Ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι ήρθε και πάλι Δευτέρα. Ε, μη μου πεις, αγαπημένε μου αναγνώστη, ότι χαίρεσαι κιόλας. Εντάξει. Μια νέα εβδομάδα μπορεί να ξεκινά, αλλά μετά από Σαββατοκύριακο, ειδικά αν έχεις περάσει και όμορφα, η Δευτέρα στα μάτια σου φαντάζει σαν η πιο μισητή ημέρα. Γιατί η αλήθεια είναι ότι το Σαββατοκύριακο, είτε δουλεύεις ή όχι, η διάθεση είναι διαφορετική.
Νιώθεις ότι έχεις χρόνο μπροστά σου, ότι μπορείς να κάνεις πράγματα, έχεις μπροστά σου δυο ημέρες για να καταφέρεις να δεις φίλους, να προφτάσεις να κάνεις όλα όσα δεν μπόρεσες όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, που σαφώς το καθημερινό πρόγραμμα θα ήταν πιο σφιχτό χρονικά. Το Σαββατοκύριακο που πέρασα, βγήκα για μια βόλτα. Μάλλον την ίδια ιδέα είχαν και δεκάδες Βολιώτες. Δεν ξέρω αν ήταν το γεγονός ότι είχα καιρό να βγω έξω και μου φάνηκε τόσος πολύς ο κόσμος ή όντως ο κόσμος το Σαββατοκύριακο του δίνει και καταλαβαίνει. Θα μου πεις φυσιολογικό δεν είναι; Όταν ο άλλος είναι κλεισμένος σε ένα γραφείο πέντε ημέρες την εβδομάδα και του δίνεται η ευκαιρία για δυο μέρες να κάνει ότι του αρέσει, δεν θα εκμεταλλευτεί την ευκαιρία; Σαφώς και θα το κάνει. Και πολύ καλά κάνει. Έλα όμως που μετά από ένα τέλειο Σαββατοκύριακο θα πρέπει να αντιμετωπίσεις μια…αδιάφορη Δευτέρα.
Τι να πρωτοσκεφτείς Κυριακή βράδυ; Ότι δεν έχεις ακόμη καλά- καλά προλάβεις να ξεκουραστείς από το διήμερο πάρτι; Ή ότι ξεκινάει πάλι μια εβδομάδα- Γολγοθάς, που θα είσαι και πάλι αντιμέτωπος με την καθημερινότητα και τα προβλήματα της; Χάθηκε δηλαδή η Δευτέρα να μην ήταν η αρχή για το ξεκίνημα μιας τρελής εβδομάδας, αλλά κάθε Δευτέρα να είχε οριστεί ως επίσημη αργία του κράτους; Να μην πήγαινε κανείς στη δουλειά. Να ήταν ως ένα δώρο της πολιτείας προς όλους τους εργαζόμενους, που θα μας έδινε την δυνατότητα και πραγματικά να ξεκουραστούμε από το Σαββατοκύριακο, αλλά και να προετοιμαστούμε ψυχολογικά για το τι πρόκειται να αντιμετωπίσουμε μέσα στην εβδομάδα.
Με τη δουλειά, τα παιδιά, τη σχολή. Αυτά που δεν σε κάνουν να χαίρεσαι και πολύ, που θα ήθελες να κάνεις κάτι άλλο, που δεν είναι και το καλύτερο σου. Να μην σηκώνεσαι από τα άγρια χαράματα. Να πηγαίνεις στο σπίτι σου το μεσημέρι να τρως και να ξεκουράζεσαι για λίγο. Να σπούδαζες αυτό που πραγματικά λαχταρά η καρδιά σου και όχι αυτό που κρίθηκε από το βαθμό σου στις πανελλαδικές ότι πρέπει να κάνεις. Να έβρισκες μια δουλειά που πραγματικά θα χαιρόσουν να κάνεις, κι όχι επειδή θα πρέπει να επιβιώσεις. Αν κάτσεις και το σκεφτείς, αγαπημένε μου, οι λόγοι αυτοί είναι μερικοί από εκείνους που κάνουν τη Δευτέρα μια μέρα μισητή. Συνιστώ ψυχραιμία πάντως. Ήδη έφτασε Τρίτη. Που θα πάει, δεν είναι μακριά η Παρασκευή…
