Λόγω αγάπης

Συνομιλώντας με μια μικρή μου φίλη, μου έλεγε τα όνειρα της. Θέλει να γίνει γιατρός, λέει, να κάνει καλά τα μικρά παιδιά. Είναι τόσο αθώες οι ψυχές τους, γεμάτες από όνειρα για το μέλλον. Κάπως έτσι θα μου πεις ήμασταν και εμείς. Ονειρευόμασταν να γίνουμε πιλότοι, στρατιωτικοί ή δάσκαλοι. Πολλοί το κατάφεραν, άλλοι έμειναν με το απωθημένο.

Στο ερώτημα μου προς τη μικρή μου φίλη, εκτός από το να γίνει γιατρός, τι άλλο επιθυμεί να κάνει στη ζωή της, εκείνο που μου απάντησε ήταν να μπορέσει να φτιάξει μια τόσο όμορφη οικογένεια, όπως είναι σήμερα η δική της. Με εξέπληξε, γιατί λόγω του μικρού της ηλικίας της δεν περίμενα μια τόσο ώριμη απάντηση. Κι όμως. Η αλήθεια είναι, αγαπημένε μου αναγνώστη, ότι μεγαλώνουμε έχοντας πάντα στο μυαλό μας την οικογένεια. Άλλοι ονειρεύονται να κάνουν ένα παιδί, άλλοι ίσως και περισσότερα. Φαντάζονται πως θα είναι η ζωή τους σε ένα σπίτι γεμάτο από παιδικές φωνούλες. Σε ορισμένες περιπτώσεις το όνειρο σταματά εκεί.

Στη φαντασία. Αρκετά είναι τα ζευγάρια που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν και οι λόγοι ποικίλουν, όπως λένε οι ειδικοί. Διαβάζω ότι δεκάδες είναι τα μωρά που παραμένουν μόνα και εγκαταλελειμμένα στα νοσοκομεία. Δεν είναι άδικο; Γιατί να μην δίνεται σε όλα αυτά τα ζευγάρια που λαχταρούν και δεν μπορούν να υιοθετήσουν μια από αυτές τις ψυχές; Υπάρχει πιο αγνή πράξη και απόδειξη αγάπης από την υιοθεσία; Δύσκολη απόφαση, ψυχοφθόρα ίσως, αλλά μπροστά στο αποτέλεσμα σίγουρα τίποτα άλλο δεν μετρά. Απορώ γιατί να αφήνονται όλα αυτά τα μωρά χωρίς μια αγκαλιά, λίγη στοργή, που τόσο έχουν ανάγκη. Γιατί να καταλήξουν σε ένα ίδρυμα, όταν υπάρχουν σπίτια έτοιμα να τα υποδεχθούν; Γιατί να μεγαλώσουν χωρίς γονείς, όταν υπάρχουν άνθρωποι που είναι έτοιμοι να τα μεγαλώσουν και να τους προσφέρουν ότι καλύτερο μπορούν; Δύσκολο πράγμα η ορφάνια και ακόμη πιο δύσκολο να καταδικάζεις μια παιδική ψυχή να μεγαλώσει χωρίς την φροντίδα της μάνας. Η αγάπη και η συμπόνια σε ορισμένους ανθρώπους περισσεύει. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν άνθρωποι που το περίσσευμα της αγάπης που έχουν στην καρδιά τους θα ήθελαν να το μοιραστούν με ένα παιδί. Γιατί να στερείτε μια τέτοια δυνατότητα ένα παιδί, που με το που άνοιξε τα μάτια του αντίκρισε το σκληρό πρόσωπο της ζωής; Ακούμε χρόνια τώρα για τις δύσκολες και επίπονες διαδικασίες και τη γραφειοκρατία που επικρατεί στο θέμα της υιοθεσίας. Κάποια στιγμή πρέπει να ξεπεραστεί όμως. Το οφείλουμε και στο μεγαλείο ψυχής αυτών των ανθρώπων που τόσο θέλουν ένα παιδί, όσο και στα ίδια τα παιδιά που αν μη τι άλλο τους αξίζει να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, όπως όλοι οι άνθρωποι.

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.