Ασυναίσθητα πήρα να κοιτάζω το ημερολόγιο. Σε ένα μήνα είναι τα γενέθλια μου, σκέφτομαι. Μπαίνω στα σαράντα και μόνο η σκέψη μου έφερε ένα χτύπημα δυνατό στην καρδιά. Κάθισα στο κρεβάτι και πήρα βαθιές ανάσες. Βάλθηκα να κοιτάζω το σπίτι γύρω- γύρω. Μου αρέσει ο χώρος που κατοικώ. Κάνω ένα επάγγελμα που αγαπώ. Πολλά από τα όνειρα μου έχω καταφέρει να γίνουν πραγματικότητα. Ποτέ όμως δεν έχω νιώσει απόλυτα ικανοποιημένη. Σίγουρα, δεν συμβαίνει μόνο σε μένα, έτσι δεν είναι αγαπημένε μου; Ακόμη και πολλά από εκείνα που είχες σχεδιάσει να κάνεις στο μέλλον να έχεις πετύχει, πάντα κάτι θα λείπει.
Ένα κομμάτι, μπορεί και παραπάνω, που θα συμπληρώνει το πάζλ της ευτυχίας σου. Τις σκέψεις μου αυτές μοιράστηκα με μια φίλη μου. Γνωριστήκαμε πριν λίγα χρόνια. Μόλις είχε παντρευτεί, είχε τη δουλειά της, αλλά ποθούσε διακαώς να γίνει μάνα. Το είχε βάλει στόχο. Και στεναχωριόταν όταν ο καιρός περνούσε και δεν ερχόταν το αποτέλεσμα που επιθυμούσε. Έχοντας να αντιμετωπίσει κι ένα πρόβλημα υγείας, γυρνούσε από γιατρό σε γιατρό, ζητώντας από εκείνους να κάνουν το θαύμα. Στο πρόσωπο ενός γιατρού βρήκε τον «άγιο» της, όπως τον ονομάζει. Που βρήκε το πρόβλημα, που κάποιοι άλλοι δεν έβλεπαν, κι έτσι σύντομα πήρε στην αγκαλιά το μωρό της. Στο περιβάλλον μου, υπάρχουν και κοπέλες που βοηθήθηκαν στο να γίνουν μάνες μέσω της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Που παρά τα αρχικά ατυχή αποτελέσματα, δεν το έβαλαν κάτω, γιατί το όνειρο τους για τεκνοποίηση, ήταν πολύ μεγαλύτερο από μια αποτυχία. Και τα κατάφεραν. Γύρω μας, υπάρχουν εκατοντάδες γυναίκες που παλεύουν γι αυτό το όνειρο.
Διαβάζω για ζευγάρια που προσπαθούν για χρόνια να κάνουν παιδί, άλλοι που απογοητεύονται και τα παρατάνε, θεωρούν ότι δεν είναι γραφτό τους να γίνουν γονείς. Άλλοι πάλι πεισμώνουν, προσπαθούν, ξοδεύουν ολόκληρες περιουσίες, αντιμετωπίζουν τις όποιες δυσκολίες μαζί, δεν πανικοβάλλονται και στο τέλος τους έρχεται το «δώρο». Γι αυτό, όταν ακούω ανθρώπους να γκρινιάζουν, να μιζεριάζουν, να απογοητεύονται, στεναχωριέμαι. Η συμβουλή «μη στεναχωριέσαι», προφανώς είναι άκαιρη σε μια τέτοια περίπτωση. Γιατί σίγουρα κάποιος στεναχωριέται. Το όνειρο όμως θέλει κυνήγημα. Μπορεί η πρώτη φορά να μην είναι η τυχερή, η δεύτερη , η τρίτη, η δέκατη σίγουρα θα είναι. Το θέμα είναι να παραμένεις χαμογελαστός, αισιόδοξος, να έχεις πίστη έτσι ώστε να συνεχίσεις την προσπάθεια για όσο χρειαστεί. Μια ομελέτα πας να φτιάξεις και για να την πετύχεις πρέπει να περάσουν χρόνια. Αξίζει όμως η ταλαιπωρία, όταν γεύεσαι ένα ωραίο πιάτο, έτσι δεν είναι; Γι αυτό υπομονή και δύναμη χρειάζεται. Η δικαίωση μπορεί να αργεί, αλλά στο τέλος έρχεται.
