«Μη φωνάζεις», «μην αντιδράς έτσι», «δεν είναι πρέπον να μιλάς με αυτό τον τρόπο». Φράσεις που τις ακούω συνεχώς, σαν κάποιος να μας έχει βάλει στο τριπάκι ότι όλοι πρέπει να υιοθετήσουμε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά για το…κοινό καλό και την όσο πιο καλή συνύπαρξη μας. Έχω αναφερθεί κατά κόρον στο πόσο απαραίτητη θεωρώ την ευγένεια σε έναν άνθρωπο, αλλά είναι και στιγμές, αγαπημένε μου αναγνώστη, όπως για παράδειγμα στις μεταξύ μας σχέσεις, που καμιά φορά θέλεις να πεις τα πράγματα έξω από τα δόντια. Ωμά. Χωρίς να ωραιοποιείς καταστάσεις. Δεν μπορείς εσαεί να διατηρείς την ηρεμία σου, ούτε την αυτοσυγκράτηση σου.
Δεν είναι ότι δεν είσαι καλός άνθρωπος, αλλά έρχονται στιγμές που φτάνεις στα όρια σου. Και εκεί βγαίνουν στην επιφάνεια όλα εκείνα τα οποία είχες για καιρό καταπιεσμένα μέσα στο μυαλό και την καρδιά σου. Κάποιος που αντιδρά δεν είναι απαραίτητα κακός. Άνθρωπος είναι. Που ξέρει από ευγένεια, που νοιάζεται για τον συνάνθρωπο του. Άνθρωπος υγιής όμως που έχει μάθει να εκφράζει τα συναισθήματα του, όταν άλλοι στο όνομα ενός υποτιθέμενου πολιτισμού, συσσωρεύουν μέσα τους όλα τα άσχημα και δεν τολμούν να αντιδράσουν.
Δεν γίνεται να φερθείς πολιτισμένα σε κάποιον που δεν σου φέρεται αναλόγως, πώς να το κάνουμε, αγαπημένε μου αναγνώστη. Πρέπει να του τα πεις, χύμα και τσουβαλάτα, αυτό είναι το φυσιολογικό. Όσα νιώθουμε, από αγάπη, μέχρι θυμό, θα πρέπει να μην τα κρατάμε για τον εαυτό μας. Θα πρέπει να τα εκφράζουμε. Να μην καταπιεζόμαστε. Κανείς δεν θα μας πει «κακό» άνθρωπο αν αποφασίσουμε να μιλήσουμε και να πούμε τα πράγματα ως έχουν. Τουλάχιστον δεν θα μας κακοχαρακτηρίσουν οι άνθρωποι που πραγματικά γνωρίζουν ποιοι είμαστε και τον χαρακτήρα μας, οι υπόλοιποι νομίζω δεν μας ενδιαφέρουν κιόλας. Και επειδή βλέπω ανθρώπους γύρω μου να «καταπίνουν» φαρμάκια και να μην αντιδρούν, να τους ποδοπατούν και να μην βγάζουν άχνα, νομίζω πως όσα αισθανόμαστε, όσα άσχημα ή καλά μας βγάζουν οι άλλοι πρέπει να τους τα λέμε κατάμουτρα.
Γιατί ποιος έχει ανάγκη από συσσωρευμένα «μαύρα» συναισθήματα μέσα του, που ενίοτε παίρνουν σάρκα και στα οστά μέσα από ψυχοσωματικά εξανθήματα; Ας εκφραστούμε λοιπόν. Ας πούμε όσα θέλουμε, με ευγένεια πάντα ε, και ας αποδεχτούμε ότι όλα τα συναισθήματα του Θεού είναι. Εμείς τα έχουμε κατηγοριοποιήσει σε καλά και άσχημα. Και άσχημα είναι όταν τα κρατάς μέσα σου και σε «τρώνε». Ας βγάλουμε από τη ψυχή μας ότι μας βασανίζει, ας εκφραστούμε και ας αφήσουμε τους γύρω να μας γνωρίσουν όλος διόλου. Όσοι απογοητευτούν απλά θα φύγουν, αλλά να είσαι σίγουρος ότι όσοι τελικά μείνουν, θα έχουν μείνει για σένα, και μόνο.
