Τα βλέπουμε στο δρόμο. Άλλα πεινασμένα, άλλα διψασμένα, άλλα εξαθλιωμένα, άλλα χτυπημένα. Μόνα τους εκεί έξω, σε έναν κόσμο που αποδεικνύει πολύ συχνά πως μόνο αγάπη δεν δείχνει προς εκείνα, με τόσα αποτρόπαια περιστατικά που διαβάζουμε ότι κάνουν εις βάρος τους. Σε πολλά από αυτά, θα δεις την βασανισμένη τους ζωή να αποτυπώνεται στα μάτια τους. Άλλα είναι εγκαταλειμμένα, άλλα ένιωσαν την απόρριψη, τον φόβο, το ξύλο, τον κίνδυνο. Και να έλεγα, αγαπημένε μου αναγνώστη ότι ζητάνε και τίποτα το τρομερό;
Μόνο αγάπη και λίγα χάδια ζητούν. Μέχρι πριν ακριβώς από ένα χρόνο, θα μου φάνταζε αστείο να μιλούσα εγώ για τα σκυλάκια. Όχι πως δεν τα αγαπώ, απλά πάντα από μικρή είχα μια φοβία μαζί τους. Μέχρι που γνώρισα τον Σεβάχ, ένα πανέμορφο, ήσυχο και χαδιάρη Γκόλντεν Ριτρίβερ, που άλλαξε τον τρόπο που σκέφτομαι και λειτουργώ πλέον απέναντι στα ζώα.
Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να έχω στο σπίτι έναν σκύλο, θέλει φροντίδα, όπως ένα παιδί, αλλά βλέποντας τόσες ταλαιπωρημένες ψυχές, γιατί ψυχή έχουν και οι σκύλοι, εκεί έξω, δεν μπορώ παρά να παροτρύνω έτσι ώστε κάποιος να ανοίξει την αγκαλιά, το σπίτι και την οικογένεια του και να αποκτήσει ένα ζώο. Βλέποντας τον αγώνα που κάνουν οι φιλοζωικές οργανώσεις στον Βόλο, άνθρωποι που λειτουργούν και προσφέρουν εθελοντικά και από καθαρή αγάπη στα ζώα, δεν μπορώ παρά να θέλω να βοηθήσω με τον δικό μου τρόπο, έτσι ώστε έστω και ένα σκυλί να μπορέσει να βρει το σπίτι του.
Πολύ συχνά στο διαδίκτυο οι συγκεκριμένες οργανώσεις ανεβάζουν φωτογραφίες από ζώα που είτε βρίσκονται στο καταφύγιο αδέσποτων ή εγκαταλείφθηκαν από τις οικογένειες με τις οποίες ζούσαν και τώρα ψάχνουν νέα συντροφιά. Αν ρίξεις μια ματιά, θα δεις κουταβάκια, γνωστές και όχι και τόσο γνωστές ράτσες, φάτσες θλιμμένες, φοβισμένες, που αναρωτιέσαι αν αυτό το πλάσμα θα μπορέσεις να το πλησιάσεις. Κι όμως. Εκείνα καταλαβαίνουν την άδολη αγάπη, το πραγματικό νοιάξιμο. Βλέπω ανθρώπους να ψάχνουν μέσω αγγελιών να βρουν ένα κατοικίδιο. Πηγαίνουν σε άλλες πόλεις για να τα δουν από κοντά, πληρώνοντας ακόμη και 1.000 ευρώ για να τα αποκτήσουν, την ίδια στιγμή που μπορεί κάποια ζώα να βρίσκονται σε κάποια κλουβιά. Ο καθένας θα μου πεις κάνει τις επιλογές του. Ψυχές τα μεν, ψυχές τα δε.
Σημασία έχει αυτά τα πλάσματα να μπορέσουν να βρουν ένα πραγματικό σπίτι, στο οποίο δεν θα δέχονται καμία απειλή, δεν θα φοβούνται, δεν θα κακοποιούνται. Αγάπη χρειάζονται και όπως λένε άνθρωποι που έχουν χρόνια σκυλιά, εκείνα με την σειρά τους το ανταποδίδουν μέχρι να έρθει το τέλος της ζωής τους. Γιατί στον δικό τους κόσμο, δεν υπάρχει κακία, ιδιοτέλεια, εγωισμός. Υπάρχει μόνο αγάπη.
