Μαζεύεις ευρώ – ευρώ όλο το χειμώνα για να μπορέσεις να κλείσεις ξενοδοχείο για διακοπές το καλοκαίρι; Ονειρεύεσαι πισίνες, δωμάτια με κλιματιστικό, κάποιον να σου φέρνει το πρωινό στο κρεβάτι και να έχεις θέα τη θάλασσα; Νομίζω, λίγο – πολύ, όλοι το ίδιο επιθυμούμε, αγαπημένε μου αναγνώστη. Την έχουμε μέσα μας την καλοπέραση. Θέλουμε να τα έχουμε όλα στο πιάτο, να περνάμε καλά, με τα ελάχιστα όμως χρήματα. Επειδή το θέμα διακοπές «πονάει» τους περισσότερους, κι επειδή ξέρω ότι ελάχιστοι είναι που από καιρό έχουν ήδη κανονίσει για το τι θα κάνουν φέτος κατά τη διάρκεια των διακοπών τους, ψάχνοντας στο διαδίκτυο, είδα ότι στην περιοχή μας, και όχι μόνο, υπάρχουν κάμπινγκ, που έχουν εξελιχθεί τόσο πολύ που καταφέρνουν και συναγωνίζονται άνετα και ένα πολύ καλό δωμάτιο ξενοδοχείου.
Πολλοί φίλοι μου χρόνια τώρα προτιμούν το κάμπινγκ. Όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά γιατί έχουν άλλη ελευθερία, έρχονται πιο κοντά σε επαφή με την φύση, δεν χρειάζεται να κουβαλούν μαζί τους ολόκληρη την γκαρνταρόμπα τους, έχουν πιο ποιοτικές διακοπές, τουλάχιστον έτσι το βλέπουν εκείνοι. Η αλήθεια είναι, αγαπημένε μου, ότι όσο μεγαλώνει κανείς, βρίσκει πολύ πιο ενδιαφέρουσα την απλότητα, από το οτιδήποτε επιτηδευμένο.
Δε λέω, καλά και τα πεντάστερα, καλές και οι ανέσεις, αλλά δεν θα ήταν άσχημα αν φέτος κάποιος επιλέξει, αντί να κλείσει ένα δωμάτιο σε κάποιο ξενοδοχείο να επιλέξει να πάρει μαζί του δυο μαγιό, δυο μπλούζες και παντελόνια και να ψάξει να βρει αυτό που πραγματικά θα τον ξεκουράσει και θα τον κάνει ευτυχισμένο. Δεν ξέρω εγώ, αν κάποιος μου έλεγε να πάω για κάμπινγκ, αν θα ήταν στις πρώτες επιλογές μου, σίγουρα όμως θα ήθελα να μην κουβαλήσω βαλίτσες, να έχω μαζί μου μόνο τα απαραίτητα, να μην ψάχνω να βρω, κάνοντας απανωτά τηλέφωνα, κατάλυμα να μείνω, να βρω ένα ήσυχος μέρος, μέσα στα δέντρα, κάτω από μπόλικη σκιά κι εκεί να στήσω το προσωρινό μου καταφύγιο.
Νομίζω ότι καλό θα είναι, μιας στο τόσο, να επιλέξουμε να μην προγραμματίζουμε κάτι. Να δρούμε χωρίς πλάνο. Να αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο. Να μην αναγκαζόμαστε να ξυπνάμε από τα αξημέρωτα, όπως κάνουμε καθημερινά για την δουλειά μας, για να πάμε να φάμε πρωινό στο μπουφέ. Να ικανοποιούμαστε με έναν καφέ κι ένα τοστ που θα φτιάξουμε μόνοι μας. Να μην πάμε το βράδυ για ποτό, αλλά να παίξουμε επιτραπέζια. Να βουτάμε ότι ώρα θέλουμε στη θάλασσα και το βράδυ να μας νανουρίζουν οι γρύλοι. Και σκέφτομαι, χωρίς να έχω πάρει κάποια απόφαση ακόμη, μήπως τελικά φέτος ήρθε η ώρα να διαπιστώσουμε ότι και με τα λίγα και τα απλά μια χαρά μπορούμε να περάσουμε;
