Άπαντες συγκλονιζόμαστε όταν συμβαίνει μια μεγάλη τραγωδία. Όταν έχουμε νεκρούς σε δυστυχήματα. Όταν χύνεται αίμα στην άσφαλτο, ειδικά από νέους ανθρώπους. Όταν κλείνουν σπίτια και μάνες δεν θα ξαναβγάλουν ποτέ από πάνω τους τα μαύρα. Αυτές οι οικογένειες που βυθίστηκαν στο πένθος, σίγουρα δεν πρόκειται να ξεχάσουν. Οι υπόλοιποι; Όλοι εμείς που…συγκλονιζόμαστε από τέτοια γεγονότα και εύκολα ξεχνάμε; Η αλήθεια είναι ότι το σοκ μας είναι παροδικό. Μέχρι την επόμενη φορά, που και πάλι θα δούμε στην τηλεόραση οικογένειες να ξεκληρίζονται.
Και εμείς τι κάνουμε για να προλάβουμε αυτές τις άσχημες καταστάσεις; Πόσα και πόσα χρόνια δεν συζητάμε για να μπει το θέμα της κυκλοφοριακής αγωγής μέσα στα σχολεία ;Πολλά. Και τι έχει γίνει μέχρι τώρα; Απολύτως τίποτα. Τελευταία διάβασα ότι επιτέλους θα μπορέσουμε να βάλουμε μια τάξη σε αυτό το αιματηρό χάος με τους δεκάδες νεκρούς κάθε χρόνο στη χώρα. Και η λύση, αν με ρωτάς αγαπημένε μου αναγνώστη, ξεκινά από την παιδεία. Να μαθαίνουν τα παιδιά από πολύ νωρίς για τον «Γρηγόρη» και τον «Σταμάτη», για το ότι δεν θα πρέπει να οδηγούμε όταν έχουμε πιει ή όταν είμαστε κουρασμένοι, για το ότι το κινητό και τιμόνι δεν συμβαδίζουν, ότι φορώντας τη ζώνη κατά τη διάρκεια της οδήγησης είναι σαν να κάνουμε ένα δώρο στο εαυτό μας, το ίδιο και με το κράνος.
Τις προάλλες, για ακόμη μια φορά, μάλωσα με μια κυρία, η οποία μάλλον έχει δει ότι ο σκύλος της έχει αγαπήσει το δικό μας σπίτι και εκεί νιώθει πιο όμορφα γι αυτό το αφήνει ελεύθερο να κάνει τις ακαθαρσίες του μπροστά στην πόρτα μας. Από καιρό έχω κατανοήσει ότι ανάμεσα σε αυτή και τον σκύλο μάλλον η πρώτη ανήκει στην συνομοταξία των ζώων, αφού ούτε σακούλα φέρνει μαζί της για να μαζέψει τα περιττώματα του σκύλου της και όταν της κάνει κάποιος παρατήρηση μπορεί να τον βρίσει κιόλας. Θα μου πεις πως συνδέονται αυτές οι δυο καταστάσεις. Πολύ απλό. Όλα είναι θέμα αγωγής. Αυτό μας λείπει.
Και τι σημαίνει αγωγή; Ότι δεν κοιτάω μόνο την πάρτη μου, αλλά σκέφτομαι και τον άλλο. Τον σέβομαι. Για να κατανοήσεις καλύτερα τι εννοώ, σκέψου τι γίνεται με τον άλλον που δήθεν τυχαία σου παίρνει σειρά στην τράπεζα ή στο μάρκετ. Θεωρείς ότι είναι καλύτερος από εκείνον που θα σου κορνάρει στο δρόμο μόλις ανάψει κόκκινο ή θα σε προσπεράσει χωρίς να ανάψει φλας; Ή μήπως διαφέρει από εκείνον που πετάει τα σκουπίδια του έξω από τον κάδο, ενώ εκείνος είναι άδειος; Είναι ακριβώς ο ίδιος άνθρωπος. Και δεν λέω. Εντάξει. Να μπει και η κυκλοφοριακή αγωγή και να μάθουν τα παιδιά περί τίνος πρόκειται, αλλά αρκεί μόνο αυτό; Ας ξεκινήσουμε πρώτα από την σκέτη…αγωγή. Αυτή που ξεκινά από το ίδιο μας το σπίτι και μετά βλέπουμε και για τα υπόλοιπα.
