Αυτό που παρατηρώ και με θλίβει, αγαπημένε μου αναγνώστη, είναι το γεγονός ότι παρατηρώ γύρω συμπεριφορές που μόνο σεβασμό δεν δείχνουν. Θα μου πεις, εσύ δεν έχεις μιλήσει με αυθάδεια απέναντι σε κάποιον; Ναι, σου απαντώ. Το θέμα όμως είναι όταν δεν αντιληφθείς το πώς συμπεριφέρθηκες σε κάποιον και δεν προσπαθήσεις να το διορθώσεις. Αν με ρωτάς, ο σεβασμός θα έπρεπε να ήταν τρόπος ζωής για όλους μας. Πως ξυπνάμε και πάμε να πλύνουμε τα δόντια μας; Κάπως έτσι. Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας, κάποιοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο, έχουμε έρθει αντιμέτωποι με μια συμπεριφορά που όχι μόνο δεν μας πρέπει, αλλά μας απαξιώνει κιόλας.
Ίσως να έχουμε γίνει θύματα συμπεριφορών που μόνο εκτίμηση δεν εμπεριείχαν. Κι αυτό, όχι από κάποιον άγνωστο στο δρόμο. Όχι. Από δικούς μας, κατά δικούς μας ανθρώπους. Φίλους, συγγενείς, συναδέλφους, που για κάποιο λόγο δεν μας είχαν και σε εκτίμηση. Όταν κάποιος σου συμπεριφερθεί με αγένεια, σε προσβάλει, προφανώς και θα θιχθείς, θα στεναχωρηθείς, θα κλάψεις, θα αναρωτηθείς «μα γιατί, τι του έκανα και μου φέρεται έτσι;». Κι αρχίζεις να αναρωτιέσαι. Τι στραβό κάνεις; Κάνεις κάτι λάθος; Και κάπου εκεί, ανάμεσα από απογοήτευση και δίκιου που νιώθεις να σε πνίγει, σκέφτεσαι, άραγε γιατί να πρέπει να είσαι εσύ σωστός, να σέβεσαι τα θέλω του άλλου, ενώ εκείνος να σε περιφρονεί; Και τελικά; Ο σεβασμός είναι κάτι που το έχει κανείς από γεννησιμιού, ως χαρακτηριστικό; Μπορείς να τον επιβάλλεις; Τον κερδίζεις; Σκέφτομαι, πόσοι και πόσοι από εμάς σε κάποια στιγμή της ζωής μας, ανεχτήκαμε συμπεριφορές που μας έθιγαν. Θεωρούσαμε ίσως, ότι αν κάναμε τον «χαζό», εκείνοι θα αντιλαμβάνονταν το λάθος τους, θα εκτιμούσαν ότι δεν αντιδρούσαμε και θα άλλαζαν τροπάριο.
Γελαστήκαμε. Κι ενώ βλέπαμε ότι ο άλλος δεν αλλάζει συμπεριφορά απέναντι μας, τόσο εμείς προσπαθούσαμε να κερδίσουμε τον σεβασμό τους. Και πάλι φάγαμε τα μούτρα μας. Κι όσο βλέπαμε να μην μας εκτιμούν, τόσο θυμώναμε και ο θυμός γινόταν πείσμα, που έφτασε στο σημείο να μας κάνει να θέλουμε να τους φέρουμε στο σημείο που μας έφεραν κι εκείνοι. Επιθυμούμε να τους μειώσουμε, να τους πονέσουμε. Αφού δεν με σέβεσαι, τώρα να δεις τι θα πάθεις. Λες και θα καταφέρουμε τίποτα. Λες και μπορούμε να επιβάλλουμε το σεβασμό, αν τους κάνουμε να φοβηθούν. Λες και στο τέλος δεν θα καταλήξουμε να γίνουμε σαν αυτούς και κάπου εκεί να χάσουμε τον αυτοσεβασμό μας. Αν με ρωτάς, αν κάποιος δεν σε σέβεται, σε υποτιμά, σου φέρεται με τρόπο που δεν σου ταιριάζει, πες του το και απομακρύνσου. Φύγε και μην κοιτάξεις πίσω. Δεν γίνεται να εξαναγκάσεις κάποιον να σε σεβαστεί. Ειδικά, αν δεν γνωρίσει από μικρή ηλικία ότι όλοι οι άνθρωποι γύρω μας έχουν ανάγκη την αγάπη και τον ειλικρινή σεβασμό μας και πως η αγάπη και σεβασμός χαρακτηρίζει τους πραγματικά σπουδαίους ανθρώπους.
