Και ποιος από εμάς δεν κάνει όνειρα, αγαπημένε μου αναγνώστη. Όλοι μας κάτι ονειρευόμαστε. Όλοι κάτι προσδοκάμε. Και ως μια ονειροπόλα, δεν μπορούσα παρά να ταυτιστώ με το άρθρο που διάβασα στο διαδίκτυο και που λέει πως «Υπάρχουν αυτοί που κοιτάζουν τα άστρα και ονειρεύονται πως θέλουν να είναι η ζωή τους και υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που έχουν ήδη προλάβει να καταστρώσουν σχέδια για το πως θα γίνει το όνειρο αυτό πραγματικότητα. Έχουν ήδη μετατρέψει ένα όνειρο σε στόχο. Όλοι οι άνθρωποι ονειρεύονται κάτι.
Η διαφορά ανάμεσα σε αυτούς που καταφέρνουν να ζήσουν το όνειρο με αυτούς που το βλέπουν μόνο στα όνειρα είναι ότι οι πρώτοι το κάνουν στόχο. Είναι όμορφο να έχουμε όνειρα. Όσο μεγάλα και να είναι, όσο αδύνατα ή αστεία και αν ακούγονται στα αφτιά των άλλων . Είναι όμως κρίμα να μένουν όνειρα. Είναι δειλό να μένουν οι επιθυμίες απλά στη φαντασία μας την στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι αποδεικνύουν πως όλα είναι δυνατά. Την στιγμή που τίποτα δεν είναι αδύνατο. Ζούμε, λένε, σε μια εποχή που ο κόσμος έχει σταματήσει να ονειρεύεται.
Όμως όχι, ο κόσμος ονειρεύεται. Ονειρεύεται ακόμα το μέλλον του, έχει ακόμα την ανάγκη να ονειρευτεί. Άλλωστε σε δύσκολες καταστάσεις και εποχές ο κόσμος έχει ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη να ξεφύγει από τα άσχημα της πραγματικότητας και να ελπίζει πως το μέλλον θα είναι καλύτερο. Ο κόσμος ονειρεύεται. Πάντα θα ονειρεύεται. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι πως ο κόσμος έχει σταματήσει να δημιουργεί στόχους μέσα από τα όνειρα του. Έχει σταματήσει να ελπίζει πως ναι, ακόμα και σε μια εποχή δύσκολη τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.
Έχει σταματήσει να πιστεύει πως σε έναν άδικο κόσμο είναι δυνατό να υπάρξει δικαιοσύνη και ανταμοιβή. Έχει σταματήσει να προσπαθεί. Δεν έχει απλά παραδώσει τα όπλα, έχει παραδοθεί και ο ίδιος . Όλα είναι δυνατά, και η ζωή μπορεί διαρκώς να μας εκπλήσσει. Υπάρχουν χιλιάδες ήρωες που το αποδεικνύουν. Που συνεχίζουν να παλεύουν ακόμα και όταν έχει ήδη φτάσει το τέλος. Αξίζουν να αποκαλούνται ήρωες και παραδείγματα προς μίμηση γιατί παραδίδουν μαθήματα ζωής σε δισεκατομμύρια ανθρώπους που ονειρεύονται μα έχουν χάσει το πείσμα και την πίστη τους. Παραδίδουν μαθήματα σε όλους αυτούς που συμβιβάζονται με μέτριες καταστάσεις, μέτριες ευκαιρίες, μέτρια όνειρα.
Συμβιβάζονται και δεν προσπαθούν καν για τα μεγάλα όνειρα, για τις μεγάλες ευκαιρίες. Γιατί; Γιατί ο κόσμος είναι τόσο φοβισμένος για την αποτυχία που έχει πάψει να προσπαθεί να πετύχει. Και συμβιβάζεται πιστεύοντας πως κάποιο όνειρο θα έρθει στη πόρτα τους από μόνο του. Συμβιβάζεται και παρηγορεί τον εαυτό του λέγοντας πως ότι είναι να γίνει θα γίνει. Πως η μοίρα είναι κάπου κρυφά γραμμένη και άλλα τέτοια χαζά. Και έτσι με αυτές τις δικαιολογίες παρηγοριάς μένουν για πάντα σε μια αδράνεια, υπηρέτες μιας δικαιολογημένης δειλίας. Ναι, ο κόσμος ονειρεύεται όμως δεν προσπαθεί και γιαυτό υπάρχει τόσος συμβιβασμός στη γη.
Κάποιες φορές πρέπει να συμβιβαζόμαστε, υποστηρίζουν και έχουν δίκιο. Υπάρχουν πολλές φορές που χρειάζεται να συμβιβαζόμαστε με καταστάσεις που δεν μας αρέσουν ή που μας αρέσουν λιγότερο. Ναι, η ζωή έχει ανάγκη από συμβιβασμούς τα όνειρα όμως όχι. Τα όνειρα έχουν ανάγκη από πίστη, ελπίδα, στόχους και προσπάθεια. Μια μεγάλη, συνεχής, κοπιαστική προσπάθεια». Τι λες; Δεν αξίζει η προσπάθεια;
