Με αφορμή το χθεσινό μου άρθρο, μου έλεγε μια γνωστή πως δεν έχουν μόνο οι μαθητές το προνόμιο να περάσουν καλά αυτό το καλοκαίρι. Μα αυτό έλειπε. Τώρα που οι μέρες έχουν μεγαλώσει και τα βράδια εκπέμπουν μια τέτοια γλυκύτητα, είναι δυνατόν να αφήνεις τις μέρες να περνούν έτσι; Μου αρέσει πάντως που νιώθω ότι είστε πιο αισιόδοξοι. Θα μου πεις το καλοκαίρι το έχει αυτό.
Ο ήλιος μας γεμίζει με την αισιοδοξία του, νιώθουμε ότι όλα μπορούμε να τα παλέψουμε, βρίσκουμε το χρόνο και τον τρόπο να περάσουμε καλά. Νομίζω αν θα μπορούσε μια εποχή του χρόνου να λάβει τον τίτλο της καλύτερης θετικής ενέργειας, αυτή δεν θα ήταν άλλη από το καλοκαίρι. Έχω άδικο; Δεν είναι η εποχή που συνειδητοποιείς πόσο λάθος έκανες ένα χειμώνα να τα κρατάς όλα μέσα σου; Που είχες κλειστεί στο καβούκι σου και δεν έβγαινες από το σπίτι παρά μόνο για να πας στη δουλειά; Που τα έβλεπες όλα μαύρα κι άραχνα και που είχες μετατρέψει την καθημερινότητα σου σε μαρτύριο; Ε, λοιπόν το καλοκαίρι είναι εδώ να γεμίσει τις καρδιές μας με χαρά. Να είμαστε λιγότερο θυμωμένοι, να τσατιζόμαστε ελάχιστα, να στεναχωριόμαστε σχεδόν καθόλου. Θα μου πεις φτάνει μόνο το καλοκαίρι για να γίνουν όλα αυτά τα μαγικά;
Όχι. Αν δεν βάλουμε κι εμείς λίγο το χεράκι μας, προκοπή δεν πρόκειται να δούμε. Και σ’ αυτό θα βοηθήσουν και οι άνθρωποι που θα έχουμε δίπλα μας. Φαντάζεσαι, αγαπημένε μου αναγνώστη, να έχεις κάποιος για παρέα που θα γκρινιάζει από το πρωί μέχρι το βράδυ; Ε, δεν μας χρειάζεται καμία τοξικότητα. Την στιγμή που είναι αναγκαίο στη ζωή μας περισσότερο από το οτιδήποτε άλλο το γέλιο και η αισιοδοξία, ας κρατήσουμε στη ζωή μας εκείνους που είναι διατεθειμένοι να μας τα δώσουν απλόχερα. Γιατί αν δεν έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε γεμίζουν δύναμη, αν δεν σου δείχνουν το φως όταν εσύ βλέπεις μόνο σκοτάδι, αν δεν σε παρακινούν, αν δεν σου δείχνουν τον τρόπο πως το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό, τι να το κάνεις;
Σαφώς και όλοι περνάμε τα δύσκολα μας, θα παραπονεθούμε, αλλά σημασία έχει εκεί που πέφτουμε, να έχουμε γύρω μας άτομα, όχι να μας παρηγορήσουν ή να μας χτυπήσουν την πλάτη, αλλά που θα ενδιαφερθούν. Θα μου πεις δύσκολο σε μια εποχή που ο εγωισμός κυριαρχεί να βρεις άτομα που θα βάλουν πρώτα τις δικές σου ανάγκες σε προτεραιότητα και όχι τις δικές τους. Ναι, αλλά ξέρεις πόσοι άνθρωποι εκεί έξω υπάρχουν που κάνουν τα αδύνατα δυνατά και βλέπουν τον κόσμο χρωματιστό, όσο εμείς τον βλέπουμε γκρίζο;
