Τι είναι αυτό που επιθυμεί ο καθένας από εμάς; Ευτυχία, έτσι δεν είναι αγαπημένε μου αναγνώστη; Και ίσως να είναι και το μοναδικό πράγμα που όσο μας ξεφεύγει, τόσο περισσότερο το κυνηγάμε, προκειμένου να το κατακτήσουμε. Δεν μας περνάει βλέπεις από το μυαλό ότι εκείνη θα έρθει να μας βρει, έτσι ξαφνικά, χωρίς να μας ζητήσει την άδεια. Μπορεί να είμαι και εγώ μέσα στην κατηγορία των ανθρώπων που νιώθουν καλά στη ζωή τους, αλλά δεν βιώνουν και την απόλυτη ευτυχία.
Και αυτό δεν συμβαίνει για κανέναν άλλον λόγο, παρά για το γεγονός ότι δεν ικανοποιούμαστε απολύτως και ποτέ. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό, αλλά σίγουρα είναι κάτι που πολλές φορές μπορεί να μας εμποδίζει έτσι ώστε να αγγίξουμε λιγάκι ευτυχία. Ας πάρουμε για παράδειγμα την φιλία.
Γνωρίζεις κάποιον, πολύ καλό παιδί, περνάτε καλά, βγαίνετε, γελάτε, διασκεδάζετε, νιώθεις ότι μπορείς να του ανοιχτείς και να του μιλήσεις, παρ’ όλα αυτά εσύ έχεις στο κεφάλι σου μια συγκεκριμένη άποψη για το πώς πρέπει να είναι ο άνθρωπος που θα αποκαλείς φίλο σου, οπότε απομακρύνεται. Δεν σου έχει περάσει καθόλου από το μυαλό ότι ο κάθε ένας από εμάς είναι διαφορετικός σαν χαρακτήρας, με τα καλά και τα άσχημα του.
Κανείς δεν είναι τέλειος, και αυτό λάβε το σαν γεγονός που δεν αμφισβητείται. Καλό να θέλεις να βελτιώνεις τον εαυτό σου, να προοδεύεις, αλλά το να μην αισθάνεσαι καλά σε μόνιμη βάση, γιατί πιστεύεις ότι θα μπορούσες να τα καταφέρεις ίσως και καλύτερα, μόνο αγχωτικό το χαρακτηρίζεις. Στο λέω γιατί και εγώ έχω πιάσει τον εαυτό μου να το κάνει και πολλές φορές, ίσως να το κάνω και στους άλλους γύρω μου, κρίνοντας τους αυστηρά. Σίγουρα ο άλλος δεν είναι καλός, ευγενικός, γλυκομίλητος, αστείος ή μήπως εγώ δεν έχω τη διάθεση, αλλά ούτε και την υπομονή να μπω στη διαδικασία να τον γνωρίσω; Και εκεί είναι που φτάνεις καμιά φορά στην υπερβολή, αντιδράς αλλοπρόσαλλα, ψειρίζεις πρόσωπα και καταστάσεις και τελικά χάνεις την ουσία.
Γίνεσαι γκρινιάζεις, χάνεις ανθρώπους από τη ζωή σου, σταματάς να δίνεις ευκαιρίες, απογοητεύεσαι, γίνεσαι ανασφαλής. Και τότε είναι που αρχίζεις να αναρωτιέσαι. Καλά, εγώ γιατί να μην μπορεί να είμαι ευτυχής; Γιατί πάντα να μου λείπει κάτι; Γιατί πάντα να ψάχνω το καλύτερο, αφού καλά τα έχω καταφέρει; Και λέω εγώ τώρα. Μήπως είναι καλύτερα να αφήσουμε για λίγο στην άκρη όσα δεν μπορούμε, προς το παρόν να φτάσουμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να βάζουμε στόχους και να ονειρευόμαστε; Ας προσπαθήσουμε να είμαστε ικανοποιημένοι, έστω και τα μικρά…
