Μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους να παλεύουν. Να μη το βάζουν κάτω και να κυνηγούν όλους εκείνους τους τρόπους, μέσω των οποίων θεωρούν ότι θα γίνουν ευτυχισμένοι και θα κάνουν πιο εύκολη τη ζωή τους. Φτιάχνουν οι ίδιοι τις συνθήκες, δεν περιμένουν να τις δημιουργήσουν κάποιοι άλλοι γι αυτούς. Μέχρι τη στιγμή που θα νιώσουν να βαριούνται, όταν δουν ότι τα πράγματα πηγαίνουν όντως όπως εκείνοι θα ήθελαν.
Το κάναμε από μικροί αυτό. Το θυμάσαι, αγαπημένε μου αναγνώστη; Καθόμασταν με τις ώρες και ασχολιόμασταν με ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, και όταν έφτανε η ώρα να έρθουν οι φίλοι μας να παίξουμε, το αφήναμε και καταπιανόμασταν με κάτι άλλο. Σαν κορίτσια εμείς, θυμάμαι ότι μας άρεσε να φτιάχνουμε σπίτια. Τα θέλαμε άνετα. Με κήπο, πισίνα, αυτοκίνητο στο γκαράζ. Βάζαμε τις κούκλες μας να κάνουν τα ευτυχισμένα μέλη της οικογένειας. Τους θέλαμε όλους χαρούμενους. Δεν τους απασχολούσε τίποτα, δεν είχαν να αντιμετωπίσουν κανένα απολύτως πρόβλημα. Ο μπαμπάς πήγαινε στη δουλειά, η μαμά έπαιζε όλη μέρα με τα παιδάκια της. Ωραία εικόνα, αν και κοιτώντας την σημερινή, θλιβερή πραγματικότητα, η οικογένεια απέχει πολύ από εκείνο που εμείς είχαμε τότε στο δικό μας κεφάλι. Δεν μπορούμε όμως να μένουμε ανενεργοί.
Είμαστε δραστήριοι, μας αρέσει να δημιουργούμε. Παρά τα όποια προβλήματα μπορεί ο καθένας να αντιμετωπίζει, πιστεύω ότι ο καθένας, ανάλογα και με το χαρακτήρα του, δρα. Σκέψου τώρα να ζούσες σε ένα σπίτι, σαν αυτό που έφτιαχνες όταν ήσουν παιδί. Να ήταν όλα τέλεια, και να μην χρειαζόταν να κάνεις τίποτα. Υπάρχει πιο κουραστικό από αυτό; Εννοείται ότι όλοι μας γκρινιάζουμε για τα προβλήματα που έχουμε. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, η καθημερινότητα μας απρόβλεπτη. Αν το σκεφτείς λίγο, όλη αυτή η αναταραχή δεν είναι που μας κρατάει ακόμη σε δράση; Γι αυτό δεν προσπαθούμε να αλλάξουμε τα πράγματα; Γι αυτό δεν παλεύουμε για κάτι καλύτερο; Κατανοώ όσους λένε πως αν είχαν το χρήμα στην τσέπη τους όλα θα φάνταζαν τέλεια για εκείνους. Μα, είναι δυνατόν όμως; Έχουμε κάνει θεό μας το χρήμα, κάτι που τελικά δεν ισχύει.
Θα μου πεις όταν σου έρχονται απανωτά οι λογαριασμοί σκέφτεσαι πως θα μπορέσεις να ανταπεξέλθεις, αλλά για αναρωτήσου λίγο, αν είχες τα χρήματα να τα ξοφλήσεις, θα λύνονταν μαγικά όλα τα υπόλοιπα προβλήματα σου; Γνωρίζω ανθρώπους που έχουν την οικονομική δυνατότητα, ανά πάσα ώρα και στιγμή να αγοράσουν ότι θέλουν. Γνωρίζω όμως και ανθρώπους που περνούν μπροστά από μια βιτρίνα, κλείνουν τα μάτια και ονειρεύονται κάτι που είδαν να ήταν δικό τους. Συγνώμη, αλλά το δεύτερο το βρίσκω πιο συναρπαστικό, πιο μαγικό. Μπορεί να σου γράφω και χαζομάρες και όλα όσα σκέφτομαι απλά να είναι φιλοσοφίες που ειδικά στις μέρες μας δεν έχουν χώρο, αλλά σε προκαλώ. Ρίξε μια ματιά γύρω σου και θα δεις πως δεν σου λείπει τίποτα και όσα πιθανώς πιστεύεις ότι σου λείπουν, δεν είναι μακριά. Αρκεί να το θελήσεις.
