Στη πορεία της ζωής του ο καθένας συναντά διάφορους χαρακτήρες ανθρώπων. Με άλλους κατάφερε να συμπορευτεί, άλλους τους αγάπησε, άλλους τους απομυθοποίησε γρήγορα, άλλοι δεν κατάφεραν με τίποτα να γίνουν κομμάτι μας. Μέσα από τις διαπροσωπικές αυτές μας σχέσεις ο καθένας, συν του ότι μεγαλώνεις και ωριμάζεις, κατανοεί πλέον ποιοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που του ταιριάζουν.
Συζητώντας με μια φίλη για το πώς μια γνωστή της την απογοήτευσε, προσπαθούσα να σκεφτώ αν εγώ έχω καταλάβει με ποιους ανθρώπους έχω καταφέρει να πορευτώ σε αυτή τη ζωή για χρόνια. Στο έχω ξαναγράψει, πολλοί αριθμητικά μπορεί να μην είναι, αλλά σίγουρα είναι οι άνθρωποι εκείνοι που δεν θα φοβηθείς για κανένα λόγο να τους ανοίξεις την καρδιά σου. Και όχι μόνο.
Σκεφτόμουν λοιπόν ότι ένας άνθρωπος, για να νιώθει ολοκληρωμένος και ευτυχισμένος θα πρέπει να περιστοιχίζεται από ανθρώπους που θα τον αποδέχονται ακριβώς γι αυτό που είναι. Που θα μιλήσουν ανοιχτά μαζί του για όλα τα θέματα. Που δεν θα είσαι απλά ο άνθρωπος στον οποίο θα προστρέχει κάποιος για να πει τα «δικά» του, αλλά θα κάτσει να ακούσει προσεκτικά και εσένα. Που θα έχουν πάντα την κατάλληλη συμβουλή να σου δώσουν, εκείνη που θα σταθεί ικανή να σε βγάλει από την βάλτο τον οποίο προσωρινά έχεις βουλιάξει και να πας ένα βήμα παρακάτω.
Που έχουν περάσει τόσα πολλά, παρ΄ όλα αυτά οι δύσκολες καταστάσεις δεν μπήκαν εμπόδιο στο να έχουν ξεχάσει τι πάει να πει να δίνεις, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Που θα εκτιμήσουν ακόμη και το παραμικρό να κάνεις για εκείνους. Που τους αρέσει να μην μένουν στάσιμοι, αλλά συνεχώς να εξελίσσονται, κάνοντας σε και εσένα να θέλεις να πας μπροστά. Που είναι δοτικοί και θα τους ακούσεις να σου εκφράζουν τα συναισθήματα που τρέφουν για σένα, χωρίς δισταγμό. Θα λένε «σε αγαπώ», «είσαι πραγματικός φίλος», «χαίρομαι που υπάρχεις στη ζωή μου».
Είναι σημαντικό, αγαπημένε μου αναγνώστη, σε μια κοινωνία που αρέσκεται να υποκρίνεται κάτι που δεν είναι, να γνωρίζεις και να έχεις στη ζωή σου ανθρώπους που είναι ειλικρινείς, που ακόμη και ελλείψει χρόνου κάνουν χώρο για να μπεις, που σε εκτιμούν και στο δείχνουν, που σε ακούνε και χαίρονται με τη χαρά σου και στα δύσκολα είναι πάντα οι πρώτοι που θα τρέξουν να σου συμπαρασταθούν. Ας αφήσουμε λοιπόν τους δήθεν φίλους και τους γνωστούς και ας επικεντρωθούμε σε εκείνους τους λίγους, τους ανθρώπους της καρδιάς μας, που ήρθαν και απέδειξαν ότι αξίζουν να μείνουν στη ζωή μας.
