Μας έφαγαν τα «θα»

Αλήθεια, αγαπημένε μου αναγνώστη, έχεις αναρωτηθεί πόσα «θα» χρησιμοποιείς καθημερινά στο λεξιλόγιο σου; «Θα» ξεκινήσω δίαιτα, «θα» πάνω να δω τους γονείς μου, «θα» σταματήσω το κάπνισμα. Όλη η ζωή μας ένα αδιάκοπο «θα». Θα κάνω εκείνο, θα προσπαθήσω για το άλλο, όλα μας τα όνειρα κλεισμένα σε ένα τεράστιο «θα». Αλήθεια τώρα πάλι. Για πες μου. Από τα «θα» σου αυτά έχεις καταφέρει κάποια να τα κάνεις πράξη ή τελικά έμεινες στα λόγια; Λίγο που ο χρόνος δεν φτάνει, λίγο που τα χρήματα δεν περισσεύουν, λίγο ότι βαρέθηκες, οι αφορμές πολλές που μάλλον τελικά σε έκαναν και εσένα αναβλητικό ως προς τα θέλω σου.

Αναρωτήθηκες άραγε ποτέ πόσο μακριά από εκείνα που θέλεις στην πραγματικότητα σε πάνε αυτές οι αφορμές; Κάθε φορά που κάτι θα βρεις και θα αναβάλλεις να κάνει κάτι, σε διώχνει πιο μακριά από όσα έχεις βάλεις ως στόχους σου να πετύχεις. Στα γράφω για να τα διαβάζω κι εγώ, μη νομίζεις. Γιατί δύσκολα σηκωνόμαστε από τον καναπέ. Δεύτερο δέρμα μας έχει καταντήσει.

Φοβόμαστε να ξεβολευτούμε, φοβόμαστε το άγνωστο. Το λέμε και στις ανά μεταξύ μας συζητήσεις. Γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε; Τι περιμένουμε; Γιατί δεν αντιδρούμε; Γιατί δεν παλεύουμε; Γιατί σταματήσαμε να οραματιζόμαστε; Γιατί βαλτώσαμε σε τέτοιο βαθμό; Γιατί τα αφήνουμε όλα για…αύριο, όταν γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι ούτε και αύριο πρόκειται να αλλάξει κάτι; Ποιον περιμένουμε να έρθει και να μας ξεκουνήσει;

Τι ακριβώς πιστεύουμε ότι κάνουμε κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας, περιμένουμε μήπως να έρθει κάποιος με ένα μαγικό ραβδάκι και να πραγματοποιήσει όλες μας τις ευχές; Ας μη τεμπελιάζουμε άλλο. Ας πάρουμε πάλι τα πάνω μας. Ας μην αφήσουμε τίποτα για αύριο. Ότι σκεφτούμε, ας το κάνουμε σήμερα κιόλας. Τώρα. Αυτή τη στιγμή. Σήμερα είναι η ζωή.

Ποιος ξέρει αύριο, μεθαύριο τι μπορεί να τύχει. Τα δεδομένα αλλάζουν από ώρα σε ώρα. Ας μην καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια. Ας κάνουμε πράξη ότι στοχεύσουμε. Και ας μην τα καταφέρουμε. Και ας φάμε τα μούτρα μας. Σάμπως θα υπογράψουμε κανένα συμβόλαιο ότι σώνει και ντε πρέπει να πετύχουμε; Τουλάχιστον όμως θα έχουμε προσπαθήσει. Θα έχουμε νικήσει τον ίδιο μας τον εαυτό που τόσο καιρό τον έχουμε βάλει σε κατάσταση απενεργοποίησης και έχει σκουριάσει από τη τόση ακινησία.

Το θέμα είναι να παλέψεις, πρώτα για τον ίδιο σου τον εαυτό και μετά για κάτι καλύτερο για τους γύρω σου, για την πόλη σου, για την κόσμο. Ας μην αφήσουμε, αγαπημένε μου, άλλο χρόνο να πάει χαμένος. Ας εκμεταλλευτούμε κάθε λεπτό, ας ρουφήξουμε κάθε στιγμή της καθημερινότητας. Γιατί είμαι σίγουρη ότι θα έρθει μια μέρα, που θα ξυπνήσουμε και δεν θα μπορούμε να κάνει τίποτα εκείνα που θα θέλαμε.

Τι λες; Ξεβολευόμαστε;

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.