Στο δρόμο είδα μια κυρία που περπατούσε στο δρόμο με σκυμμένο το κεφάλι. Την αναγνώρισα. Χρόνια τώρα έχει ένα μαγαζί με το γιό της και δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ηλικιωμένη δεν την λες, πάντως οι δύσκολες στιγμές της φαίνονται στο πρόσωπο της. Πάντα την θυμάμαι να είναι αυτή και ο γιος της. Άντρας δεν είχε εμφανιστεί ποτέ δίπλα της.
Αυτή ντυμένη κάθε μέρα στα μαύρα και τα μαλλιά της πάντα πιασμένα σε έναν αυστηρό κότσο. Δεν έχουμε ανταλλάξει ποτέ κουβέντα, αλλά βλέποντας τον αγώνα που κάνει τόσα χρόνια, στην ουσία μόνη της, δεν μπορώ παρά να μην την κατατάξω σε εκείνες τις γυναίκες τις δυναμικές, που μόνες τους παλεύουν. Παλεύουν για να τα βγάλουν πέρα, να κρατάνε όρθια σπίτι και μαγαζί, να αντιμετωπίζουν τα καθημερινά και όχι μόνο ζόρια. Η συγκεκριμένη κυρία φαίνεται μοναχική. Ποτέ, αν και το επάγγελμα της είναι τέτοιο, δεν την είδα να κάθεται και να μιλάει με τους πελάτες της. Αφοσιωμένη μόνο στη δουλειά της, έκανε αυτό που ήξερε να κάνει καλά. Να ευχαριστεί τον κόσμο που επέλεγε το μαγαζί της. Μέσα της όμως; Τι να συμβαίνει μέσα στο μυαλό και την καρδιά της; Άραγε να είναι τόσο μόνη όσο δείχνει τουλάχιστον;
Συνήθως, οι γυναίκες που εμφανίζονται δυναμικές και με τσαγανό, κρύβουν μέσα τους μοναξιά. Δεν θα στο δείξουν βέβαια ποτέ, από φόβο μήπως τους λυπηθείς, αλλά συμβαίνει. Και νιώθουν μόνες γιατί ξέρουν ότι κανένας και τίποτα δεν πρόκειται να τους βοηθήσει, αν οι ίδιες δεν στυλώσουν τα πόδια τους, δεν εμπιστευτούν τους εαυτούς τους και δεν προσπαθήσουν, δείχνοντας εμπιστοσύνη στις δικές τους δυνάμεις. Και η αλήθεια είναι, αγαπημένε μου, ότι χαίρομαι που εκεί έξω υπάρχουν γυναίκες ανεξάρτητες. Που δεν χρειάζονται δεκανίκια για να σταθούν στα πόδια τους. Που αντιμετωπίζουν τη ζωή περισσότερο αντρίκια από ότι ένας άνδρας. Που έχουν πείσμα και δεν δέχονται να τελειώσει μια κατάσταση αν δεν κερδίσουν την παρτίδα. Χαίρομαι που, από μικρή ακόμη ηλικία, γονείς μαθαίνουν στις κόρες τους να διεκδικούν και να μην περιμένουν από κανέναν τίποτα. Δεν είναι εύκολο, αλλά μέσα από τις δυσκολίες καμιά φορά μαθαίνεις καλύτερα και το ποιος είσαι.
Κι ας αναγκαστείς να πονέσεις, να προδοθείς, να ζοριστείς. Το θέμα είναι μέσα από τα δύσκολα να καταφέρεις να επιβιώσεις. Και ξέρεις ποιος τα καταφέρνει στο τέλος; Αυτός που έχει θέληση, που ακόμη και αν η ζωή δεν του έχει δείξει το καλό της πρόσωπο, δεν το βάζει κάτω. Και συνεχίζει να ελπίζει…
