Όπου να αν σταθείς και αν κοιτάξεις, πέφτεις πάνω σε διαφημίσεις γυναικείων καλλυντικών που υπόσχονται θαύματα. Ειδικά τον τελευταίο καιρό οι κρέμες που θέλουν να σε κάνουν πιο μικρή από ότι δείχνεις δίνουν και παίρνουν. Σκεφτόμουν που λες, αγαπημένε μου αναγνώστη, ότι είναι άδικος κόπος νομίζω να παστώνεσαι με διαφόρων ειδών κρέμες, από τη στιγμή που η ηλικία δεν φαίνεται από τα χρόνια μας. Έχω δει νέους ανθρώπους να θυμίζουν ηλικιωμένους. Έχω δει γέρους να δείχνουν καλύτερα και από έφηβοι.
Βλέπω ανθρώπους στην ηλικία μου να ψάχνουν ακόμη να βρουν το νόημα της ζωής τους. Έχω δει μεγαλύτερης ηλικίας άτομα να μην τους φτάνει ο χρόνος από τις δραστηριότητες που έχουν να κάνουν. Γνωρίζω ανθρώπους που δεν τους νοιάζει ο χρόνος, αντίθετα χαίρονται την κάθε τους στιγμή, τους ανθρώπους τους, τις στιγμές που περνούν μαζί. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που κοιτούν το ρολόι και τρομάζουν. Βλέπουν το χρόνο να κυλά και νομίζουν ότι στο επόμενο λεπτό θα έρθει και το τέλος, αλλά και άλλους να μη δίνουν σημασία σαν να πρόκειται να ζήσουν μια αιωνιότητα. Έχω δει παππούδες άρρωστους, στο κρεβάτι του πόνου να λένε καλαμπούρια και να αυτοσαρκάζονται.
Γι αυτό σου λέω, αγαπημένε μου. Την ηλικία δεν πρέπει να την μετρά κανείς με χρόνια. Ο χρόνος είναι επινόηση δική μας, μου είχε πει κάποια στιγμή ένας φίλος και τείνω να τον πιστέψω. Η ηλικία δεν θα πρέπει να μετριέται με χρόνια, αλλά με γέλια, ταξίδια, καλή διάθεση, φίλους. Έχει καμία σημασία να γνωρίζουμε την ηλικία του άλλου; Γιατί να μην τον ρωτάμε ας πούμε πόσο χρονών αισθάνεται σήμερα; Νομίζω αυτό θα κάνω μόλις μου δοθεί η ευκαιρία, κολλώντας από δίπλα και την ερώτηση κατά πόσο έχει τη διάθεση να αλλάξει. Δύσκολο πράγμα η προσαρμογή, το ξέρω. Ειδικά όταν πρέπει να προσαρμοστείς με κάτι που δεν θες, αλλά είσαι αναγκασμένος να πας το με ρεύμα. Τότε είναι που νιώθεις να έχεις μεγαλώσει πολύ και τα χρόνια να έχουν γίνει ένα τεράστιο βάρος στη πλάτη σου που σου είναι αδύνατον να σηκώσεις. Από την άλλη η διάθεση να ταράζεις τα νερά, να μην βαλτώνεις, να μην αποδέχεσαι και να τολμάς την αλλαγή, σε κάνει να νιώθεις παιδί, να παίρνεις δύναμη, να θέλεις να ζήσεις, να εξελιχθείς. Δεν με νοιάζει πόσο χρονών είναι ο άλλος, πραγματικά. Μου αρέσει όμως να μαθαίνω πόσο χρονών αισθάνεται.
Γιατί μέσα από την απάντηση που θα λάβω, καταλαβαίνω αμέσως τι κρύβει ο άλλος στην ψυχή του. Αν μου κάνουν βέβαια σ’ εμένα αυτή την ερώτηση, ίσως να λάβουν χίλιες δυο απαντήσεις. Ποτέ δεν θα είναι η ίδια. Άλλοτε νιώθω παιδί που δεν θέλει με τίποτα να μεγαλώσει, άλλοτε νιώθω τόσο μεγάλη που αδυνατώ να σύρω τα πόδια μου. Το καλύτερο βέβαια που μπορεί να μου τύχει είναι να νιώθω όσο ακριβώς είμαι. Γιατί τότε μόνο αισθάνομαι να είμαι εγώ, που ζω και απολαμβάνω την κάθε στιγμή μου, δίνοντας μου το δικαίωμα όμως να μεταμορφωθώ ανά πάσα ώρα και στιγμή είτε σε ένα παιδάκι, είτε σε μια ηλικιωμένη κυρία. Το θέμα είναι ότι αλλάζουμε καθημερινά. Μέρα με τη μέρα. Και μέσα μας υπάρχουν πράγματα από κάθε ηλικία που έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα, αλλά και της προσμονής γι αυτά που θα έρθουν. Αλήθεια όμως, για πες μου τώρα αγαπημένε. Αυτή τη στιγμή, πόσο χρονών αισθάνεσαι; Για αύριο βλέπουμε…
