχωρήσεις. Καλή η ειλικρίνεια, αλλά να μπορείς να κατανοήσεις τον άλλο, να τον συμβουλεύσεις και να ξέρεις μέχρι που μπορεί ο άλλος να αντέξει την αλήθεια σου. Καλή η ειλικρίνεια, αλλά μέχρι εκεί που δεν θα γίνεις αγενής, δεν θα προσβάλεις τον άλλον, δεν θα γίνεις κακός, δεν θα υποτιμήσεις. Αν ίσως προσπαθήσουμε να μπούμε στη θέση του άλλου και αναρωτηθούμε τι θα θέλαμε εμείς να ακούσουμε, ίσως κατανοήσουμε μέχρι που μας «παίρνει» να πούμε τη γνώμη μας.
