Κάνε αυτό, μην κάνεις το άλλο. Έχουμε γεμίσει την καθημερινότητα μας με διάφορες προτροπές ή αφήνουμε σε άλλους να μας τις επιβάλλουν με το έτσι θέλω. Κάθε ημέρα, ανάμεσα σε πρέπει και σε μη, συνηθίσαμε να δουλεύουμε, σαν άλλα καλοκουρδισμένα μηχανήματα. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, συνηθίσαμε τον εαυτό μας να δουλεύει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, κάτω από εντολές.
Από το οικογενειακό περιβάλλον, από τη δουλειά, το κοινωνικό περιβάλλον, τα ΜΜΕ. Πότε όμως θα καταλάβουμε, αγαπημένε μου, ότι η ζωή του καθένα είναι διαφορετική, έχει τις ιδιαιτερότητες της και δεν χωράνε καλούπια; Πόσο μάλλον στα όνειρα που μπορεί να κάνει ο κάθε ένας από εμάς. Εκεί κι αν δεν χωράνε «πρέπει». Κι όμως. Πολλοί θα βρεθούν στο δρόμο σου για να σε «καθοδηγήσουν». Να σου υποδείξουν τι θα πρέπει να κάνεις και τι όχι. Τι απαγορεύεται ή τι επιτρέπεται. Πως θα μπορέσεις να γίνεις επιτυχημένος, τι θα πρέπει να αποφύγεις αν δεν θέλεις να αποτύχεις. Θα σου πουν ποιοι είναι εκείνοι οι τρόποι που θα σε κάνουν πάντα να ξεχωρίζεις, να βγαίνεις κερδισμένος.
Λες κι εκείνοι γεννήθηκαν με την μαγική αυτή ικανότητα, να μπορούν να δείχνουν στους άλλους τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να πετύχουν. Λες και αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο σε αυτή τη ζωή. Η επιτυχία και ένα «μπράβο» που μπορεί να ακούσεις από τους γύρω σου. Γνωρίζω ανθρώπους που για τους δικούς τους λόγους επέλεξαν να ακολουθήσουν το δρόμο που κάποιοι άλλοι τους έδειξαν. Έζησαν κι εξακολουθούν να ζουν κάτω από τις οδηγίες τρίτων, χωρίς να κοιτάζουν τα δικά τους θέλω, αλλά νιώθοντας ευχαρίστηση επειδή αυτό που κάνουν έχει την αποδοχή του κόσμου. Αν με ρωτάς, μίζερο το βρίσκω να επιδιώκεις να ζεις μέσα από τις συμβουλές τρίτων, γεμάτος από τα δικά σου απωθημένα. Γνωρίζω κι άλλους βέβαια που ενώ στην αρχή έκαναν κι αυτοί το ίδιο, στην πορεία είδαν πως κάτι τέτοιο δεν έχει καμία ουσία, αν και απογοητεύτηκαν όταν είδαν την αλλαγή του κόσμου προς το πρόσωπο τους, ωστόσο ήξεραν πως εκείνο ήταν το σωστό για τους ίδιους.
Κι έτσι άλλαξαν πορεία, παίρνοντας το μάθημα πως στη ζωή οι αποφάσεις είναι για να παίρνονται από εμάς και μόνο, εμάς που θα είμαστε και οι άμεσοι αποδέκτες για ότι καλό ή στραβό κάνουμε. Γι αυτό, επειδή ακριβώς πρόκειται για τη ζωή μας, ακόμη και λάθος να κάνουμε, τουλάχιστον ας είναι γιατί εμείς το επιλέξαμε και το αποφασίσαμε. Μόνο έτσι νομίζω ότι θα ζήσουμε εμείς καλά, κι άλλοι όπως καλύτερα μπορούν και με ήσυχη συνείδηση. Τι λες;
