Πολύς λόγος γίνεται στην πόλη, γιατί οι άνθρωποι της σιωπούν. Δεν αντιδρούν σε όλα βλέπουν να γίνονται γύρω τους. Προτιμούν τη σιωπή, από το να μπουν μπροστά στη μάχη και να διεκδικήσουν. Δεν ξέρω τι μπορεί να φοβάται ο καθένας και κυρίως ποιους. Εκείνοι προφανώς γνωρίζουν καλύτερα. Αλλά αναρωτιέμαι, όταν πέφτουν στο κρεβάτι τους, πριν κοιμηθούν, και κάνουν τον απολογισμό της ημέρας, σκεφτόμενοι τι είχε συμβεί στην ημέρα και ποια θέση κράτησαν εκείνοι απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις, αισθάνονται ήσυχοι με τη συνείδηση τους;
Αλήθεια, αγαπημένε μου αναγνώστη, δεν αισθάνεσαι ώρες – ώρες πως σε πνίγει ένας κόμπος στο λαιμό, από πράγματα που νιώθεις ότι έπρεπε να ειπωθούν και που τελικά ποτέ δεν ειπώθηκαν; Πιστεύεις ότι όταν πήρες την απόφαση να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό, έκανες το σωστό; Πως μπορείς και κρατάς καταπιεσμένα μέσα σου τόσο λόγια; Αν με ρωτάς, δεν βρίσκω καμία λογική εξήγηση που να δικαιολογεί αυτή την τακτική. Ενώ θέλεις να πεις, να φωνάξεις για το άδικο, να υπερασπιστείς ένα συμπολίτη σου, το οτιδήποτε τέλος πάντων, αντ’ αυτού προτιμάς τη σιωπή, θεωρώντας πως δεν μπορεί με τη δική σου τη φωνή να σωθεί ο κόσμος, η πόλη, οι άνθρωποι. Πόσο λάθος κάνεις. Μακάρι να ήξερες πόση δύναμη έχει η φωνή σου. Αν το ήξερες δεν θα φοβόσουν να εκφραστείς. Θα άνοιγες το στόμα σου και θα μίλαγες.
Για όλα τα στραβά και τα ανάποδα που βλέπεις, αλλά κάνεις πως δεν βλέπεις, γιατί συνήθισες να κάνεις υπομονή, γιατί πιστεύεις ότι μπορεί να ακουστείς υπερβολικός, γιατί συμβιβάζεσαι. Κακώς. Τίποτα δεν έχεις να φοβηθείς, μ’ ακούς; Γιατί να δέχεσαι και να ανέχεσαι συμπεριφορές τρίτων που σε υποτιμούν, υπάρχει κάποιος λόγος; Μίλα, γράψε, εξέφρασε ότι σε πειράζει. Από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο. Κι ας υπάρξουν αντιδράσεις. Το θέμα είναι να κατανοήσει ο άλλος πως δεν είσαι πρόβατο, που ότι του πουν θα κάνει, αλλά άνθρωπος που ξέρει πολύ καλά τι του γίνεται, με αρχές και αξίες. Μίλα, γιατί κάποια στιγμή θα έρθουν όλα αυτά που τώρα βλέπεις και δεν αντιδράς να σε «πνίξουν» κι άντε να δούμε μετά ποιος θα βρεθεί να σου δώσει σωσίβιο να σωθείς. Μίλα, αν νομίζεις ότι έχεις δίκιο, αν βλέπεις ότι κάποιος σε αδικεί, αν βλέπεις ότι γύρω σου συμβαίνουν στραβά και ανάποδα. Μίλα, χωρίς να φοβηθείς.
Μη κρατάς τίποτα για αύριο, που υποτίθεται θα βρεις το θάρρος να μιλήσεις. Εκφράσου, γιατί όσες περισσότερες φωνές ακούγονται εκεί έξω, τόσο περισσότερο καλύτεροι και εμείς θα γινόμαστε, αλλά και ο κόσμος.
