Στην εποχή της οικονομικής κρίσης, της ανέχειας και της επαγγελματικής αστάθειας, δεν υπάρχουν μόνο οι σοβαρές καταστάσεις. Υπάρχουν και αυτά τα απλά, καθημερινά που θέτουν τα όρια των αντοχών σου σε εγρήγορση. Μια κουβέντα που θ’ ανταλλάξεις με έναν συνάδελφο, για ασήμαντη αφορμή συνήθως, τα θέματα των παιδιών στο σχολείο, ένα πρόβλημα υγείας στην οικογένεια, προβλήματα είτε δικά σου, είτε κάποιων δικών σου ανθρώπων. Τι να λέμε, αγαπημένε μου αναγνώστη.
Το βλέπουμε όλοι στην καθημερινότητα μας, πως φτάνει μόνο μια άτυχη στιγμή για να έρθουμε αντιμέτωποι με τον χειρότερο μας εαυτό, να βγούμε από τα ρούχα μας, να στεναχωρηθούμε, να κλάψουμε. Και εκείνη τη στιγμή είναι που αποφασίζεις να ρίξεις μια ματιά γύρω σου.
Και αναζητάς ένα χέρι να σε κρατήσει. Το έχεις ανάγκη. Να βρεθεί ένας ώμος να στηριχτείς, δυο λόγια να σου απαλύνουν τον πόνο που κρύβεις μέσα σου, ένα «όλα καλά θα πάνε» που μπορεί να σου αλλάξει όλη σου την οπτική. Η αλήθεια είναι ότι εκεί φαίνεται ο δικός σου άνθρωπος. Στα δύσκολα. Εκεί που έχεις πιάσει πάτο και σκέφτεσαι πόσο όμορφο θα ήταν να υπήρχε δίπλα σου κάποιος που θα σου προσέφερε τη σιγουριά που θα αναζητάς. Μια παρουσία που θα είναι εκεί όποτε χρειαστεί, σύμμαχος σου στις μικρές η μεγάλες σου μάχες. Μια παρουσία που δεν θα χρειαστεί να την φωνάξεις για να κάνει την εμφάνιση της, αλλά που βρίσκεται πάντα στο πλευρό σου, κοντά στον άνθρωπο που σέβεται και αγαπά.
Όλα τα υπόλοιπα είναι «να είχαμε να λέγαμε». Πόση σημασία να έχουν τα ταξίδια, οι καλές στιγμές, οι έξοδοι και τα ποτά, όταν τη στιγμή της απόλυτης αδυναμίας σου ο άνθρωπος αυτός που υποτίθεται θεωρούσες δικό σου δεν είναι εκεί για να σε στηρίξει; Η αγάπη τότε φαίνεται, όταν ο άλλος αποδεικνύεται βράχος στο πλευρό σου, έτοιμος να δεχτεί τα οποιαδήποτε πυρά, αντί για εσένα. Εκεί χρειάζεται κάποιος. Στα δύσκολα. Στα εύκολα όλοι κάπου εκεί γύρω θα βρίσκονται, άσε που και τότε και ο καθένας μόνος του μια χαρά περνάει.
Στα δύσκολα όμως, αχ αυτά τα δύσκολα που διαφέρουν, θες κάποιον που θα σου αποδεικνύει ότι δεν είναι εκεί από υποχρέωση, αλλά επειδή του το υπέδειξε η καρδιά του και μόνο αυτή. Κάποιον που το μόνο που θέλει είναι να μη στεναχωριέσαι, αλλά να έχεις ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη σου. Κάποιον που θα σε δει να λυγίσεις θα είναι ο πρώτος που θα τρέξει για να σε κρατήσει. Γιατί, κακά τα ψέματα, η ουσία είναι ότι τον άνθρωπο μας, εκεί τον μετράμε, στα δύσκολα.
