Στο φούρνο, άκουγα μια κυρία να διηγείται ότι ετοιμάζει τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές της, ένα μήνα παρακαλώ, στη Νέα Υόρκη. Την άκουγα ενθουσιασμένη, αφού στα 60 της, όπως είπε, θα εκπληρώσει ένα όνειρο ζωής. Η πωλήτρια, άκουγε με προσοχή και τις παραινέσεις της κυρίας, λέγοντας της πως οι νέοι θα πρέπει να ταξιδεύουν, να κάνουν πράγματα, να δοκιμάζουν, να γεμίσουν με εμπειρίες. Το έχω ακούσει πάμπολλες φορές, ότι η ζωή είναι μία, δεν έχει δεύτερη, πως θα πρέπει την κάθε ημέρα μας να την εκμεταλλευόμαστε, αρπάζοντας κάθε ευκαιρία που μας δίνεται. Μεγαλώνεις, μαθαίνοντας πως όσα περισσότερα εφόδια διαθέτεις, τόσο το καλύτερο για σένα.
Όσα περισσότερα πτυχία, τόσο το καλύτερα. Μαθαίνεις πως πρέπει να βρίσκεσαι σε μια συνεχή εγρήγορση, γιατί ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Συμφωνώ. Μόνο που στην πορεία αυτή της ζωής, ακόμη και τα καλύτερα εφόδια να διαθέτεις, ποτέ δεν μπορείς να προβλέψεις την έκβαση των πραγμάτων. Δεν μπορεί να μην κάνεις λάθη. Κάτι θα πάει στραβά. Και ίσως αυτά τα στραβά τελικά να είναι εκείνα που θα σε ολοκληρώσουν σαν άνθρωπο. Θα σε κάνουν πιο δυνατό, πιο έμπειρο, πιο μαχητή. Θα γεμίσεις με εμπειρίες, μέσα από δύσκολες καταστάσεις που θα προκύψουν. Το σημαντικότερο όμως όλων είναι οι άνθρωποι που θα βρεθούν στην πορεία σου αυτή και που θα έχεις κερδίσει.
Γιατί, ας μην γελιόμαστε. Όσο και αν ο καθένας βαδίζει στον δικό του, μοναχικό δρόμο, το ανθρώπινο στοιχείο πάντα θα κυριαρχεί. Στα δύσκολα ή τα εύκολα, πάντα κάποιος βρίσκεται εκεί, δίπλα μας. Κάποιος που μας είπε μια κουβέντα και μας βοήθησε, κάποιος που μας έδειξε έναν άλλο δρόμο, κάποιος που με μια του μόνο λέξη κατάφερε να μας αλλάξει κοσμοθεωρία, εκεί που είχαμε απογοητευτεί. Είναι ευλογία πραγματικά, κάποιες στιγμές, εκεί που το βράδυ πέφτεις για ύπνο, να σκέφτεσαι πως έχεις στη ζωή σου ανθρώπους που είναι εκεί. Για όποτε. Και αυτό σου φτάνει. Κανένα πτυχίο, κανένα γεμάτο πορτοφόλι, κανένα υλικό αγαθό δεν μπορεί να σου δώσει την αγκαλιά, την αγάπη, τη στήριξη ενός ανθρώπου. Τίποτε δεν μπορεί να γεμίσει το μέσα σου από μια γλυκιά κουβέντα, όταν νιώσεις την ανάγκη. Ο άνθρωπος δεν είναι γεννημένος να είναι μόνος. Η συντροφικότητα είναι το παν, οι αναμεταξύ μας σχέσεις ότι το καλύτερο, ακόμη και με τα όποια προβλήματα τους.
Πλούσιος λοιπόν πρέπει να θεωρείται ναι μεν εκείνος που έχει την οικονομική δυνατότητα να κάνει διακοπές στη Νέα Υόρκη, αλλά πολύ περισσότερο εκείνος που ξέρει ότι θα σηκώσει το τηλέφωνο και θα έχει σε κάποιον να ανοιχτεί, κάποιον που εκτιμά, που αγαπά και θα είναι δίπλα του ότι και αν συμβεί.
