Εμείς οι ευσυγκίνητοι

Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω, αγαπημένε μου αναγνώστη, και καθόλου να μην σου κάνει εντύπωση, που εξακολουθούν να είναι ευαίσθητοι και ευσυγκίνητοι. Ναι, μη νομίζεις ότι επειδή ο κόσμος έχει σκληρύνει τόσο, πως δεν κυκλοφορούν ανάμεσα μας άνθρωποι που με δυσκολία καταφέρνουν να συγκρατήσουν τα δάκρυα τους, μη μπορώντας να καταπιέσουν το όποιο τους συναίσθημα, ακόμη και αν βρίσκονται έξω στο δρόμο, ακόμη και αν εκείνη τη στιγμή βρίσκονται με άτομα που δεν τα γνωρίζουν και τόσο καλά.

Τους ανθρώπους αυτούς, θα μου επιτρέψεις να τους συμπαθώ λιγάκι παραπάνω. Γιατί; Γιατί σε έναν κόσμο που έχει γίνει αδιάφορος, που ο ωχαδελφισμός κυριαρχεί, που ο καθένας ενδιαφέρεται μόνο πως θα τα καταφέρει ο ίδιος, αλλά δεν ρίχνει ματιά στον συμπολίτη του που υποφέρει, εξακολουθεί να υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που κρατάνε τις ευαισθησίες τους σαν πολύτιμο φυλακτό και που ανά πάσα ώρα και στιγμή, όταν κάτι τους συγκινήσει δεν θα διστάσουν να κλάψουν. Ξέρω, ότι για κάποιους είναι περίεργο αυτό. Πως δεν πρόκειται ποτέ να κατανοήσουν πως ένας άνθρωπος που δεν τον αφορά επί της ουσίας μια υπόθεση, μπορεί να επηρεαστεί σε τόσο μεγάλο βαθμό. Κι όμως. Ευτυχώς που υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι για να μας υπενθυμίζουν τι σημαίνει να παραμένει κανείς άνθρωπος, ακόμη και οι συνθήκες καμιά φορά δεν ευνοούν.

Κι αν με ρωτάς, επειδή τυχαίνει να συμπεριλαμβάνομαι σε αυτή την κατηγορία, σου προτείνω να μην προσπαθείς να συγκρατείς κανένα σου συναίσθημα. Κλάψε με την ψυχή σου. Δεν καταλαβαίνω γιατί να πρέπει να συγκρατείτε κάποιος αν νιώθει πάνω σε μια έντονη στιγμή και στην προσπάθεια του να υπερασπιστεί το δίκαιο του, τύχει να κλάψει, όπως είναι το φυσιολογικό δηλαδή; Οι στιγμές που ζούμε στην καθημερινότητα μας είναι αν μη τι άλλο έντονες. Στη δουλειά, στο σπίτι, στις αναμεταξύ μας σχέσεις. Μας συμβαίνουν πολλά, γίνονται διάφορα κατά τη διάρκεια της ημέρας και εμείς υπομονετικά προσπαθούμε να δώσουμε λύσεις. Μέχρι τη στιγμή που νιώθεις την υπερένταση να χτυπάει κόκκινο και εσύ να προσπαθείς με νύχια και με δόντια να αποφύγεις αυτό που θα σε φέρει ίσως σε δύσκολη θέση.

Τι; Να αφήσεις τα δάκρυα σου να σε λυτρώσουν. Τόσο απλό είναι. Γι αυτό λοιπόν, την επόμενη φορά που θα νιώσεις τον κόμπο να έρχεται και να κάθεται με τρόπο στο λαιμό σου, μην πεις στον κόπο να συγκρατηθείς. Πράξε όπως αισθανθείς, κλάψε αν χρειαστεί και μη σκας. Είμαστε, ευτυχώς, πολλοί εκεί έξω που πράττουμε ανάλογα, που βουρκώνουμε σε χρόνο μηδέν και που δεν νιώθουμε καθόλου, μα καθόλου άσχημα που εξακολουθούμε να είμαστε ευαίσθητοι.

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.