Έχει δημιουργηθεί μια σελίδα αγάπης, όπως την ονόμασα εγώ, αγαπημένε μου αναγνώστη στο διαδίκτυο, που ξεκίνησε από φίλους που αγαπούν τον επίγειο παράδεισο που λέγεται Πήλιο καταρχήν, Βόλος στη συνέχεια, Μαγνησία γενικότερα. Δεκάδες άνθρωποι, σε καθημερινή βάση, είτε από πρόσφατες, είτε από παλαιότερες επισκέψεις τους στην περιοχή, ανεβάζουν φωτογραφίες από διάφορες τοποθεσίες της Μαγνησίας και είναι ωραίο να ξέρεις πως είναι πολλοί αυτοί που αγαπούν τον τόπο σου και τις ομορφιές του και θα επιλέγουν πάντα να τον επισκέπτονται κατά την διάρκεια των διακοπών τους, έστω και για ένα σαββατοκύριακο.
Διάβαζα ένα σχόλιο μιας κυρίας, από την Αθήνα νομίζω η καταγωγή της, που έλεγε ότι έχει βρει τον δικό της παράδεισο στο Πήλιο. Και χαίρομαι, που παρά την οικονομική κρίση που μαστίζει το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων, υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα πάψουν ποτέ να επιστρέφουν στον τόπο που τόσο αγαπούν, αλλά θα μιλάνε και σε όλους με τα καλύτερα λόγια για την φιλοξενία, το φαγητό μας, τις παροχές μας. Θα μου πεις, είναι δυνατόν να επισκεφτείς μια φορά το Πήλιο και να μην το αγαπήσεις; Η αλήθεια είναι πως δεν είναι. Και δεν είναι μόνο το βουνό, οι αξεπέραστες σε ομορφιά παραλίες, τα μέρη που έχεις να επισκεφτείς, το πράσινο.
Είναι και η ιστορία που κρύβεται κάτω από πλάτανους και ρυάκια. Μιλώντας με μια φίλη, η οποία δεν έχει και πολύ άδεια να πάρει για το καλοκαίρι, μου έλεγε πως θα επιλέξει τις διακοπές της να τις περάσει στο Πήλιο. Τέλεια επιλογή. Είτε επιλέξει κάποιο παραθαλάσσιο μέρος, είτε κάπου στο βουνό, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα απολαύσει τα μπάνια, τον ήλιο, το τσίπουρο, την ανεμελιά. Θα κάτσει με έναν ηλικιωμένο, κάτω από τον ίσιο ενός δέντρου, σε κάποια πλατεία και θα ακούσει μια ιστορία από τα παλιά. Ίσως και έναν μύθο της περιοχής. Θα πάρει μέρος και θα χορέψει σε ένα πανηγύρι. Θα καθίσει ήρεμα να φάει και θα ακούσει τους μουσικούς της περιοχής να τραγουδούν. Θα περάσει τα βράδια της έχοντας ρίξει πάνω της μια ζακέτα, γιατί θα φυσάει και θα νιώσει ταυτόχρονα με τον άνεμο να φεύγουν και όλες οι σκοτούρες που έχει στο κεφάλι. Θα παρασυρθεί από τις μυρωδιές του εστιατορίου και θα απολαύσει τις χίλιες δυο λιχουδιές για τις οποίες είναι ξακουστές το Πήλιο.
Γι αυτό όλοι το ερωτεύονται. Γι αυτό κανείς δεν μπορεί να ζήσει μακριά του. Γιατί είναι ικανό να σε μεταμορφώσει σε άλλον άνθρωπο από την πρώτη ώρα που θα πατήσεις εκεί το πόδι σου. Δεν ξέρω αν φταίει το μαγικό τοπίο και οι ειδυλλιακές εικόνες που το κάνουν να ξεχωρίζει.
Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι δεν έχουν παινέψει άδικα το βουνό για το οποίο είμαστε όλοι περήφανοι…
