Ε, μην αγχώνεσαι, ακούς συχνά να σε συμβουλεύουν με εσένα να αναρωτιέσαι, με σαρκαστική διάθεση, ε, ναι, πως δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα; Η αλήθεια είναι, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως οι περισσότεροι από εμάς ανήκουμε στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που ζούμε με ένα μόνιμο άγχος. Διακατεχόμαστε από ένα μόνιμο στρες, στην προσπάθεια μας να τα προλάβουμε όλα, αν μπορούσαμε δηλαδή σε μια μέρα να χωρέσουμε να κάνουμε πράγματα της μιας εβδομάδας, θα το κάναμε. Κι εντάξει, να αγχωθείς μέσα στην ημέρα, αλλά να βάζεις τον εαυτό σου στην διαδικασία να αγχωθεί για το τι μπορεί να γίνει σε ένα μήνα ή σε ένα χρόνο, ε, το λες και παρατραβηγμένο. Και το ακόμη πιο παράξενο ποιο είναι; Πως δεν μας φτάνουν τα άγχη που μας δημιουργούνται στον εργασιακό τομέα, στον σπίτι, στα προσωπικά μας, αγχωνόμαστε σε καθημερινή βάση και με θέματα που αν ρωτάς την άποψη μου, πολύ κακώς μας στρεσάρουν.
Για παράδειγμα. Γιατί να αγχωθείς επειδή ο «πισινός» σου πάτησε κόρνα όταν άναψε το πράσινο στο φανάρι; Γιατί να τρέξεις πανικόβλητος να ανοίξεις στο παιδί που έφερε την πίτσα, μη τυχόν και καθυστερήσεις και τι θα πει; Γιατί να σε πιάνει άγχος την ώρα που είσαι στο ταμείο του μάρκετ, σου χτυπάει τα προϊόντα που έχεις ψωνίσει κι εσύ προσπαθείς όσο πιο γρήγορα να τα βάλεις στη σακούλα, λες και σε κυνηγάει κανένας; Γιατί να τρέχεις πανικόβλητος να φτάσεις στο προορισμό σου, αφού ξέρεις ότι το άγχος δεν είναι καλός σύμβουλος κι όλο και κάτι θα ξεχάσεις πάνω στη βιασύνη σου κι άντε να γυρνάς πάλι πίσω στο σπίτι και φτου κι από την αρχή; Θεωρώ πως δύσκολα κάποιος, αν έτσι είναι ο χαρακτήρας του, μπορεί να διώξει από πάνω του το άγχος.
Όλα όμως ξεκινάμε από το μυαλό κι έτσι θεωρώ πως είναι στο χέρι του καθένα μας να βάλει ένα φρένο, όταν δει τον εαυτό του να φτάνει στα άκρα. Το άγχος μόνο λύσεις στα προβλήματα δεν προσφέρει, γι αυτό, ακόμη και αν οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν τις περισσότερες φορές, θεωρώ ότι μπορούμε να το μετριάσουμε λίγο, τουλάχιστον βρε αδελφέ όταν πέφτουμε για ύπνο ή όταν ξυπνάμε να είμαστε ήρεμοι, δίνοντας κουράγιο στον εαυτό μας ότι θα τα καταφέρουμε, πως όλα θα πάνε καλά. Και στο φανάρι αν αργήσεις να ξεκινήσεις δεν θα γίνει και τίποτα, κι ας «φορτώσει» από πίσω σου οδηγός, και το ντελίβερι θα πληρώσεις, τα ψώνια μια χαρά κι άνετα θα τα βολέψεις στις σακούλες, στα ραντεβού σου θα είσαι στην ώρα σου, κι αν πάλι δεν είσαι, ε, δεν χάθηκε και ο κόσμος. Άγχος για τόσο «μικρά» ζητήματα δεν χρειάζεται, δε νομίζεις;
