Δεν είναι λίγες οι φορές, αγαπημένε μου αναγνώστη, που παραπονιόμαστε για την καθημερινότητα μας. Και η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές καταντάει βαρετό να μπαίνεις στην διαδικασία να κάνεις τα ίδια και τα ίδια πράγματα. Θα μου πεις τι μου ήρθε πάλι κι ανοίγω τέτοιο θέμα. Αφορμή στάθηκε η συζήτηση που είχα με έναν φίλο, που με ρώτησε τι θα έκανα αν κέρδιζα το λαχείο. Ήμουν ειλικρινής και προφανώς η απάντηση μου του φάνηκε αστεία, αφού εκείνο που του είπα ήταν ότι δεν θα έκανα τίποτα διαφορετικό απ’ ότι μέχρι σήμερα κάνω.
Δεν θα σταματούσα, για παράδειγμα, να δουλεύω. Δεν θα σταματούσα να έχω τις ίδιες καθημερινές δραστηριότητες. Γιατί, παρ’ όλο ότι κι εγώ πολλές φορές δυσανασχετώ και παραπονιέμαι για το ότι η καθημερινότητα, βγάλε έξω τα Σαββατοκύριακα, είναι μια ρουτίνα, εντούτοις νιώθε απόλυτα τυχερή που την έχω. Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι είμαι τυπική στο πρόγραμμα μου, που οτιδήποτε διεισδύσει σε αυτό με αποδιοργανώνει, αλλά δε νομίζω ότι αυτή η ρουτίνα φταίει για τα κακά του κόσμου. Ακούω πολλές φορές στον κοινωνικό μου περίγυρο ανθρώπους να ρίχνουν ότι κακό τους συμβαίνει στην ρουτίνα που βιώνουν. Για όλα τους τα προβλήματα, για όλα τα σωστά και τα λάθη τους, για όλα όσα ήθελαν και δεν κυνήγησαν για να πραγματοποιηθούν, εκείνη φταίει.
Αν με ρωτάς, διαφωνώ. Γιατί παρά την γκρίνια και τα παράπονα μας, η ρουτίνα δεν είναι άσχημη. Μας κρατάει σε ένα σταθερό ρυθμό κι εμείς προχωράμε. Μας βάζει όρια. Κρατάει μια ισορροπία από το βαρύ πρόγραμμα της δουλειάς μέχρι την καλοπέραση. Βάζει τα πράγματα σε μια ροή, έτσι ώστε να μπορέσουμε να φέρουμε εις πέρας το πρόγραμμα της ημέρας. Μας κρατάει σε εγρήγορση. Δοκιμάζει τις αντοχές μου. Ξέρεις ότι έχεις να πας στο γραφείο, να πας για περπάτημα, να μαγειρέψεις κι από εκεί και πέρα γίνονται προσθαφαιρέσεις και προσαρμόζεται αναλόγως το πρόγραμμα. Εμένα μου αρέσει αυτή η σειρά. Να έχουν μια συγκεκριμένη ροή τα πράγματα. Να υπάρχει ένας έλεγχος.
Σκέψου πόσες φορές ήρθε κάτι για να ταράξει αυτή την καθημερινότητα και πως αναπόλησες κατευθείαν το παρελθόν, εκείνη την ασφάλεια και τη σταθερότητα που ένιωθες. Η ρουτίνα μας είμαστε εμείς λοιπόν, οι επιλογές μας. Τα πράγματα που επιλέγουμε, αυτές οι μικρές στιγμές που χρωματίζουν τη ζωή μας, όλα αυτά αποτελούν αυτό που αποκαλούμε εμείς ρουτίνα. Γι αυτό ας μην παραπονιόμαστε. Αυτή η καθημερινότητα είναι το αλάτι και το πιπέρι στη ζωή μας. Ας την χαιρόμαστε, κι ας ευχόμαστε να μην υπάρχουν γεγονότα που θα την διαταράσσουν. Ας εκτιμάμε αυτά τα μικρά, αλλά σπουδαία που συμβαίνουν, ας προσπαθήσουμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα κι ας πορευτούμε.
