Σε αντίθεση με ανθρώπους που πάνε και έρχονται στις ζωές μας, με άντρες ή γυναίκες που έρχονται και παρέρχονται ως σχέσεις, με συναδέλφους που σήμερα είναι και αύριο όχι, με γείτονες που σήμερα λέμε καλημέρα και σε ένα χρόνο ποιος ξέρει, αυτή η συγκεκριμένη σχέση έρχεται για να μείνει. Και αν σου γίνει η τιμητική πρόταση να γίνεις νονός ενός παιδιού και συνειδητά το αποφασίσεις, είναι χρέος σου να τιμήσεις αυτή τη σχέση, δίνοντας της αγάπη και παρουσία.
Μόλις την Κυριακή έγινα νονά της πανέμορφης Άννας και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τη στιγμή που την πήρα αγκαλιά και τη δύναμη με την οποία με έσφιγγε, προφανώς σοκαρισμένη από την όλη διαδικασία της βάπτισης και τον κόσμο γύρω της, που εγώ το ερμήνευσα σαν να βρήκε καταφύγιο στην αγκαλιά μου, αλλά και σαν την στιγμή που μας έδεσε, ως νονά και βαφτιστήρα. Η Άννα είναι το πρώτο παιδί της καλύτερης μου φίλης.
Μαζί από το δημοτικό, φτάσαμε να γίνουμε ολόκληρες γυναίκες και μοιραστήκαμε ουκ ολίγες στιγμές μαζί. Η Άννα γεννήθηκε από έναν έρωτα και σαν χθες θυμάμαι να μου τηλεφωνεί. Θέλω να σου ανακοινώσω κάτι, μου είπε. Μη μου πεις, ανταπάντησα. Δεν είναι αυτό που νομίζεις, είπε, θεωρώντας ότι πίστευα πως θα μου ανακοίνωνε πως θα παντρευτεί. Εγώ μέσα μου ήξερα πως περίμενε το πρώτο της παιδί και ήταν τόση χαρά μου που τις φωνές μου τις άκουσε όλη η Ιάσονος και η Καρτάλη. Και περνούσαν οι μήνες και η κοιλιά της μεγάλωνε και έφτασαν οι μέρες να γεννήσει και είχαμε τόση αγωνία που δεν έλεγε η Άννα να αποχωριστεί την κοιλιά της μαμάς της.
Και μετά, στο μαιευτήριο, όλοι από πάνω της, παππούδες, μπαμπάς, μαμά να καλωσορίζουν το νέο μέλος της οικογένειας που ήρθε να δώσει χαρά και τεράστια ευτυχία. Είμαι πραγματικά ευτυχισμένη για την φίλη μου, που βίωσε το δώρο αυτό της ζωής, όσο αγχωμένη και αν ήταν, όσο και αν δεν ήξερε τι μπορεί να την περιμένει από εδώ και πέρα. Και πόσο ευτυχισμένη με έκανε, αν ήξερε, όταν μου ανακοίνωσε πως θέλει να βαφτίσω το παιδί της. «Θα γίνω νονά, θα γίνω νονά» άρχιζα να φωνάζω μέσα στο σπίτι, χόρευα και έκλαιγα γιατί για μένα αυτός ο νέος ρόλος λέει πολλά.
Η Άννα λοιπόν είναι ο κρίκος που θα δέσει περισσότερο την σχέση με τη φίλη μου. Η Άννα θέλω να είναι η νέα μου φίλη. Που μαζί θα παίζουμε, θα γελάμε, θα μοιραζόμαστε. Που θα την στηρίζω και θα την υποστηρίζω. Που θα της δίνω δίκιο και θα παίρνω το μέρος της. Που θα με κάνει τρισευτυχισμένη, αν κάποια στιγμή μου δείξει ότι καμία λαμπάδα, κανένα ρούχο ή παπούτσι και κανένα σοκολατένιο αυγό δεν μπορεί να συγκριθεί με την παρουσία και την αγκαλιά μου. Να ζήσεις μικρή μου…
