Έχω την εντύπωση, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως αν είχα την ευκαιρία να ρωτήσω καθένα από εσάς που αυτή τη στιγμή με διαβάζετε, για το ποιο είναι το πράγμα εκείνο που σας ευχαριστεί περισσότερο, είμαι σίγουρη ότι πρώτο θα ερχόταν είναι το φαγητό και μετά ο ύπνος. Μπορεί και αντίστροφα. Και θα μείνω στον ύπνο, γιατί σε ποιον δεν αρέσει; Ποιος δεν τον απολαμβάνει; Ακόμη κι ώρες να έχει κοιμηθεί κάποιος, ποτέ δεν θα είναι αρκετός. Κι είναι κάτι που μας λείπει. Τουλάχιστον με τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι εγώ, το μόνιμο παράπονο είναι ότι δεν κοιμούνται καλά. Και πώς να κοιμούνται καλά, όταν ο τρόπος ζωής που έχουμε επιλέξει να ακολουθούμε τα τελευταία χρόνια, προφανώς και δεν ευνοεί την ξεκούραση, ούτε του μυαλού, ούτε του σώματος. Το βλέπω και στον εαυτό μου δηλαδή. Αν κάποιο βράδυ δεν μπορώ να κοιμηθώ νωρίς, έχοντας χάσει πολύτιμες ώρες ύπνου, την επόμενη ημέρα αλλού πατάω, αλλού βρίσκομαι.
Απορώ κι εγώ πολλές φορές με τον εαυτό μου, για να σου είμαι ειλικρινής, όταν μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά, κάθομαι στην τηλεόραση κάτι να παρακολουθήσω και πίστεψε με δεν παίρνω είδηση πότε με παίρνει ο ύπνος. Κι αυτό είναι κάτι που μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια, τότε που θυμάμαι να γυρνάω από το σχολείο και να πιάνω πρώτη θέση στην πολυθρόνα της γιαγιάς μου, να βάζω παιδικά και να κοιμάμαι εκεί, μην ακούγοντας την να με φωνάζει να σηκωθώ να πω να ξαπλώσω στο κρεβάτι, νιώθοντας μια απίστευτη οικειότητα εκεί που ήμουν ξαπλωμένη. Και πίστεψε με, ενώ δεν ήταν και η πιο άνετη στάση για το σώμα μου ο ύπνος σε μια τέτοια καρέκλα, εν τούτοις έχω να θυμάμαι τους πιο ωραίους μου ύπνους εκεί. Τελευταία ωστόσο συζητάμε με τους φίλους μας ότι έχουμε πρόβλημα στον ύπνο. Λίγο οι σκοτούρες, λίγο οι προβληματισμοί, δεν είναι λίγες οι φορές που το μάτι παραμένει γαρίδα και δεν λέει να κλείσει με τίποτα για να ξεκουραστεί. Ας προσπαθήσουμε να βρίσκουμε τρόπους που θα μας κάνουν να χαλαρώνουμε και να αναπαυόμαστε. Είναι σημαντικό οι ώρες που κοιμόμαστε, ακόμη κι αν δεν είναι πολλές, να είναι τουλάχιστον ποιοτικές.
Ας προσπαθήσουμε να ακούσουμε τι μας λέει το σώμα και το μυαλό μας κι ας μην χάνουμε ώρες από τον πολύτιμο ύπνο μας, κάνοντας σκέψεις επί σκέψεων. Τα προβλήματα εκεί είναι και θα μας περιμένουν και την επόμενη ημέρα. Δεν πρόκειται να γίνει και τίποτα, αν δεν καταφέρουμε να κάνουμε όλες τις δουλειές, αν αφήσουμε κάποια εκκρεμότητα για αύριο, αν δεν ανταποκριθούμε σε ένα κάλεσμα, επειδή πραγματικά νυστάζουμε και το μόνο που θέλουμε είναι να ξεκουραστούμε και να κοιμηθούμε. Ή μάλλον θα γίνει. Ο εαυτός μας θα μας ευγνωμονεί.
